Manque helemaal prima! Bedankt!!
Het grote 'Zwexit' topic
[verwijderd]
[verwijderd] voor mijzelf wel denk ik, maar de relatie met mijn familie heeft het niet heel goed gedaan. Zeker mijn moeder en ik liggen nu soms zover uit elkaar en dat is moeilijk en pijnlijk. Ze begrijpt me niet en dat geeft miscommunicatie en onbegrip. Zij denkt nog heel zwart-wit dus ze plaatst me maar in zwart, zeg maar. Ik zou heel graag met mijn ouders over mijn 'reis' willen praten maar dat gaat niet.
Op sommige momenten wou ik dat ik nog was zoals ik was vanwege mijn ouders. Ik heb ook het idee dat ik ze teleurstel en dat is gewoon kut.
Mooi verwoord allemaal @[verwijderd]
Ik vind je heel sterk en leuk overkomen. Voor jouw ouders die al hun hele leven in vaste patronen denken is het blijkbaar moeilijk om jouw verandering te accepteren. Het zal tijd nodig hebben.
[verwijderd]
Jules lief, dankjewel 
@[verwijderd] Je komt op mij ook over als een supersterk en warm persoon
[verwijderd] Blijdorp voor mijzelf wel denk ik, maar de relatie met mijn familie heeft het niet heel goed gedaan. Zeker mijn moeder en ik liggen nu soms zover uit elkaar en dat is moeilijk en pijnlijk. Ze begrijpt me niet en dat geeft miscommunicatie en onbegrip. Zij denkt nog heel zwart-wit dus ze plaatst me maar in zwart, zeg maar. Ik zou heel graag met mijn ouders over mijn 'reis' willen praten maar dat gaat niet.
Op sommige momenten wou ik dat ik nog was zoals ik was vanwege mijn ouders. Ik heb ook het idee dat ik ze teleurstel en dat is gewoon kut.
Dikke knuffel! Ondanks dat mijn situatie heel anders is geweest, herken ik de behoefte wel om met je ouders ergens over te willen praten, maar wat niet kan. En beetje bij beetje komt die acceptatie ervan wel. Maar het gemis gaat nooit weg.
Bij mijn miskramen bijvoorbeeld had ik ook enorme behoefte aan mijn ouders om me heen. Dat ik daar kon huilen en dat ze er voor me zouden zijn. Maar ik weet dat ik teleurgesteld zou raken omdat dat waar ik behoefte aan heb, kunnen ze mij niet geven. Gevolg is dus dat mijn ouders niks weten van de miskramen.
In het dagelijks leven heb ik er niet zoveel last meer van. Maar op dat soort momenten steekt het dus wel even om door te hebben wat je niet (meer) hebt.
[verwijderd]
Diazz lief! 
[verwijderd]
Soturi
Dat is het inderdaad. Ik hoef er ook niet elke minuut van elke dag erover te praten. Maar het is wel deel van mij, net als jouw miskramen. Het maakt je tot wie je bent, je wil -als het ter sprake komt- iets kunnen zeggen. Maar dat gaat niet want dan trek je de put open. Beter is dan maar om er nooit over te beginnen.
[verwijderd] Ja precies.
[verwijderd]
Soturi Ik hoop dat je hier wel je verhaal kwijt kan. Het is niet hetzelfde als je ouders maar het is toch wel heel fijn
[verwijderd] Soturi Ik hoop dat je hier wel je verhaal kwijt kan. Het is niet hetzelfde als je ouders maar het is toch wel heel fijn
Ja, dat moet wel lukken. Ik heb op ZP en nu hier al wel een fijn groepje mensen leren kennen. En sowieso scheelt het al dat ik het ergens anders dan bij mijn vriend ofzo kwijt kan.
Maar wederzijds he! Hopelijk kun je hier ook je verhaal kwijt. Af en toe even ontladen zodat de klap dat het bij je ouders niet kan toch minder groot is zo.
[verwijderd]
Soturi Ik merk dat het me goed doet dat ik het heb verteld hier. Normaal ga ik daarna heel hard twijfelen, dan vind ik mijzelf stom en zwak. Maar eigenlijk voel ik me heel goed, ik denk ook door de lieve reacties van mensen
@[verwijderd] naar al je berichtjes net gelezen te hebben kan ik alleen maar zeggen wauw! Wat ben jij ontzettend sterk en van ver gekomen! En vooral een dikke knuffel voor jou!
[verwijderd]
Lerana dankjewel! Ik moet een beetje van huilen.. Ik ben inderdaad wel van ver gekomen. Ik ben (bijna) blij waar ik nu ben
[verwijderd]
Ik herken de weg die je afgelegd hebt wel, ik heb een pnd gehad na de bevalling van de jongste en was een jaar naar haar geboorte een totaal nieuw mens. Mijn ouders vonden het ook moeilijk, maar nu bijna 2 jaar na mijn herstel hebben ze het eindelijk helemaal geaccepteerd.
Ik denk dat mijn ouders het vooral moeilijk vonden dag ik tijden mijn pnd erg veel tegen situaties uit het verleden aanliep. Achteraf daarvoor ook al natuurlijk. Hun hadden het gevoel gefaald te hebben in mijn opvoeding. Lukt het om er met je ouders over te praten?
Ik vergeet elke keer dat ik nu hierheen moet haha. Sorry dames! Maar... Ik ben echt heel blij met jullie! 
- Bijgewerkt
Wow wat veel berichten!! Ik ben geen zp’er van het eerste uur, heb er een paar jaar terug wel geschreven onder de naam zwangernr6, maar die naam was toen nr 7 kwam niet meer up-to-date. Daarvoor schreef ik op een ander forum maar daar kreeg ik een ban 
vanwege een rel over een lid die alles aan elkaar loog en iedereen zich rot irriteerde (incl ik) en toen dus er geband. En heel ‘vroeger’ (toen internet net bestond Haha) heb ik nog op het forum Babybox geschreven (weet niet of iemand dat nog kent). Destijds was internetten nog via een inbelverbinding, dus inbellen, volgende pagina aanklikken, ophangen en verder lezen 
Op zp was ik dus niet heel erg bekend en ik heb mij ook totaal niet bemoeid met DE REL, maar ik wilde wel graag aansluiten bij dit nieuwe forum omdat ik het gemodereer op zp echt bizar vind!! Heb ook gelijk m’n account daar opgezegd.
[verwijderd] no way! Nooit geweten dat jij ShampooL was!
Ik wil ook al kennen jullie mij niet, even zeggen dat ik jullie allemaal sterkte topvrouwen vind! #Gewoonomdathetkan #emotioneletrut #31wekenzwanger #maarbedoelhetgoed 
[verwijderd]
[verwijderd] dat is echt heel moeilijk! Hopelijk kan je het een keer met hen rechttrekken. Wel heel naar dat je zelf zo'n ontwikkeling doormaakt maar er dan iets negatiefs aan kleeft.