• [verwijderd]

  • Bericht #67
  • Bijgewerkt

Cowgirl80 Ik heb hem vanmiddag zitten kijken. Ik vond het echt wel heftig. Ik vind het heftig wat die kinderen moeten doen om topsport te kunnen bedrijven. En wat ze moeten laten. Een meisje uit mijn dochter's klas heeft een tijdje in de selectie geturnt, maar die ouders zijn er na ongeveer een half jaar mee gestopt. Zij vonden het heel heftig om zo'n kinderlijfje in de groei zo veel zware training aan te doen, hoeveel tijd het hen en hun kind kostte, wat ze er als gezin allemaal voor moesten opofferen. En ook de niet pedagogische trainers inderdaad. Ik kon dat echt heel goed begrijpen en geloof zelf ook niet dat ik het er voor over zou hebben.

Ik vond het heel heftig om te zien hoe ze met de kinderen om gaan en ben haast geneigd om te zeggen dat dit verboden zou moeten worden. Tegenlijkertijd vind ik dat wel dubbel, want als je als volwassene topsporter wilt zijn, moet je wel als kind beginnen en veel trainen. We hebben een heleboel topsorters en die mensen zien we als helden. Maar zij hebben waarschijnlijk ook een jeugd gehad zoals in deze film. En dat zijn dan de mensen die het halen. Om deze topsporters te kweken hebben we een hele industrie daaromheen nodig vol met kinderen die het (net) níet halen, maar ook zo'n jeugd als dit hebben.

Ik heb er te weinig verstand van om te zeggen of je dit als maatschappij je kinderen kunt aandoen. Er zijn misschien ook wel manieren om topsporters te trainen die wel acceptabel zijn. In deze film heb ik echter dingen gezien die ik kindermishandeling vind. (Bijv. wat er aan het eind met Wytze gebeurt. (51:50-53:40 min) Als een kind huilend "stop" zegt, moet je daar naar luisteren.)

      [verwijderd] Ik heb aan dat fragment ook echt een naar gevoel overgehouden. En de maakster van de documentaire zegt in een interview ook dat het kennelijk bewezen is dat meer dan 9 uur trainen per week geen zin heeft voor kinderen. Dus dat gedoe over niet naar feestjes kunnen was echt nergens voor nodig.

      En tegelijkertijd vind ik turnen zo cool, dat maakt het echt dubbel...

      Verbieden hoeft denk ik niet, wel een maximum aantal uur trainen per week & een verplichting voor trainers om ook pedagogische opleiding te hebben. Als je er in investeert, moet het wel zinvol zijn! Enkel lijden is niet zinvol.

          Vulpen Ik heb aan dat fragment ook echt een naar gevoel overgehouden.

          En trouwens ook aan hoe Jannik werd overgehaald tóch te trainen terwijl hij niet wilde. Ze leggen zogenaamd de verantwoordelijkheid bij een kind, maar een kind kan zo'n keuze niet maken, vanwege het verschil aan machtsverhoudingen. Als ouder heb je de verplichting om na te gaan wat je kind echt wil, vind ik, en te voorkomen dat het enkel iets doet omdat het geen nee durft te zeggen.

              • [verwijderd]

              • Bericht #70

              Vulpen Klopt, helemaal mee eens. Dat vond ik ook erg. Maak dan gewoon de beslissing voor je kind. Ook bij dat gezever om dat feestje. Maar ga niet zeggen dat het kind zelf de keuze heeft, maar tegelijk met alles wat je zegt het kind laten voelen dat er maar één "juiste" beslissing is. Ook die druk die op de kinderen werd gelegd vond ik kindermishandeling.

              • Vulpen hebben hierop gereageerd.

                  • [verwijderd]

                  • Bericht #71
                  • Bijgewerkt

                  Vulpen Zelfs zonder resultaten van zo'n onderzoek wist ik al met mijn boerenverstand dat dat gedoe nergens op sloeg. Als je al 8 maanden 15 uur per week voor iets traint, gaat het missen van die éne training echt niet het verschil maken tussen wel en geen succes bij een wedstrijd. Als dat wèl het verschil maakt, was je toch al niet stabiel de beste en was de winst min of meer een toevalstreffer. Dan kan die toevalstreffer ook wel plaatsvinden zonder die ene training.

                  • Vulpen hebben hierop gereageerd.

                      [verwijderd] Precies.

                      [verwijderd] Ook bij dat gezever om dat feestje. Maar ga niet zeggen dat het kind zelf de keuze heeft, maar tegelijk met alles wat je zegt het kind laten voelen dat er maar één "juiste" beslissing is.

                      Ja, dat was inderdaad hetzelfde. Wat dat betreft wel een dappere documentaire, ze stelt zich zo wel kwetsbaar op omdat ze daarin (denk ik) achteraf wel heel anders op terugkijkt.

                          18 dagen later

                          Niks aan de hand

                          https://www.npostart.nl/2doc/28-10-2019/BV_101395685

                          "Indringende film over seksueel misbruik, waarin het perspectief van het slachtoffer en dat van de dader wordt belicht in een uniek tweegesprek."

                          Toen ik deze omschrijving las, had ik niet gedacht dat het serieus een tweegesprek zou zijn. Ik dacht aan een metafoor of iets dergelijks. Maar dit was echt een gesprek tussen twee mensen: een slachtoffer en een dader (die ook weer slachtoffer was), die spraken over hun beleving en herinneringen aan het misbruik. Je hoort ook soms de stem van de moeder van het slachtoffer die over beelden van haar dochter als kind, vertelt wat zij allemaal niet gemerkt heeft.

                          Wat een waanzinnig dappere film. Wat goed dat ze het beiden hebben aangedurfd. Het is zo belangrijk om misbruik te bespreken en de onderste steen boven te halen, zodat we ervan leren en we onze antennes gebruiken en de gesprekken met onze eigen kinderen voeren.

                            Manque had erover gelezen vanmiddag. Wil het terugkijken van d es week

                              Manque oef, lijkt me erg indrukwekkend.
                              Maar ik weet niet of ik het durf te kijken, ben bang dat het te confronterend is

                                • [verwijderd]

                                • Bericht #80

                                Ik heb hem inderdaad ook gezien en ben ook echt onder de indruk. Ik vind het ontzettend moedig van deze mensen hoe zij met elkaar in gesprek gingen. En ook heftig te zien voor die man dat hij eigenlijk nauwelijks met zichzelf kan leven.

                                Manque zodat we ervan leren en we onze antennes gebruiken en de gesprekken met onze eigen kinderen voeren.

                                Maar dit heb ik er dan niet van geleerd. Als ik daarover íets geleerd heb, is het wel hoe goed kinderen kunnen "liegen" en dat je als omgeving NIKS doorhebt. Ik zou echt niet weten hoe ik aan mijn dochter zou kunnen zien of vragen of zij wel eens met seksueel misbruik te maken heeft gehad. De vrouw in de film was als de dood dat ze betrapt zouden worden en dat alles uitkwam en ontkende glashard. Dus als mijn dochter zegt dat ze nooit zoiets heeft meegemaakt, kan ik nooit zeker weten of dat echt zo is. Dat vond ik er wel heel naar en confronterend van.

                                    • [verwijderd]

                                    • Bericht #81
                                    • Bijgewerkt

                                    Manque Wilde ik net voorstellen! 😁

                                    iMoeder Mijn tip van gisteren over de aflevering van Keuringsdienst van Waarde over Kefir is niet deprimerend hoor! Geen zware verhalen, weinig diepgang, wel vermaak. Enjoy!

                                        [verwijderd] Behalve preventie binnen organisaties (https://www.nji.nl/nl/Kindermishandeling-Probleemschets-Definitie/Seksueel-misbruik/Aanpak-seksueel-misbruik) kun je thuis ook aandacht hebben voor wat de lichamelijke grenzen zijn voor een kind, zelfs wanneer het familieleden betreft. Dat kan zelfs wanneer een kind zich nog totaal niet bewust is van zijn of haar seksualiteit (https://www.famme.nl/kind-lichamelijke-grenzen/).

                                        Er worden een hoop dingen niet besproken tussen ouders en kinderen, uit ongemak of het vertrouwen dat het 'vanzelf wel komt' met de tijd.

                                        Mijn moeder leerde mij al heel vroeg dat ik nooit geheimen met grote mensen of grote kinderen mocht hebben. Als iemand tegen mij zei dat ik iets geheim moest houden, moest ik dat direct aan haar vertellen. Ik zeg niet dat je daarmee alles oplost, want aan een hoop misbruik gaat immers een periode van vernuft groomen vooraf, maar die regel heeft mij wel een hoop mogelijke ellende bespaart. Ik had een oom die mij allerlei 'geheimen' ging vertellen en dingen ging laten zien -en dat heeft hij geweten. Want bij thuiskomst meldde ik gelijk: "Oom heeft mij een geheim verteld. En laten zien!"

                                        Hoe dan ook, ik denk dat deze film wel een dergelijke boodschap in zich had, maar dat stuk werd voornamelijk benoemd door de dader, de oudere neef, die gelijktijdig ook een periode van misbruik meemaakte. Hij zei dat er nooit met hem gepraat was over het lichaam, over seksualiteit en dat hij op het gebied van aandacht ook nogal tekort kwam thuis.

                                        Ik vond het ook mooi dat de boodschap meegegeven werd, door beide personen, dat het belangrijk is om de gebeurtenis te erkennen, ook binnen families, ook door ouders. Dat we niet voor de goede vrede de boel moeten doodzwijgen.

                                            [verwijderd] hier moet ik je helaas gelijk in geven, je vermoeden klopt.
                                            Ik heb mijn mond altijd stijf dicht gehouden, óók toen mijn ouders het al wisten (van één keer, ze betrapten de dader).
                                            Bij mij is recent een heleboel boven gekomen en heb dat laatst besproken met mijn moeder. Ik zag de verschrikking op haar gezicht toen ik zei dat het jarenlang, zeer frequent gebeurde. Terwijl zij 15 jaar lang heeft geloofd dat het eenmalig was.
                                            Zó diep kan die angst en schaamte zitten bij een kind. En een schuldgevoel: ik wist als klein kind al hoe verdrietig mijn ouders zouden zijn als de ze waarheid te horen kregen, en ik wilde hen die last niet geven.
                                            En nu ik het toch verteld heb, is dat schuldgevoel wederom zeer sterk aanwezig.

                                            (Edit: ik haal dit morgen wel weer weg)

                                                Blue wat dapper dat je dit durft te delen. Even een Dikke knuffel voor jou

                                                  Blue Ach meid toch. Dikke knuffel voor jou. Jij bent hier geen schuld aan. Je bent er mee omgegaan zoals je op dat moment dacht dat dat het beste was vanuit je perspectief van toen. Dat zijn mechanismen die zo werken. Er spreekt een grote liefde voor je ouders uit je bericht. En dat IS niet verkeerd!

                                                    iMoeder Gezellige tip voor jou: 3doc De wereld aan je voeten van Michiel van Erp

                                                    Over kinderen die hij een aantal jaar gevolgd heeft en hoe het nu met ze gaat. Ik vond het zo wonderlijk, en tegelijkertijd geruststellend, dat ze allemaal nauwelijks veranderd leken zijn.

                                                      © 2021 Alles voor de Kids.

                                                      Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer