Financieel goed betekent voor mij geen financiele zorgen. Dus geen zorgen of je het eind van de maand wel haalt. Zorgen om geld geeft enorm veel stress. Natuurlijk kan je niet alles in je leven plannen en je kan je baan verliezen waardoor je situatie totaal veranderd. Maar dat is iets anders dan kinderen die in echt structurele armoede opgroeien.
Ik zeg ook meteen dat ik 'financieel goed' vrij invul. Voor mij hoeven kinderen geen eigen kamer, op vakantie naar het buitenland hoeft ook niet. Een volle maag, liefde, warmte en veiligheid waardoor kinderen met een vrij hoofd kunnen opgroeien zijn het belangrijkste.
En dan heb ik het nog niet gehad over geestelijke armoede. Waarom zou je kiezen voor een zesde kindje als je al merkt dat je de overige vijf niet genoeg aandacht kunt geven? Er moet voor elk kind evenveel kwaliteit, aandacht en liefde gegarandeerd zijn.
Ik kom zelf uit een gezin van 2, mijn ouders hadden het meer dan goed maar spaarden meer dan dat ze uitgaven. Ik heb daar nooit iets negatiefs van ondervonden, maar hun opvoedstijl (lees: behoudend, alleen geïnteresseerd in hun eigen interesses, niet openstaan voor iet) heeft me wel beschadigd. Ik ben er onzeker, faalangstig en neurotisch van geworden. Daar kunnen mijn ouders ook niet veel aan doen, maar die 'geestelijke armoede' wil ik mijn kinderen tegen elke prijs besparen. Dus hier is er wel veel tijd en aandacht voor hun noden, ik wil ze wel laten proeven van allerlei soorten sporten, musea, culturele uitstapjes.