• [verwijderd]

Toch6 ik had deze vanmorgen naar de kinderen gestuurd maar misschien is het ook iets voor jou 😆

iMoeder overdag bellen we wel vaak. Savonds ben ik praatmoe. Ook als ik thuis is moet hij niet elke avond hele verhalen vertellen. Ik ben gewoon niet zo'n prater

    Toch6 Ik heb dat met aanraking. Savonds ben ik aanrakingsmoe; niet aan me komen 😛

    • Toch6 hebben hierop gereageerd.

      Ik bel echt nooit met m’n man 😂
      Als we op werk zijn hebben we vrijwel nooit contact behalve einde van de dag een app wie-doet-wat. We hebben beide bijna geen reistijd en zien elkaar dan ook een half uur later dus ook geen moment om te bellen.

      Toch6 Ja dat zou ik wel kunnen maar dat kan mijn vriend dan weer niet. Die bespringt me zodra ik hem aanraak, en daar heb ìk dan weer geen zin in 😆

      Toch6 Ik heb dat wel met mijn kinderen maar niet met vriend. Wij zitten soms ook uren samen op Discord en dan zijn we elkaar eigenlijk nog niet beu. Ik moet alleen mijn mond houden als hij iets ingewikkelds aan het doen is. Hij kan geen dingen tegelijk.

        Ik zei het toch, slecht idee die reis. Dat wordt dus of geen weekend samen of maar 24u 😑 Maar nee, je moet er vooral geen rekening mee houden dat er als gezin nog een planning is naast het varen 😑

        4 dagen later

        Zonnebloem

        LilyMilie

        Ik.zeg al tijden, dat er een verschil zit bij mn middelste in wat hij denkt in zn hoofd en wat hij kan communiceren, qua zinsopbouw etc. Maar volgens allerlei mensen (schoonfamilie, cb , opvang) was dat echt niet en liep hij gewoon een beetje achter. Naja ik heb samen met man een verwijzing naar logopedie afgedwongen bij cb vanwege overmatig kwijlen (wat wel mee viel maar goed, heb het aangedikt want wilde die verwijzing). En vandaag was de eerste afspraak.

        Na 15 min observeren zouden we intake hebben. Zij begint; ja ik zie een groot verschil met wat hij in zn hoofd heeft en wat hij kan produceren qua taal. Hij denkt zoveel sneller en dat houd zn taal niet bij. Hij liep echt niet achter, ze vermoed dat hij heel veel voor loopt, maar daar zit een gat.

        En vervolgens of ze dat verder in kaart mag brengen en hem mag helpen etc.

        Daarna heb ik natuurlijk ook open kaart gespeeld. Maar was zo blij dat zij gewoon bevestigd wat ik (en zelfs man ondertussen) ook al zagen/ aanvoelde.

          Honkeytonk wat fijn dat zij het ook ziet! En dat hij hulp krijgt.
          Ik zou mijn mond niet kunnen houden en hier en daar droppen dat jullie toch gelijk hadden.
          Jij kent jouw kind het beste…