Mijn 1e vriend had (nou ja heeft) ook borderline. Achteraf gezien was die relatie echt zo fout en slecht, maar ja op t moment zelf (ik was jong) wilde ik het allemaal niet zien. Ik heb het zwaar gehad die jaren. Hij was zo ontzettend zwart/wit. Hij was in zijn ogen perfect, ik moest van alles aanpassen. Ik was overal de schuldige van. Hij slikte wel medicijnen, maar die waren volgens mij niet echt voor de borderline zelf. Ik werd steeds negatiever en ongelukkiger. Nadat het voor de 3e keer was uitgegaan ben ik gelukkig sterk genoeg geweest om niet meer naar hem terug te gaan. Beste beslissing ooit. Dat is alweer 15 jaar geleden dit jaar.
Ik vind t dus moeilijk om iets positiefs te kunnen zeggen over borderline. Maar ik weet dat iedereen die ervaring kan hebben met een psychische ziekte. Zo heb ik wel positieve ervaringen met iemand die bipolair is, maar ken ik ook andere verhalen.
De manipulatie herken ik ook heel erg dat kon hij zo goed. Hij heeft mij ook gemanipuleerd om mij voor zichzelf te houden.
Oké hier kun je niets mee, maar ik heb nu therapie en kom erachter dat dingen waar ik nu mee zit in die relatie zijn ontstaan.
Ik zou zeggen probeer er voor haar te zijn als je dat kunt, maar wel met genoeg afstand als je merkt dat het teveel is.