[verwijderd] Hier moet je ook gewoon boos om kunnen zijn, zonder dat er iemand is die dat steeds voor je wil relativeren.
Laten we vooral nooit stoppen om dingen te relativeren. Dat gebeurt - in zn algemeenheid - toch al te weinig. Ik hou altijd van de stem die de menigte met de hooivorken de andere kant van het verhaal wil laten zien.
Wat deze kwestie me opeens deed beseffen is dat we een soort nieuw allerhoogste ideaal lijken te hebben: "Bemoei je niet met een ander!" Ik ben dat hier, in dit topic, en eigenlijk al heel lang, op verschillende plekken, heel vaak tegengekomen. Het wordt dan ook vaak bijna geponeerd als een vaststaande waarheid. Je mag je niet met een ander bemoeien. Punt. End of discussion.
Terwijl ik me afvraag of we daar wel zo bij gebaat zijn? Waar ligt de grens tussen bemoeienis en willen zorgen voor een ander? Zijn we niet steeds voorzichtiger aan het worden met zorgen voor de ander omdat we bang zijn geworden om per ongeluk die grens naar bemoeienis over te steken? Die grens die door uitspraken als "niemand heeft het recht zich met de keuzes van de ander te bemoeien" bijna een bewapende grenspost hebben gekregen?
Vooropgesteld, deze nashvilleverklaring is pijnlijk en zinloos. Daar gaat mijn post ook niet om.
De reacties erop doen me alleen vraagtekens zetten bij het standpunt van de felste tegenstanders. Hebben ook zij niet bepaalde dogma's die, als ze te streng worden nageleefd, negatief kunnen uitpakken?
Zomaar wat vragen op een donderdagmiddag... 😊
