iMoeder het probleem is niet de keuzes maken. Apraxie is heel lastig uit te leggen, want in je hoofd weet ik wel of denk ik te weten (?) hoe het moet, maar je lijf kan de taak niet goed uit voeren. Ik vind het zelf soms bijna niet te snappen. Dan denk ik ook: kom op toe nou, doe het gewoon en dan gebeurt er niks. Je lijf luistert niet. Dat is echt heel raar en kan het ook met niks vergelijken.
Even gekopieerd:
**Wat is apraxie?
Koken, douchen, aankleden. Als je apraxie hebt, dan kun je gewone dagelijkse taken niet meer goed doen. Dit komt doordat je niet meer precies weet hoe je dit moet aanpakken.
Als iemand je vraagt om iets te doen, dan begrijp je heel goed wat diegene bedoelt. Toch lukt het je niet om de taak uit te voeren. Soms kun je de handeling wel doen als iemand het voordoet. Of als je er niet bij nadenkt.**
Heel concreet: In het begin wist ik bijv soms niet meer hoe ik een glas moest aanpakken om het 5 minuten later wel weer te kunnen. Wilde ik mijn lenzen in doen, maar gooide ik ze bijv in de wc. Of spoelde ik de wc door, door het licht een paar keer aan en uit te doen. Trok ik eerst mijn schoenen aan en daarna pas mijn sokken. Een keer daarna kon het gewoon weer goed gaan. Hoe meer ik erover nadacht hoe lastiger het werd. Het is nu gelukkig nog maar heel mild aanwezig en ik kom er nu bijna altijd wel uit, maar het gaat nog steeds niet vanzelf zoals eerder.
Bijv ik wil mijn tanden poetsen. In mijn hoofd gaat het dan: oké tanden poetsen. Eerste stap? Eerst alles wat ik hiervoor nodig heb klaarleggen, stap 2 pak tandenborstel, stap 3 enz. Zo gaat het met bijna alles en dat kost heel veel energie en helemaal als er maar iets van afleiding is, want dan raak ik in de war. Alle stappenplan voor dagelijkste taken heb ik nu wel in mijn hoofd zitten en zie ik ook voor mij (hebben we ook op getraind). Alleen het starten is soms nog heel lastig, dan ben ik echt even in de war. Het automatisme en het onbewust iets doen, is weg.
Taken die je minder vaak doet en/of veel stappen vereisen, blijven echter de grootste uitdaging. Ik heb daar wel compensatiestrategieen voor geleerd (zoals opdelen in kleine stapjes en deze opschrijven voordat ik begin), maar dat is niet altijd voldoende of zorgt voor veel stress/ paniek, omdat ik weer in de war raak.
