- Bijgewerkt
Puzzelstukje heb jij angsten?
ja voor mensen 
(sociale angststoornis)
Angsten
Softbasegaming Heb je daar altijd last van of in specifieke situaties?
Ik vind grote groepen zoals staangedeeltes bij concerten echt heel naar.
Autorijden, wat me enorm beperkt.
En randen bij grote hoogtes.
En trappen.
De laaste 2 komen waarschijnlijk door mijn luie oog waardoor ik slechter diepte zie.
Mijn rijangst heeft daar deels mee te maken.
Verder ben ik best normaal
- Bijgewerkt
Muizen en liften. Ik pak wel liften, maar sta er niet heel relaxed in. Een paar jaar geleden moest ik iemand behandelen, die in de lift zat, die naar beneden was gestort in een lift. Stond ik met hem/ haar in een lift te emdr-en, terwijl ik mijn best deed om heel relaxed over te komen. Wat een horror was dat 
.
Mijn moeder had ook twee angsten. Eenmaal raden wat. Juist ook muizen en liften. Het is dus gewoon een angst, die ik als kind al van haar heb overgenomen.
Oh ik heb er nog eentje. Rijden langs het water. Deze heb ik uit mijn werk. Ooit uit den treuren moeten aanhoren in detail aanhoren hoe een moeder ter water kwam met haar 1-jarige en hoe ze moest wachten tot de auto helemaal vol liep met water omdat ze anders de ruit niet eruit kon trappen. Ik had toen zelf ook een kind van deze leeftijd en werd helemaal kriebelig van het verhaal. Nog steeds als ik eraan denk en mijn man moet 2 handen aan het stuur houden als hij langs water rijdt. Heb in mijn hoofd ook een heel plan hoe ik iedereen uit die auto ga krijgen.
Bovenstaande angsten probeer ik bewust niet te vermijden, maar heel ontspannen is het nog steeds niet. Erger wordt het gelukkig ook niet.
En een wat meer reële angst, omdat de kans vrij groot is. Ik ben bang voor een tweede cva. Als mijn been slaapt of ik voel een rare tinteling ergens, check ik nog steeds of het geen beroerte is. Soms check ik wel 3 a 4x voordat ik echt gerustgesteld ben. Rare hartdingen voelen vind ik ook eng. Is natuurlijk ook een reële angst, want is een kwestie van tijd, maar absoluut niet fijn om daar zo gefocust op te zijn. Ik was echt nooit bang voor ziektes, maar dat is echt veranderd.
Puzzelstukje Hoogtes. Echt vreselijk vind ik dat. Als ik er alleen al aan denk dat mijn kinderen bijv bij een rand in de buurt lopen of in een reuzenrad gaan, krijg ik al een fysiek reactie.
En ik houd ook niet van die plaatjes dat je een groep gaatjes ziet. Word ik erg naar van.
Sinds ik in mijn burn-out een aantal paniek aanvallen heb gehad ben ik ook niet zo heel dol meer op mensen massa’s en de supermarkt.
Mijn allergrootste angst is: iets fout doen. Met op een goede tweede plaats: dat iemand boos op mij wordt. En op de derde: dat ik naar de hel ga. Die hangen alle drie natuurlijk nauw met elkaar samen.
Verder ook de gebruikelijke dierenangsten voor dieren als slakken, sommige hondenrassen, spinnen, ratten, slangen enzovoorts. Maar m'n slakkenangst is door alle exposure wel enorm verminderd, door deze angsten word ik niet echt beperkt.
En dat m'n huis zal instorten of dat er op een andere manier iets mis is met het huis. Van die angst lig ik het meest wakker.
En jij @Puzzelstukje?
- Bijgewerkt
Vulpen
Ja mijn dochter fietst wel, samen met mijn man.
@Puzzelstukje, ik weet niet of ik op het platteland wel durf te fietsen, daar kom ik niet zo vaak.
Niet echt een angst, maar ik durf ook niet op roltrappen te stappen. Alleen als het echt moet en niemand achter mij staat.
Ik heb angsten voor heel veel dingen als ik het allemaal toe laat om eraan te denken, maar ik laat het meeste niet toe. Beetje kop in het zand steken idee. Weet niet of dat heel verstandig is, maar het werkt wel.
Een angst die me weerhoudt om dingen te doen in de avond is mijn angst om naar buiten te gaan als het donker is. Eigenlijk houdt dit me ook tegen in de ochtend, maar in iets mindere mate. Ik probeer nu dmv exposure dit te overwinnen maar vind het wel erg lastig. Nu met de zomertijd probeer ik bv in de ochtend/avond langs bepaalde plekken te lopen of fietsen zodat ik zie dat het echt wel meevalt en ik het met de wintertijd in het donker ook kan doen. Dat is mijn bedoeling iig.
Angst voor de tandarts...ooit 8 jaar niet geweest, toen tijd weer trouw, maar nu is mijn tandarts gestopt en ben ik al weer een tijdje niet geweest. En dan hoop ik heel hard dat mn man er niet over begint dat ik echt een andere tandarts moet zoeken....
ik heb eigenlijk niet echt angsten die mij belemmeren in het leven. Natuurlijk wel af en toe dat er iets gebeurd met de kinderen o.i.d. of van die gedachten in de auto, als ik met alle kinderen rij, als ik nu een stuurfout maak, is iedereen dood.
en ook echt wel dingen die ik spannend vind etc, maar niks wat ik zou laten.
- Bijgewerkt
Dit topic maakt mij wel bewust dat ik meer angsten heb dan ik dacht, want ik denk bij een hoop "oja.."
Tandarts dus ook, ga wel maar sta stijf als ik in de stoel zit.
Sommige angsten (kritiek in algemene zin, of de wereld vergaat, huis stort in, mijn eigen dood niet zozeer voor mezelf maar wel voor gezin, overlijden of ziek worden van geliefden) heb ik wel, maar staan niet erg op de voorgrond en kan ik ook wel makkelijk opzij zetten als ik daarover begin te piekeren.
En dan nog imposter syndrome, is ook een soort angst he, maar ook dat is aardig onder controle zolang alles op werk goed loopt
Ik heb vooral hoogtevrees, maar ik durf wel op een stoel of niet al te hoge ladder te staan, dus het houdt me niet echt tegen in het dagelijks leven. Ga ik gewoon NIET van de hoge duikplank en mijn man mag de goten schoon maken 
Verder herken ik van alle genoemde dingen gelukkig weinig qua angst. En anders ben ik de dingen waar ik bang van word nog niet tegen gekomen en dan geloof ik het ook wel, want dan is het niet iets waar ik mee in aanraking kom.
Er zijn wel situaties die ik minder fijn vind een niet heel actief opzoek, maar niet tot het punt dat ik er niet meer door functioneer of vast loop of actief uit de weg ga.
Honkeytonk hier ook
Honkeytonk ik heb eigenlijk niet echt angsten die mij belemmeren in het leven.
Gelukkig heb ik dat ook niet. De angsten die ik heb belemmeren mij niet in mijn functioneren. Het is hooguit dat ik hysterisch hard begin te gillen als ik een muis binnenshuis zie 
. Ik loop wel gewoon de stal bij de buren in en zolang de muizen bij mij uit de buurt blijven, vind ik dat prima. Als ik buiten muisjes zie weg schieten vind ik ook prima. Ze moeten gewoon niet in mijn huis komen.
Noordeling oh ja ik ook. Ik moet echt bellen weer voor een afspraak maar de laatste afspraak was niet fijn. Ik kreeg kramp in mijn kaak en werd daarin niet serieus genomen. Dus daar wil ik gaan wel wat van zeggen. En sowieso 1 behandeling per keer. Snap dat het voor hun fijner is zoveel mogelijk in 1x maar voor mij gewoon teveel.
Ik heb hoogtevrees en angst voor overgeven. Vooral het laatste heeft me wel beperkt. Ik meed het openbaar vervoer, op vakantie durfde ik nooit echt te eten. Het is wel een stuk beter geworden met de jaren, maar mijn maag blijft gevoelig voor stress.
Ik heb hoogtevrees maar daar kan ik prima mee leven, ik hoef niet vaak op grote hoogte te zijn.
Waar ik wel last van heb en vaak over nadenk is, hoe lang was mijn glucose al niet goed voor ik erachter kwam en wat is de eventuele schade die daardoor is aangericht aan hart en bloedvaten? Ik zou dus eigenlijk het liefst een onderzoek willen om te kijken hoe het er wat dat betreft voorstaat. 
is dat gek?
Wat niet helpt hierin is dat ik laatst een artikel voorbij zag komen met de titel ‘pre-diabetes richt ook aanzienlijke schade aan’ of zoiets….
Manque als ik tegen mensen moet praten 
.
Wanneer er iemand iets van me verwacht. Winkel(kassa) heb ik niet bv maar gesprek/werk/visite wel. Met regelmaat ook bij bekende. Nu ik ad slik is t wel iets minder gelukkig.
Ballonnen. Ik ben heel erg bang dat ze klappen!!
Als compromis blaas ik ze voor verjaardagen maar half op, maar liever ga ik ze compleet uit de weg.
Ik heb die irrationele angst al zolang ik me kan herinneren. Was ook heel vervelend als kind zijnde!
En spinnen…
