Sommige kleine beestjes, vanmorgen was ik in de buurt van een bak kakkerlakken en dat ging niet zo lekker 😅
Kleine opgesloten ruimtes (niet heel extreem, wc is prima) en sommige hoogtes.

    Puzzelstukje gelukkig niet nee! Zeppelins vallen ook wel mee 😆

    Je zet me overigens wel aan het denken, want ik heb wel meer angsten, maar de vraag is in hoeverre ze echt in de categorie 'heftige vorm' vallen. Dingen als dat er iets gebeurt met de kinderen, of met mij zelf en ze alleen achter blijven. Ik ben ook niet happig op paarden, naalden en heb nog wel een beetje last van hypochondrie. En ik hou ook niet specifiek van autorijden, en brand vind ik ook eng.
    Maar die vallen vrijwel allemaal onder de categorie geen controle hebben, en daar wordt ik steeds beter in om daar mee om te gaan. Dus of het echt heftige angsten zijn durf ik niet te zeggen..
    Maar ja.. zet een alien op mijn balkon neer en ik krijs echt alles bij elkaar, dus ik vind het lastig om in te schatten wat je onder heftig verstaat.

      Waar ik niet goed naar kan kijken, zijn beelden van mensen die aan het spelonken zijn. Ik vind dat zoooo akelig. Als ik er aan denk voel ik al een lichamelijke reactie.

      Verder zijn er nog bepaalde situaties waarin ik in paniek raak, zoals wanneer ik langer dan een paar minuten opeengepakt sta tussen de mensen. Zoals op het balkon van een trein in de spits. Ook niet leuk voor de andere mensen trouwens, want dan ga ik zweten en krijg ik tics en in een paar gevallen ging ik zelfs hyperventileren en huilen. Maar ik denk dat dat niet in de categorie 'angsten' valt?

      Of zijn dit twee voorbeelden van claustrofobie ❓

        Muizen of andersoortige knaagdieren. Vind ik echt vies en eng.

        Verder eigenlijk niet iets wat me zo te binnen schiet…

          CrazyCatLady misschien is heftig wat ik bedoel dat je er hinder van ervaart? Ik ben ook bang als er wat met de kinderen gebeurt, maar het weerhoud mij niet. Maar bv autorijden midden in amsterdam weerhoud mij wel. Dan vind ik het wel een dusdanige angst zeg maar.

          Uilenmama ook op het platteland?

          Pimpelmeesje hoe kwam je vandaag bij een bak kakkerlakken?

          Manque ik moest sowieso even opzoeken wat spelonken was. 🫢 ook wel specifiek. Wat je vertelt van een trein kan toch ook wel in die categorie vallen? Je reageert daar dan wel degelijk op. Het krijgt een stress reactie. Lijkt mij wel claustrofobie ja.

          Hopsatee als dat alles is, dan is dat wel te doen toch?

            Ik had/heb een angststoornis, heb enorm veel emdr gehad en er daardoor eigenlijk geen last van. Wel heb ik nog een angst voor spinnen, niet voor kleine spinnen maar die dikke vieze grote harige zwarten.😱 En ik hou ook niet van kleine ruimtes.

            Puzzelstukje ja, dan blijf ik toch echt bij mijn oorspronkelijke antwoorden 🤣
            Als ik een documentaire kijk waar aliens in voorkomen (unexplained mysteries ofzo) of een zeppelin zie op tv durf ik echt mijn balkon niet meer op 🙈

            De anderen zijn angsten die ik niet vermijd, omdat het soms gewoon moet, of omdat ik er niks mee kan.

            Manque heel herkenbaar, wat bezielt die mensen he 😬
            En in een massa mensen staan, ben niet vaak naar de discotheek gegaan maar dan bleef ik altijd aan de rand.

            Uilenmama Dat lijkt me echt een nare angst. Maar ook wel weer een begrijpelijke, want er ís ook veel meer snel verkeer op het fietspad, met alle bejaarden op e-bikes en jongeren op fatbikes.

            Ik heb toevallig dit weekeinde een helm gekocht. Ik weet nog niet precies in welke situaties ik die ga dragen, maar misschien ook iets voor jou? Fietst je dochter wel?

              Puzzelstukje Lijkt mij wel claustrofobie ja.

              Ja, ik denk het ook. Maar ik heb het niet in een lift ofzo. Daar sta je doorgaans ook maar eventjes in.

              Ik vind grote groepen zoals staangedeeltes bij concerten echt heel naar.
              Autorijden, wat me enorm beperkt.
              En randen bij grote hoogtes.
              En trappen.

              De laaste 2 komen waarschijnlijk door mijn luie oog waardoor ik slechter diepte zie.
              Mijn rijangst heeft daar deels mee te maken.

              Verder ben ik best normaal

              Muizen en liften. Ik pak wel liften, maar sta er niet heel relaxed in. Een paar jaar geleden moest ik iemand behandelen, die in de lift zat, die naar beneden was gestort in een lift. Stond ik met hem/ haar in een lift te emdr-en, terwijl ik mijn best deed om heel relaxed over te komen. Wat een horror was dat 🫣.

              Mijn moeder had ook twee angsten. Eenmaal raden wat. Juist ook muizen en liften. Het is dus gewoon een angst, die ik als kind al van haar heb overgenomen.

              Oh ik heb er nog eentje. Rijden langs het water. Deze heb ik uit mijn werk. Ooit uit den treuren moeten aanhoren in detail aanhoren hoe een moeder ter water kwam met haar 1-jarige en hoe ze moest wachten tot de auto helemaal vol liep met water omdat ze anders de ruit niet eruit kon trappen. Ik had toen zelf ook een kind van deze leeftijd en werd helemaal kriebelig van het verhaal. Nog steeds als ik eraan denk en mijn man moet 2 handen aan het stuur houden als hij langs water rijdt. Heb in mijn hoofd ook een heel plan hoe ik iedereen uit die auto ga krijgen.

              Bovenstaande angsten probeer ik bewust niet te vermijden, maar heel ontspannen is het nog steeds niet. Erger wordt het gelukkig ook niet.

              En een wat meer reële angst, omdat de kans vrij groot is. Ik ben bang voor een tweede cva. Als mijn been slaapt of ik voel een rare tinteling ergens, check ik nog steeds of het geen beroerte is. Soms check ik wel 3 a 4x voordat ik echt gerustgesteld ben. Rare hartdingen voelen vind ik ook eng. Is natuurlijk ook een reële angst, want is een kwestie van tijd, maar absoluut niet fijn om daar zo gefocust op te zijn. Ik was echt nooit bang voor ziektes, maar dat is echt veranderd.

              Puzzelstukje Hoogtes. Echt vreselijk vind ik dat. Als ik er alleen al aan denk dat mijn kinderen bijv bij een rand in de buurt lopen of in een reuzenrad gaan, krijg ik al een fysiek reactie.

              En ik houd ook niet van die plaatjes dat je een groep gaatjes ziet. Word ik erg naar van.

              Sinds ik in mijn burn-out een aantal paniek aanvallen heb gehad ben ik ook niet zo heel dol meer op mensen massa’s en de supermarkt.

              Mijn allergrootste angst is: iets fout doen. Met op een goede tweede plaats: dat iemand boos op mij wordt. En op de derde: dat ik naar de hel ga. Die hangen alle drie natuurlijk nauw met elkaar samen.

              Verder ook de gebruikelijke dierenangsten voor dieren als slakken, sommige hondenrassen, spinnen, ratten, slangen enzovoorts. Maar m'n slakkenangst is door alle exposure wel enorm verminderd, door deze angsten word ik niet echt beperkt.

              En dat m'n huis zal instorten of dat er op een andere manier iets mis is met het huis. Van die angst lig ik het meest wakker.

              En jij @Puzzelstukje?

              Vulpen
              Ja mijn dochter fietst wel, samen met mijn man.

              @Puzzelstukje, ik weet niet of ik op het platteland wel durf te fietsen, daar kom ik niet zo vaak.

              Niet echt een angst, maar ik durf ook niet op roltrappen te stappen. Alleen als het echt moet en niemand achter mij staat.

              Ik heb angsten voor heel veel dingen als ik het allemaal toe laat om eraan te denken, maar ik laat het meeste niet toe. Beetje kop in het zand steken idee. Weet niet of dat heel verstandig is, maar het werkt wel.

              Een angst die me weerhoudt om dingen te doen in de avond is mijn angst om naar buiten te gaan als het donker is. Eigenlijk houdt dit me ook tegen in de ochtend, maar in iets mindere mate. Ik probeer nu dmv exposure dit te overwinnen maar vind het wel erg lastig. Nu met de zomertijd probeer ik bv in de ochtend/avond langs bepaalde plekken te lopen of fietsen zodat ik zie dat het echt wel meevalt en ik het met de wintertijd in het donker ook kan doen. Dat is mijn bedoeling iig.

              Angst voor de tandarts...ooit 8 jaar niet geweest, toen tijd weer trouw, maar nu is mijn tandarts gestopt en ben ik al weer een tijdje niet geweest. En dan hoop ik heel hard dat mn man er niet over begint dat ik echt een andere tandarts moet zoeken....

                ik heb eigenlijk niet echt angsten die mij belemmeren in het leven. Natuurlijk wel af en toe dat er iets gebeurd met de kinderen o.i.d. of van die gedachten in de auto, als ik met alle kinderen rij, als ik nu een stuurfout maak, is iedereen dood.

                en ook echt wel dingen die ik spannend vind etc, maar niks wat ik zou laten.