Muizen en liften. Ik pak wel liften, maar sta er niet heel relaxed in. Een paar jaar geleden moest ik iemand behandelen, die in de lift zat, die naar beneden was gestort in een lift. Stond ik met hem/ haar in een lift te emdr-en, terwijl ik mijn best deed om heel relaxed over te komen. Wat een horror was dat 🫣.
Mijn moeder had ook twee angsten. Eenmaal raden wat. Juist ook muizen en liften. Het is dus gewoon een angst, die ik als kind al van haar heb overgenomen.
Oh ik heb er nog eentje. Rijden langs het water. Deze heb ik uit mijn werk. Ooit uit den treuren moeten aanhoren in detail aanhoren hoe een moeder ter water kwam met haar 1-jarige en hoe ze moest wachten tot de auto helemaal vol liep met water omdat ze anders de ruit niet eruit kon trappen. Ik had toen zelf ook een kind van deze leeftijd en werd helemaal kriebelig van het verhaal. Nog steeds als ik eraan denk en mijn man moet 2 handen aan het stuur houden als hij langs water rijdt. Heb in mijn hoofd ook een heel plan hoe ik iedereen uit die auto ga krijgen.
Bovenstaande angsten probeer ik bewust niet te vermijden, maar heel ontspannen is het nog steeds niet. Erger wordt het gelukkig ook niet.
En een wat meer reële angst, omdat de kans vrij groot is. Ik ben bang voor een tweede cva. Als mijn been slaapt of ik voel een rare tinteling ergens, check ik nog steeds of het geen beroerte is. Soms check ik wel 3 a 4x voordat ik echt gerustgesteld ben. Rare hartdingen voelen vind ik ook eng. Is natuurlijk ook een reële angst, want is een kwestie van tijd, maar absoluut niet fijn om daar zo gefocust op te zijn. Ik was echt nooit bang voor ziektes, maar dat is echt veranderd.
