Hoe hebben jullie je middelbare school tijd ervaren?
Vulpen Zal voor ieder anders zijn, maar in mijn geval was prestatiedrang ingegeven door de omgeving en door 'moeten' (ik had -gevoelsmatig- iets te bewijzen aan de wereld, ik móest hoge cijfers halen om me een beetje goed over mezelf te voelen) en intrinsieke motivatie komt echt vanuit jezelf, gewoon omdat jíj iets graag wilt, los van de ander; iets leren omdat je het interessant vindt.
Verschrikkelijk. Ik zat zo onder niveau dat ik er geen klap aan deed. Ik had dus ook helemaal geen aansluiting in de klas.
Ik had wel wat vrienden die ik in de pauzes zag. Denk dat dat me er door heeft gesleept. Ik herinner me dus ook niets van de lessen. Ik vond biologie en geschiedenis wel interessant, ook dankzij de leerkrachten.
- Bijgewerkt
Het meeste wat mij is bijgebleven is het hele sociale gebeuren op school. Puber zijn met alle onzekerheden vond ik ongelooflijk ingewikkeld, maar er hing wel een fijne en veilige sfeer op school.
Qua lesstof vond ik domweg woordjes leren voor de talen echt vreselijk. Stom stampen vond ik echt stom. Als ik het vergelijk met dochter nu, valt mij het complete gebrek aan creativiteit op aan hoe zaken getoetst werden in mijn ‘tijd’. Echt zelf leren nadenken en oplossingen bedenken, vond ik de eerste 3 a 4 jaar vwo echt minimaal. Het ging vooral om het toetsen van kennis en niet zo zeer om bijv het toetsen van je probleemoplossend vermogen of kritisch leren denken. Wat dat betreft vond ik de universiteit echt een verademing.
Qua docenten. Degene die je serieus namen, met je in gesprek gingen, open stonden voor discussie, vroegen wat jij ervan vond en waarom enz. Dat waren echt mijn favorieten. Daar heb ik echt van geleerd en niet alleen stofinhoudelijk, maar zeker ook een paar belangrijke ‘levenslessen’.
De eerste 2 jaar waren verschrikkelijk. Ik werd niet gepest, maar genegeerd. Twee leerkrachten hadden dit wel door, maar het was denk ik lastig om daar wat aan te doen.
Ook vond ik het huiswerk heel veel. Bepaalde vakken was ik niet goed in en moest ik heel hard voor werken om voldoendes te halen.
Na 2 jaar werden de klassen gesplitst in havo en vwo en heb ik aangegeven dat ik graag bij andere meiden in de klas wou komen. De 3e klas ging sociaal gezien prima, maar ik kon het niveau niet bijbenen. Na het 3e jaar ben ik van school en naar het mbo gegaan.
Ik heb een hele gezellige en fijne middelbare schooltijd gehad.
Ik zat op een kleine school, met vooral meiden en mijn klas was een geweldige mix van karakters. Van mensen met een grote grove b*k tot grijze muisjes en alles daar tussenin. Ik kan me niet herinneren dat er in mijn klas gepest werd. Er waren wel eens gedoetjes met mensen uit andere klassen maar wij als klas accepteerden elkaar gewoon. Sommige docenten hadden het met een aantal klasgenoten wel zwaar te verduren. Maar de meeste docenten waren heel leuk. We werden ook echt gezien en gehoord.
We fietsten ook met een clubje samen naar school en daar was volgens mij ook nooit gedoe over….
Nu ben ik wel een kei in mij mooie dingen langer herinneren dan minder leuke dingen maar heb er echt een goed gevoel aan over gehouden.
Het werd pas ingewikkeld voor mijzelf toen we gingen fuseren met de mavo en er interesse van en in jongens bij kwam kijken. 
In 1 woord, vreselijk! Er was totaal geen aandacht voor een veilige omgeving. Een vriend van mij die homo is kreeg te horen dat als hij gewoon wat minder homo zou doen, de andere jongens vast zouden ophouden met in zijn tas plassen. Tien mijn ouders gingen scheiden was de enige reactie: zorg maar dat je schoolwerk er niet onder lijdt. Toen ik bedreigd werd door klasgenoten (op papier, dus bewijsbaar) moest ik het niet groter maken dan het was. En toen een jongen zijn pesters eens een keer een mep teruggaf en 1 daardoor heel ongelukkig terecht kwam, was de reactie vooral: als jullie ons niks vertellen kunnen we niks doen.
Qua leren was er totaal geen aandacht voor de overgang naar de middelbare school, geen begeleiding. Leraren hielden regelmatig niet hun woord en mijn mentor in de 5de en 6de had in het kerkkrantje zijn mond vol over respect voor anderen, maar vond het in de klas geen enkel probleem om een leerling publiekelijk te vernederen. Ik vond het echt de hel.
Als ik nu kijk naar maxi, dan is er veel meer aandacht voor leren leren. Hij had ook een actieve mentor, wat een hoop hielp. Hij voelt zich er ook veilig, veel meer aandacht voor de sociale ontwikkeling. Hij heeft wel een vrij traditionele school, veel toetsen en veel prestratiedruk, dat vind ik lastig aan zijn school, maar het is zo'n verschil met mijn ervaringen (en ook wel die van man) dat we dat kunnen handelen.
Voor midi zijn we naar andere scholen aan het kijken en ik merk dat er veel meer opties zijn. Dat heeft als nadeel dat er aardig keuzestress kan zijn, maar als voordeel dat je beter kunt kiezen wat bij je past. Voor midi zou een school met veel toetsen en luisteren naar de leraar niet werken, maar er zijn meerdere goede alternatieven. Dat vind ik echt een verbetering.
Mamabeertje Na het 3e jaar ben ik van school en naar het mbo gegaan.
O wauw, dan heb je echt een korte middelbare schooltijd gehad! Voelde je je fijner op het mbo, wat ben je toen gaan doen?
Ik vond het een vreselijke periode. Ik zat op een heel elitaire school waar ik helemaal niet tussen paste en omdat ik op de basisschool ook altijd gepest was, ging dat hier natuurlijk gewoon door want ik had geen enkele vaardigheid om me te verweren. En dan kwamen ook nog alle twijfels over m'n geaardheid erbij. Ik heb wel altijd vriendinnen gehad, maar er was weinig interesse in elkaar (maar misschien is dat normaal bij pubers omdat ze vooral bezig zijn met hun zelfbeeld te ontwikkelen en zo?) en met sommigen was ik gewoon bevriend omdat we anders niemand hadden. Pas in de 5e werd dat allemaal wat beter maar toen zat ik al behoorlijk in de knoop met mezelf.
Het leren en het naar school gaan heb ik wel altijd leuk gevonden. Het is gewoon iets waar ik goed in ben, op tijd komen, m'n boeken niet vergeten, luisteren naar de leerkracht. Er was wel altijd een vak waar ik een hartgrondige hekel aan had en wat me echt al rot kon doen voelen: eerst handenarbeid, toen techniek en daarna tekenen. Ik wilde gewoon theorie, geen praktijk, dat vond ik eng. Nu denk ik dat ik tekenen best leuk had kunnen vinden als ik me maar veilig gevoeld had, maar ja, dat was dus niet zo. En ik had zoveel faalangst dat ik het vaak bij voorbaat al opgaf. Ik was wel altijd snel klaar met huiswerk op die manier 
- Bijgewerkt
Ik kijk met weemoed terug naar mijn middelbare schoolperiode. Het was een school met 65 leerlingen, niemand werd gepest, leraren werden met de voornaam aangesproken en de directeur gaf zelf les. Ik zat op een vrije school en mocht werken op mijn eigen tempo. Ik heb geweldige dingen mogen doen.
Leertechnisch heb ik bij lange na niet alles eruit gehaald,maar het was duidelijk dat dit niet mijn persoonlijke doel was. Deze school heeft mij de ruimte gegeven om mezelf op andere manieren te kunnen ontplooien en te laten zien dat ik van waarde ben. Ik heb bijvoorbeeld al die jaren de zelfde mentor gehad en ik heb zo vaak ruzie met hem gehad en hij slikte het en sparde met mij mee, wetende dat ik geen vader had/heb. Ik ben hem daar nog steeds dankbaar voor.
Femkes holy moly wat een heftig verhaal joh, ongelooflijk dat er zo'n situatie bestond in een school. Wat heftig dat je dat mee hebt moeten maken
Mijn middelbare schooltijd... hm tja weet niet. Veel plezier? Nee. Tegenzin? Ook niet echt. Het was een moeten dus ik ging.
Sociaal was ik beetje grijze muis. Had wel vriendinnen maar altijd het gevoel dat ze best zonder me konden.
Qua leren: meer leer-begeleiding had fijn geweest. Na 8 jaar basisschool wist ik niet hoe ik moest leren dus dat werd niveau zakken om vervolgens te horen wat ik daar deed want ik kon best havo met zulke cijfers 
Ik kijk er niet met veel plezier op terug maar ook niet echt negatief. Ook gewoon grijs dus, precies zoals ik me voelde. Onopvallend.
- Bijgewerkt
@"Manque uit jouw verhaal durf ik de gok te nemen dat jij dezelfde school had als ik en volgens mij ben je wat jonger dan ik. Dus trek ik de conclusie dat school in de tussentijd niet heel hard werkte aan betere begeleiding. Wat rot voor je, iemand had inderdaad moeten opletten
Pimpelmeesje gedurende de jaren merk je eigenlijk pas echt het effect. Ik ben nog steeds altijd bang om gepakt te worden, dat iemand achter mijn rug of soms vol in mijn gezicht me onderuit zal halen. Ik heb laatst een feedback ronde gedaan met mijn collega's en eigenlijk iedereen was alleen maar lovend, de voornaamste kritiek was dat ik moest stoppen met mezelf onderuit halen. Maar dat vind ik echt doodeng, terwijl ik inmiddels rationeel weet dat ik gewoon hartstikke goed ben in mijn werk en verder best een leuk mens, geloof ik dat uiteindelijk niet echt. Er zit meer pestverleden achter, maar ik vond de middelbare school het heftigste omdat je dan zo hard aan het ontwikkelen vent.
dankjewel
School zelf qua veiligheid en leren: prima
Ik en mijn vriendinnen: heel leuk
Maar ik vond al die groepjes met populaire mensen, nerden, skaters, alternatieven, gabbers en dan de middenmoot (was ik blijkbaar ) maar ingewikkeld. Dat hele aftasten van hoe je jezelf dan moest gedragen en die puberteit vol
Hormonen. Vond ik allemaal maar niks.
Maar leuke uitwisselingen gehad, prima docenten. In de brugklas werd een vriendin van mij gepest en toen zijn we in de 2e samen overgeplaatst en dat ging hartstikke goed. Toen ik bleef zitten was dat niet naar maar fijne begeleiding.
Ik vond het alleen allemaal zo… ingewikkeld. Ik vond wat dat betreft studeren veeel en veel en veeeel leuker. Toen werd ik pas mezelf.
Vulpen de school bestaat nog, geen idee hoe het nu is. Ik vermoed beter dan vroeger, ze hebben inmiddels een tussenjaar voor kinderen die na de basisschool nog wat extra begeleiding nodig hebben. Dus ze zullen wel wat meer expertise in huis hebben.
Ik denk eigenlijk dat het eerder tijdgebonden dan schoolgebonden was. Ik mocht van mijn moeder niet naar een andere school in dezelfde stad omdat de dochter van een kennis van haar daar ontzettend gepest werd. Op de basisschool was er eigenlijk ook geen aandacht voor, de standaard reactie in mijn tijd was toch vooral: je moet het je niet zo aantrekken en sla gewoon zelf een keer terug. Ik zie dat het tegenwoordig meestal wel wordt erkend als echt probleem en er zijn allemaal pestprotocollen en zo, maar de broer van een vriendin van mini is net van school gewisseld omdat school uiteindelijk ook alleen maar zei: hij moet ook gewoon assertiever worden. En ook mijn ervaringen bij midi zijn niet dat er echt wordt doorgepakt om pesten te stoppen. Dus de cultuur om pesten heen is wel veranderd, maar de uiteindelijke uitwerking is nog niet zo sterk.