LilyMilie Klopt wel, maar de meningen van Truusen over homoseksualiteit is bepalender voor de mensenrechten voor deze groep dan de mening over gescheiden moeders. Die rechten staan toch behoorlijk vast, geen groepering die vecht om jou te bestrijden in die zin. ( thank god 😅 )
Dat is feitelijk gezien niet waar. Zo lang is het nog niet dat je als vrouw mag scheiden, werken etc. In de VS is men in sommige Staten al druk doende om te proberen ‘no fault divorce’ af te schaffen. (Wat wil zeggen dat je moet bewijzen dat je een legitieme reden hebt om te gaan scheiden. )
Maar goed, dat was eigenlijk niet wat ik wilde zeggen. Ik wilde zeggen dat feitelijk gevaar voor je rechten in mijn optiek heel wat anders is dan je gekwetstst voelen omdat iemand je afkeurt.
LilyMilie Uitleggen of verdedigen is hoe dan ook vaak een verloren zaak want veel mensen zijn niet geïnteresseerd in een nieuwe mening.
Klopt. En ik heb geleerd dat de mening van andere mensen, vooral hun eigen probleem is. Als zij zich ergens over willen zitten opvreten, moet je dat vooral doen.
Trees Ik ben niet echt een vluchter of een vermijder, maar meer een vechter. Daarmee val je net wat meer op in negatieve zin en dat vind ik niet prettig.
Dat herken ik ook. Ik heb veel geduld maar als ik eenmaal boos word kan ik heel boos zijn. Vooral als ik me in een hoek gedreven of bedreigd voel. Dan komt ook mijn vechter los en ik kan dan echt heel naar zijn en mezelf verliezen. Dat is vrijwel altijd verbaal. Maar ik ben in het verleden mensen wel eens aangevlogen en ben nog steeds bang dat ik dat ooit een keer doe bij de verkeerde. Want op die momenten word het me zwart voor de ogen en ben ik inderdaad de controle kwijt. Wat ik heel eng vind. Ik snap zelf niet zo goed waar die heftige emoties vandaan komen. Vooral omdat ik normaliter de rust zelve ben.
Trees Ik moet naar mijzelf bewijzen dat ik wel sterk ben.
Misschien dat dat het is.
Trees Mijzelf troosten vind ik lastiger. Iets wat ik op volwassen leeftijd echt heb moeten leren, omdat er als kind niemand was om mij te troosten. Dan stop je dit soort emoties diep weg denk ik.
Vroeger ging dat weg stoppen heel automatisch bij mij. En soms zo heftig dat ik het dan ook niet mee terug kon halen of vergat wat er precies gebeurd was. Dat heb ik nu niet meer. Verdriet toe laten ben ik veel beter in geworden. En mezelf troosten gelukkig ook. Al komt dan vaak neer op door de emotie heen gaan en die er laten zijn.
