Manque Dus ondanks dat ik makkelijk openheid geeft van zaken, ben ik niet erg open op emotioneel gebied. Ik denk dat het aantal mensen dat me ooit heeft zien huilen op één hand te tellen is, bijvoorbeeld. Als ik een emotie al doorleef, dan doe ik dat wanneer ik alleen ben. Intense emoties (woede, angst, verdriet) vind ik erg lastig.
Mijn gedachten over een onderwerp deel ik makkelijk, maar dan moet ik daar wel nut of lol van inzien.
Oh wauw, dit had ik kunnen schrijven. Ik heb precies dit. Ik ben veel opener geworden de afgelopen jaren. Maar op emotioneel gebied is dat nog wel een dingetje. Ik ben dat eigenlijk nu pas in mijn relatie met vriend aan het leren, om echt onder woorden te brengen wat ik voel en wat iets met me doet.
Ik ben daardoor dat wel meer naar mensen in mijn directe omgeving aan het uitspreken. Met name mijn ouders. Die zijn allebei op hun eigen manier mega gesloten en spreken nooit uit wat bij hen leeft. Dus dan doe ik dat nu maar, in de hoop het goeie voorbeeld te geven. Het voelt voor mij ook wel gek om daar nu pas in te groeien. Net alsof ik mega achterloop qua sociaal emotionele ontwikkeling. Maar ja, aan de andere kant, mijn ouders zijn in de 70 en kunnen het nog steeds niet.
Een ding wat me hierin trouwens wel erg veel voldoening geeft. Is dat ik merk dat ik er naar mijn kinderen toe helemaal geen moeite mee heb. Daar ben ik een open boek voor. En dat zorgt er voor dat ze ook open naar mij zijn. Ik weet (of ik denk te weten) wat er speelt bij hen en ze vertellen me waar ze mee worstelen. Ik heb dat nooit gedaan bij mijn ouders omdat dat niet gewoon en veilig voelde. Dus daar ben ik eigenlijk wel heel erg trots op.
Vulpen Is het niet juist ook heel kwetsbaar om je gedachten voor jezelf te houden, omdat mensen dan eerder geneigd zullen zijn om dingen te verkondigen die je kwetsen omdat ze niet weten wat jou kwetst?
Ik heb dit echt zo vaak moeten lezen. Ik snap eigenlijk überhaupt niet hoe je je gekwetst kunt voelen als iemand iets zegt wat niet helemaal klopt of wat niet over jou gaat.
Kun je een voorbeeld geven?
Toch6 Als ik naar (relatief) onbekende moet dan heb ik soms echt buikpijn van de spanning omdat ik me sociaal niet sterk vind.
Ik heb dit ook heel lang gehad. Is pas over gegaan toen ik ging werken. Toen moest ik ineens hele dagen met nieuwe mensen praten en daar ben ik veel socialer en op mijn gemak van geworden.
