Het hangt er heel erg vanaf met wie. Hoe lang ken ik iemand, heb ik een klik en raakvlakken met diegene of niet, én wat weet die gene al van mij. Is het een “passant” of iemand die langer in mijn leven gaat zijn. Ik denk even aan collega’s bijvoorbeeld. Sommige collega’s werk ik al zo lang mee die weten veel van mij. Wat ik meegemaakt heb en hoe dat voor mij is geweest. Bij hen zal ik veel sneller mijn hart uitstorten of emoties laten zien.
Ik heb vorig jaar twee nieuwe, tijdelijke collega’s gekregen en daar kan ik prima mee overweg, ik help ze als ze hulp nodig hebben, luister als ze hun verhaal kwijt willen. Maar met hun ga ik niet mijn hele privé leven delen. Misschien iets als blijkt dat we op een bepaald punt een overeenkomst hebben.
Eigenlijk wil ik dat niet veranderen 😁 het bevalt mij prima zo. Als iemand mij kwetst zal ik wellicht uitleggen dat en waarom het mij kwetst.

Ik heb mij onlangs heel erg open en kwetsbaar opgesteld tijdens een sollicitatiegesprek en mede daardoor ben ik aangenomen. Ik ben verder ook vrij open van mezelf, maar toch vertel ik heel veel dingen over bv mijn moeder en wat ik vroeger heb meegemaakt niet aan iedereen. Dat moet eerst heel erg vertrouwd voelen.
Het ligt dus echt aan de persoon die ik tegenover me heb. En wat ik wanneer vertel aan iemand.

@Vulpen De visite bleef tot elf uur dus ben nu pas toe aan een reactie!

Ik vind het lastig om dit soort dingen goed uit te leggen, dus zit er al een paar uur over te piekeren. Het sluit sowieso aan bij mijn 'problematiek', dus het is echt een uitdaging om hier een stukje over te schrijven. Hier mijn poging:

Ik vertel makkelijk. Ik kan gebeurtenissen goed onder woorden brengen en zelfs de bijpassende emoties onder woorden brengen, maar ik doe dit vaak lachend of zonder emotionele affectatie. Ik heb meer dan eens opmerkingen gekregen over het gebrek aan bijpassende emotie. Dus ondanks dat ik makkelijk openheid geeft van zaken, ben ik niet erg open op emotioneel gebied. Ik denk dat het aantal mensen dat me ooit heeft zien huilen op één hand te tellen is, bijvoorbeeld. Als ik een emotie al doorleef, dan doe ik dat wanneer ik alleen ben. Intense emoties (woede, angst, verdriet) vind ik erg lastig.

Mijn gedachten over een onderwerp deel ik makkelijk, maar dan moet ik daar wel nut of lol van inzien. Als ik de ervaring heb dat ik met iemand leuk kan praten, zal ik daarin heel weinig belemmeringen voelen om open te zijn over wat er in mijn leven speelt of wat me bezig houdt.

Het klinkt als een vreemde combinatie van eigenschappen, maar ik ben best wel extravert in de zin dat ik gemakkelijk een gesprek voer, mijn mening geef (als ik die heb) en niet verlegen overkom. Tegelijkertijd kan ik heel vermijdend zijn als het aankomt op kwetsbaarheden.

    @Vulpen wat bedoel je eigenlijk precies met sociaal emotionele autonomie?

    • Vulpen hebben hierop gereageerd.

      Manque Dus ondanks dat ik makkelijk openheid geeft van zaken, ben ik niet erg open op emotioneel gebied.

      Daar zit inderdaad wel een verschil in. Ik kan ook heel goed op grappige wijze over bijpassende emoties praten.

        Vulpen ik ben de laatste jaren veel opener geworden. Vroeger vond ik dat eng en voelde ik me kwetsbaar, nu heb ik gemerkt dat het me eigenlijk alleen maar positieve ervaringen heeft opgeleverd om open te zijn. Ik heb ook meer en betere connecties met anderen. Als ik open ben durven anderen dat vaak ook.
        Wat je als laatste schrijft snap ik niet zo. Ik heb niet het idee dat ik nou zo gekwetst raak door dingen die anderen zeggen. Iets wat de ander zegt is van die ander, dat heeft niets met mij te maken. Of ik nu wel of niet open ben over mijn gevoel.

            Manque Die term heeft [verwijderd] bedacht 😎 Ik zie nu dat het emotioneel autonoom was. Maar het ging me om meer zélf leven, dus denk dat sociaal-emotioneel ook prima kan.

            • Manque hebben hierop gereageerd.

                  Sevenof9 Iets wat de ander zegt is van die ander, dat heeft niets met mij te maken.

                  Dat wil ik dus ook leren, die benadering lijkt me ontzettend handig.

                    Tja, ligt er erg aan wie ik tegenover me heb en waar het over gaat.

                    Ik weet het niet, of anderen mij open vinden.

                    • Manque hebben hierop gereageerd.

                      Toch6 Hoor je dat nooit terug van iemand?
                      Ik ervaarde je in ieder geval wel als open en aardig, toen je hier op bezoek kwam 🙂 Maar ik weet niet of dat exemplarisch is voor hoe je jezelf meestal opstelt.

                      • Toch6 hebben hierop gereageerd.
                      • Toch6 vindt dit leuk

                          Vulpen Maar het ging me om meer zélf leven, dus denk dat sociaal-emotioneel ook prima kan.

                          Okee, wat bedoel je dan met meer zélf leven? 😁 Dat je een ander niet laat bepalen hoe jij je voelt, of iets dergelijks?

                          • Vulpen hebben hierop gereageerd.

                              Manque Ja, bijvoorbeeld. Maar het zijn ook van die typische vakantiegedachtes hoor. Op vakantie ben ik gewoon met m'n gezin en met leuke dingen bezig en dan denk ik: ik moet dit vasthouden, mijn gezin is genoeg, lekker boeiend wat anderen vinden, leg je telefoon weg en ga gewoon lezen/puzzelen/een spelletje doen/naar buiten. En toen zei oudste laatst ook nog dat ze wel een telefoon wilde en dacht ik al helemaal dat ik een beter voorbeeld moet zijn, want no way dat zij een telefoon krijgt.

                              Maar ja, in hoeverre dit allemaal stand gaat houden als het normale leven echt weer start...

                                  Vulpen vind je dan dat je teveel online contact hebt met mensen? Kan misschien helpen om dat te vervangen met face to face contact. Maar misschien begrijp ik je verkeerd.

                                  • Vulpen hebben hierop gereageerd.

                                      Manque nee ik hoor het weinig terug.
                                      En over mezelf twijfel ik vaak, "heb ik teveel over mezelf gepraat?" "Heb ik goed gereageerd op dingen?" "Mijn humor is dus echt afwijkend" "ik ben te lang blijven hangen". Als ik naar (relatief) onbekende moet dan heb ik soms echt buikpijn van de spanning omdat ik me sociaal niet sterk vind. Afgelopen week dan naar andere schippers geweest. We kenden ze alleen van online en 5min op de havendagen begin juli. Voelde me best misselijk want klikt het dan wel in het echt, waar moeten we over praten.... (uiteindelijk ruim 2,5u gezeten, volgende ochtend nog even met de kinderen en kreeg ik te horen dat het jammer was dat we niet meer tijd hadden en we thuis een x afspreken).

                                      Hier op het forum minder last van omdat ik dan langer kan nadenken dan in een gesprek, berichten bewust kan "negeren" als ik dat fijner vind

                                          Sevenof9
                                          Manque Nah ik vind het vooral belangrijk dat mijn kinderen zo lang en zo veel mogelijk schermloos leven en zich ook offline leren te vermaken. Dat ze boeken lezen in plaats van domme filmpjes kijken. En als dat voor hen geldt, dan ook voor mij.

                                          Sevenof9 Kan misschien helpen om dat te vervangen met face to face contact.

                                          Ja, het zou voor mij wel beter zijn om meer op kantoor te werken, maar dat is niet haalbaar. Maar ik moet gewoon meer overleggen gaan plannen, dan spreek je ook weer meer mensen. En dan liefst alleen werkgerelateerd praten en ze verder met rust te laten, maar dat vind ik dus lastig. Ik wil liefst eerst ervoor zorgen dat ik weet dat ze me aardig vinden, een veilige omgeving creëeren dus, en dan pas kan ik overgaan op werken zelf.

                                          Maar als hordes mensen zo weinig van zichzelf delen en gewoon zich niks van anderen aantrekken, hun mening niet door andere meningen te laten bepalen, dan wil ik dat ook graag leren. Dus als je tips hebt 😉

                                                Manque Dus ondanks dat ik makkelijk openheid geeft van zaken, ben ik niet erg open op emotioneel gebied. Ik denk dat het aantal mensen dat me ooit heeft zien huilen op één hand te tellen is, bijvoorbeeld. Als ik een emotie al doorleef, dan doe ik dat wanneer ik alleen ben. Intense emoties (woede, angst, verdriet) vind ik erg lastig.

                                                Mijn gedachten over een onderwerp deel ik makkelijk, maar dan moet ik daar wel nut of lol van inzien.

                                                Oh wauw, dit had ik kunnen schrijven. Ik heb precies dit. Ik ben veel opener geworden de afgelopen jaren. Maar op emotioneel gebied is dat nog wel een dingetje. Ik ben dat eigenlijk nu pas in mijn relatie met vriend aan het leren, om echt onder woorden te brengen wat ik voel en wat iets met me doet.

                                                Ik ben daardoor dat wel meer naar mensen in mijn directe omgeving aan het uitspreken. Met name mijn ouders. Die zijn allebei op hun eigen manier mega gesloten en spreken nooit uit wat bij hen leeft. Dus dan doe ik dat nu maar, in de hoop het goeie voorbeeld te geven. Het voelt voor mij ook wel gek om daar nu pas in te groeien. Net alsof ik mega achterloop qua sociaal emotionele ontwikkeling. Maar ja, aan de andere kant, mijn ouders zijn in de 70 en kunnen het nog steeds niet.

                                                Een ding wat me hierin trouwens wel erg veel voldoening geeft. Is dat ik merk dat ik er naar mijn kinderen toe helemaal geen moeite mee heb. Daar ben ik een open boek voor. En dat zorgt er voor dat ze ook open naar mij zijn. Ik weet (of ik denk te weten) wat er speelt bij hen en ze vertellen me waar ze mee worstelen. Ik heb dat nooit gedaan bij mijn ouders omdat dat niet gewoon en veilig voelde. Dus daar ben ik eigenlijk wel heel erg trots op.

                                                Vulpen Is het niet juist ook heel kwetsbaar om je gedachten voor jezelf te houden, omdat mensen dan eerder geneigd zullen zijn om dingen te verkondigen die je kwetsen omdat ze niet weten wat jou kwetst?

                                                Ik heb dit echt zo vaak moeten lezen. Ik snap eigenlijk überhaupt niet hoe je je gekwetst kunt voelen als iemand iets zegt wat niet helemaal klopt of wat niet over jou gaat.
                                                Kun je een voorbeeld geven?

                                                Toch6 Als ik naar (relatief) onbekende moet dan heb ik soms echt buikpijn van de spanning omdat ik me sociaal niet sterk vind.

                                                Ik heb dit ook heel lang gehad. Is pas over gegaan toen ik ging werken. Toen moest ik ineens hele dagen met nieuwe mensen praten en daar ben ik veel socialer en op mijn gemak van geworden.

                                                        iMoeder Net alsof ik mega achterloop qua sociaal emotionele ontwikkeling. Maar ja, aan de andere kant, mijn ouders zijn in de 70 en kunnen het nog steeds niet.

                                                        Ik denk dat generatie hier sowieso wel een belangrijke factor in is, zeker als het om ouder-kindcontact gaat. Wat goed dat je hen het goede voorbeeld probeert te geven.

                                                        iMoeder Ik heb dit echt zo vaak moeten lezen. Ik snap eigenlijk überhaupt niet hoe je je gekwetst kunt voelen als iemand iets zegt wat niet helemaal klopt of wat niet over jou gaat.
                                                        Kun je een voorbeeld geven?

                                                        Ja, ik kan dat concreter maken. Ik ben geneigd megasnel bij onbekenden duidelijk te maken dat ik getrouwd ben met een vrouw, om acceptatie af te dwingen. Als ik het niet meteen zeg, zullen anderen eerder hun homofobe meningen gaan verkondigen, is mijn veronderstelling daarbij.

                                                        iMoeder Ik heb dit ook heel lang gehad. Is pas over gegaan toen ik ging werken.

                                                        Ik herken dit ook. Ik heb veel geleerd op m'n werk maar jammer genoeg vaak ook alleen in de context van werk.

                                                                Mijn ervaring is hoe kwetsbaarder ik mijzelf opstel hoe meer de ander deelt en hoe meer verbinding ik ervaar. Ik zie kwetsbaarheid in de juiste omstandigheden als iets positiefs. Ik vind dit forum echt een fijn platform om te oefenen met mijzelf kwetsbaar opstellen. Juist ook omdat je dan de tijd hebt om na te denken over wat en hoe je het wil zeggen.

                                                                Ik denk dat mijn emoties vrij goed zichtbaar zijn. Soms vind ik mijzelf emotioneel nogal incontinent. Emoties, zowel positief als negatief, zijn vaak heftig en kunnen elkaar snel afwisselen. Mag van mij soms wel wat minder.

                                                                Echter zit er regelmatig ook een andere emotie onder de zichtbare emotie. Ik kan bijv boos /aanvallend worden als iemand mij kwetst. Dat zie ik als een manier om mijzelf emotioneel te beschermen. Echter het is meestal niet een effectieve manier, omdat ik er dan tegenovergestelde mee bereik met wat ik eigenlijk zou willen.

                                                                Dat kan ook zeker onbedoeld zijn van de ander, doordat iemand onbewust een vastgeroeste negatieve overtuiging bij mij triggert. Mijn grootste uitdaging is denk ik dit zsm herkennen en erkennen. Het liefst voordat ik boos word of anders zsm als ik boos ben en dan mijn onderliggende emotie uitspreken of mijn schouders ophalen (afhankelijk van de situatie en bij wie). Ik ben lerende en dat is oké 😊.

                                                                Manque Ik vertel makkelijk. Ik kan gebeurtenissen goed onder woorden brengen en zelfs de bijpassende emoties onder woorden brengen, maar ik doe dit vaak lachend of zonder emotionele affectatie. Ik heb meer dan eens opmerkingen gekregen over het gebrek aan bijpassende emotie. Dus ondanks dat ik makkelijk openheid geeft van zaken, ben ik niet erg open op emotioneel gebied. Ik denk dat het aantal mensen dat me ooit heeft zien huilen op één hand te tellen is, bijvoorbeeld. Als ik een emotie al doorleef, dan doe ik dat wanneer ik alleen ben. Intense emoties (woede, angst, verdriet) vind ik erg lastig.

                                                                Dit had ik kunnen typen! Ik denk dat mensen mij als heel open zien, maar mij echt kennen is heel iets anders.

                                                                Wat @Trees zegt herken ik ook. Als ik meer de diepte in ga, doen anderen dat ook.

                                                                  [verwijderd] Dat is mijn ervaring ook.
                                                                  Met daarbij dan wel dus de ‘maar-let-op’ om wijs te zijn in naar wie je je kwetsbaar opstelt.

                                                                  Daarnaast vind ik het face tot face soms ook doodeng (afhankelijk bij wie). De keren dat ik het deed was het echter altijd positief. Stel dat het wel negatief uitpakt, wat dan nog? Zeg ik nu heel rationeel 😅. Eigenlijk denk ik nu dat het helemaal geen ramp is en dat ik dit ook prima kan hebben. Het is een soort verworven voorzichtigheid om mijzelf te beschermen. Een soort automatisme, die niet altijd meer adequaat is?

                                                                    © 2021 Alles voor de Kids.

                                                                    Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer