Vulpen Dan praatten we compleet langs elkaar heen want ik herken niets van wat jij zegt over verworven rechten ter discussie stellen. Ik weet echt niet waar je dat leest hoor.
Ik lees jouw tekst compleet anders, jij leest mijn tekst blijkbaar ook compleet anders.
Ik kan mijzelf voor de 10e keer uitleggen maar ik denk dat men mij hier gewoon niet wil of kan begrijpen. I don't know.
Ik dacht dat het een vrije en open discussie was maar jij was opzoek naar een echokamer. Dat is prima maar dan moet je dat zeggen. Halverwege pleiten voor andere regels (opeens mogen we geen uitspraken doen over anderen groepen. Of, correctie, IK mag geen uitspraken doen. Anderen mogen wel over andere groepen oordelen) vind ik niet eerlijk.
Ik zoek naar verbinding tussen links en rechts, jij zoekt naar verbinding binnen je eigen kant. Door mijn doel ben ik kritisch op mijn eigen kant (waar - voor mij - de lgtbq ook gewoon tot behoort) omdat ik vind dat mijn kant zichzelf ook moet verbeteren om nader te kunnen komen tot rechts. Jij vat dat op als een aanval op jouw kant, ik zie het als kritisch kijken naar onszelf, naar onze kant. Welke ook jouw kant is. Voor mij is het niet nodig om uit te spreken dat ik meer dan supportive ben voor lgtbq rechten omdat dat voor mij niet het onderwerp van gesprek was. Mijn blik was breder/groter. (niet meer of minder belangrijk, maar anders).
Daardoor praten we denk ik langs elkaar heen en worden mijn woorden totaal verkeerd opgevat.
Mijn doel is empathie voor andersdenkenden. Empathie voor mensen aan mijn kant (jij oa) hebben automatisch empathie. Dat ik mijn 'loyaliteit' constant moet laten blijken hier vind ik beledigend. Zodra ik kritisch ben word ik weggezet als anti of niet volledig voor gelijke rechten.
Dàt maakt mij verdrietig. Dat jij mij niet vertrouwt, dat mensen hier mij niet vertrouwen.
Ik ben niet tegen jou, ik ben met jou! Voor mij is het overduidelijk dat rechten en vrijheden beschermd moeten worden, dat zeg ik keer op keer hier ook. Ik pleit voor empathie en gelijkheid voor IEDEREEN; links en rechts en alles daartussen. Want dàt is rechtvaardig en dat is wat onze grondwet zegt. Realiteit is dat dit niet altijd kan omdat soms vrijheden overlappen. ONZE vrijheden die er soms voor kunnen zorgen dat vrijheden van de andere kant beperkt worden (terecht, onterecht, dat zou evt een volgend gesprek kunnen zijn) maar feit is dat men zich ingeperkt kan voelen. Dat was mijn punt want ik zoek naar verbinding tussen de kanten, niet tussen mijn eigen kant want daar sta ik al.
Ik schatte dit gesprek dus niet in als een echokamer, ik schatte het in als een vrije 'kamer' waar we ook kritisch kunnen zijn op onszelf omdat daar voor mij een sleutel ligt om de verwijding tussen links en rechts kleiner te maken.
Dat heb ik volledig verkeerd ingeschat zo blijkt.
