Nescio het ging in het eerste voorbeeld over trouwambtenaren. Zij zijn vrij om een andere job te zoeken. Stel als hun weigering zou betekenen dat koppels van hetzelfde geslacht niet kunnen trouwen? Dat is veel ingrijpender en discriminatie. In het eerste geval niet, want daar is sprake van een keuze.
Nee zo zat het niet. Het ging om de trouwambtenaar, niet om het echtpaar. Er is nooit een homohuwelijk geweigerd, maar er waren trouwambtenaren die weigerde homostellen te trouwen. Dus voorafgaand aan een huwelijk krijg je een dossier met daarin een toekomstig echtpaar, wou je dat stel om reden niet trouwen dan schoof je het dossier naar een collega. Maar nu mag weigering niet meer. Je krijgt een dossier en die trouw je. Er wordt van je verwacht dat je je persoonlijke normen en waarden aflegt als deze niet overeenkomen. Doe je dat niet dan kan je gaan.
Nescio We zijn het er, in de geschiedenis, op een bepaald moment over eens geweest dat we gelijkheid willen voor iedereen.
Dat is ook verankerd in de grondwet, niet voor niets. Dat wettelijk kader bepaalt welke vrijheden iedereen heeft, en dat iedereen in den beginne gelijk is. Dat de praktijk niet perfect is, betekent toch niet dat er opnieuw nagedacht en gediscussieerd moet worden over al verworven vrijheden? Want ik zie het zo maar de buurvrouw ziet het zo? Sinds wanneer is dat leidend?
Niet perfect of niet de realiteit? Je kan niet ophouden met praten als er problemen ontstaan omdat je iedereen basisvrijheden hebt gegeven en deze basisvrijheden elkaar aan het overlappen zijn en voor problemen zorgen. 'gelijkheid voor iedereen' klinkt super politiek correct en heel erg mooi, maar het is praktisch niet altijd mogelijk waneer die gelijkheid ongelijkheid creëert. En dat doet het (zie de paar voorbeelden die ik noem)
Ik heb het idee een beetje in cirkeltjes te praten om heel eerlijk te zijn.. Dus ik laat het niet verder bij.
Je kan niet zeggen dat we moeten stoppen met praten want jouw versie van vrijheid en gelijkheid staat bovenaan op dit moment. 100 jaar geleden stonden vrouwenrechten zo'n beetje onderaan, gelukkig dat we dat niet accepteerde. Gelukkig dat mensen die zich op dit moment achtergesteld voelen hun plekje niet zomaar accepteren. Dàt is vrijheid. Vrijheid van meningsuiting en democratie.
Ik denk dat we altijd moeten blijven praten over vrijheiden en mensenrechten. Ik denk dat het extreem gevaarlijk is als we gaan bepalen wanneer de verworven rechten en vrijheden voldoende zijn volgens iemands standaard en dus vanaf nu mond houden allemaal. Gelukkig zagen we dat 100 jaar geleden niet ook zo en zijn we gaan praten over rechten en over onze vrijheden, en gelukkig blijven we dat doen. Andere groepen hebben datzelfde recht. Niet alleen vrouwen, niet alleen LGBTQ. Ook religieuze groepen hebben deze vrijheid, ook neurotypische blanke cis-mannen hebben die vrijheid. Gelijkheid en zo, voor iedereen.
Vrijheid van meningsuiting is ook mijn recht. Daar doe ik beroep op, net zoals jij en iedereen hier dat mag doen. Ik laat mij net zo min de mond snoeren omdat mijn mening tegen de gevestigde orde schopt hier.
Iedereen een fijne avond! Ik ga wat anders doen 🙂
