Trees Ik vond ook heel veel dingen goed gaan, want in mijn hoofd ging het ook goed. Een paar dingen gingen niet zo goed, maar dat vond ik met name het eerste half jaar ook wel meevallen hoe erg dat was.
Dit was ook de ervaring van mijn zwager inderdaad. Hij was heel erg moe, chronisch overprikkelt, maar hij had gewoon even een minuutje nodig 😏 Gevolg was dat hij 'offline' ging, staarde voor zich uit. Ook ging hij vaak op oude programma's draaien : alles was prima, hij ging het wel regelen, hij gaat er zo even naar kijken, komt goed. En hij ging ook met je meepraten. Vraag van persoon 1: 'hoe gaat het met je?' Hij: Ik ben wel moe. Persoon 1: 'je ziet er goed uit anders hoor!' Hij: 'ja voel me ook goed'.
En omdat hij verder fysiek niets mankeert en hij geen intelligentiepunten verloren is in die zin, vlotte babbel, zagen heel veel zorgverleners niet dat er niets klopte van wat hij zei en deed. Ze kende hem ook niet voor het ongeval natuurlijk. Mja, vertel je ze dat of hoort dat in het dossier te staan dan lezen ze het niet, of ze vinden gewoon dat het wel meevalt.
Zo bizar vond ik dat.
Het gaat nu een stuk beter hoor. Het was met name in het eerste jaar toen alle hulp nog opgestart moest worden en de schade bepaald moest worden. Nu een paar jaar later gaat het redelijk goed. Alleen met wisseling van hulpverleners gaat het vaak nog mis want men leest niet en overhandigd niet, en voornamelijk; men overschat zichzelf ontzettend.
