Bloem hier ben ik het mee eens, ik herken het ook in zekere mate. Maar ipv dat ik overactief en onrustig word, word ik apathisch en numb, alsof ik niets meer voel. Wat helpt bij mij is toch wat te gaan doen, zoals iets opruimen of iets uitzoeken. Dan ebt dat gevoel weg.
Hopsatee Heel goed dat je start bij een lifecoach, zou je wat van de inzichten hier willen delen?
Trees zeker. En het is dan een combinatie van gedrag. Want enerzijds leef ik op druk en presteren en opleveren en succesvol zijn. Maar anderzijds ligt daarmee de lat altijd hoog voor mezelf en ben ik daardoor vaak moe, gestresst etc. Er wordt dan vaak gezegd je moet de lat gewoon minder hoog leggen, je mag minder hard werken (zegt mijn werk letterlijk: als je 70% doet is het ook goed genoeg) maar ja ik voel dat zelf niet zo. Dus lijkt het alsof ik een andere functie of omgeving nodig heb. Maar wat dan wel is de vraag. Dus die hoop ik te gaan beantwoorden.
Ga ik zeker delen @Nescio
[verwijderd] Nee je hebt helemaal gelijk hoor. Dat zijn overtuigingen die ik en mijn zusje overigens ook hebben en die komen vanuit onze opvoeding. Dat is een gegeven en wel goed om in elk geval te weten (vooral dat die overtuigingen niet waar zijn) Ik leer ook wel steeds meer hoe je toch patronen maakt om je gedrag en mindset aan te passen maar iets wat zo diep zit is best wel lastig om te veranderen want het gaat zo over wie je bent.
Ik denk wel dat ik wat dat betreft een mooie reis maak omdat ik nu in elk geval op het punt ben dat hoe het is, ik niet verder wil en dus wil onderzoeken wat er anders kan, wat best echt bij MIJ als persoon. Nu ben ik altijd van functie in functie gerold en toevallig ben ik er dan ook goed in maar ik betwijfel dus steeds meer of het echt bij mij past of dat ik het doe omdat het me gevraagd is en wat ik doe, doe ik vol overgave 
Ik vind het wel lastig want het voelt een beetje alsof ik niet echt mezelf ben? Ik voel me best al een poos alsof ik niet ik ben maar een soort van toneelstuk leven ofzo 
Hopsatee Ik herken in jouw berichten vooral hoe ik vroeger was. En bij mij is dat veranderd de afgelopen jaren. Ik werk nu om te leven ipv leven om te werken. Mijn focus is mijn privé geworden en carrière vind ik eigenlijk niet zo belangrijk meer. Ik heb heel lang die drive gehad van meer meer meer en vooruit willen komen en betere functies, nieuwe projecten. Ik heb dat eigenlijk helemaal niet meer.
Wanneer dat veranderd is weet ik eigenlijk zelf niet zo goed. Ik denk dat het begonnen is met de Corona lockdown. En de trends hebben ook invloed op me denk ik. Ik zie veel online over ‘quit quitting’ en anti capitalisme. Die trend om maar door te blijven gaan in de rat race naar, ja naar waar eigenlijk? De hype van ‘hussle culture’ lijkt achter ons te liggen en iedereen lijkt meer bezig met de vraag, waar doe ik het nou eigenlijk allemaal voor? Daardoor ben ik me geleidelijk aan wel gaan realiseren dat je werkgever echt nooit zoveel voor je gaat doen als jij voor je werkgever. Als jij morgen omvalt bij wijze van, dan gaat er overmorgen een vacature uit voor je functie. Ik voel me daardoor niet meer zo gedreven om 150% te geven, 85% is genoeg. Je collega’s werken zich (uitzondering daar gelaten) ook niet allemaal de tering in. En voor wat? Zodat je je goed kan voelen over jezelf? Om je innerlijke kind te troosten dat men niks over je kan zeggen want jij werkt zo hard? Voor mij is het dat niet meer waard.
Ik hoop dat je die omslag ook kan maken, of in elk geval gedeeltelijk. Therapie en coaching lijken me daar precies de goeie stappen voor! (En wat anti-work content misschien 
) Ben heel benieuwd wat je daar aan gaat hebben! En heel goed dat je het ziet en er mee aan de slag gaat!
Hopsatee Ik vind het wel lastig want het voelt een beetje alsof ik niet echt mezelf ben? Ik voel me best al een poos alsof ik niet ik ben maar een soort van toneelstuk leven ofzo
Dit is heel herkenbaar! Ik heb het al een tijd en ook dat komt door opvoeding en ingebakken patronen. Ik weet ook niet goed wat mij blij maakt. Ik voldoe aan verwachtingen en doe mijn plichten, maar verder?
In mijn gedachten voel ik me wel helemaal ik, maar dat sluit niet aan bij de persoon die ik daarbuiten ben. En dat trekt steeds meer scheef, heb ik de indruk. Voel jij dat ook zo?
Ik hoop dat je dat zal vinden dat jou echt blij maakt en dat jou dient, ipv allemaal andersom 
iMoeder Ja dat klinkt wel gelijk behalve dan dat ik alles in mijn leven erg serieus en projectmatig benader. Dus ook mijn privé. Ik leg dus op alle vlakken de lat erg hoog. Ik probeer bijv wel minder om mijn werk te geven of minder hard te werken maar dat kost me dan zelfs ook moeite Ik ben wel al wat minder gaan werken en ik heb ook onderhandeld over mijn workload (is minder nu) Mijn werkgever steunt me ook in de life en loopbaancoach en geeft me wel de ruimte dat te onderzoeken. Maar ik wil vooral dat ik me gewoon minder verantwoordelijk voor alles voel. Meer balans in alles en vooral voor mezelf. Ik denk dat dat al enorm zou schelen
[verwijderd] Wat een mooie samenvatting. Je bent echt goed met woorden! Maar ik denk inderdaad dat dit zo is!
Nescio Ja ik vind het wat lastig te omschrijven eigenlijk. Ik heb echt het gevoel alsof ik mezelf de afgelopen jaren (sinds ik kinderen heb?) wat ben kwijtgeraakt. En dat is wel logisch op zich want tropenjaren en tuurlijk leef ik nu meer voor anderen dan voor mezelf dat is helemaal logisch en ook niet erg. Alleen wat @Trees ook zegt thuis kan niet weg en is mijn prio en als ik daar nu in mindere mate invloed op kan hebben dan voelt het alsof ik dan in elk geval de balans moet zoeken door op mijn werk wel echt iets te doen wat bij mij past, wat van mij is. Nu voelt het helemaal uit balans en alleen maar als een kunstje die ik elke dag weer doe. Ik weet niet vroeger leek alles meer mijn keuze maar tegenwoordig lijkt alles de keuze van anderen ofzo?
Hopsatee Ja dat klinkt wel gelijk behalve dan dat ik alles in mijn leven erg serieus en projectmatig benader. Dus ook mijn privé.
Ik denk dat dat op zich prima is. Voor de dingen die moeten gebeuren, voor je zaken en huishouden op orde etc. Alleen je lijkt de focus steeds te leggen op alles wat moet, in plaats van wat je wil en genieten van wat je bereikt hebt, genieten van je vrije tijd etc. Het leven zou niet alleen moeten draaien om werken en in je privé alles maar op gang houden. Ieder mens heeft ook genot, ontspanning, vrije tijd en niks doen nodig. Ik denk dat dat de balans is die kwijt is.
Hopsatee Maar ik wil vooral dat ik me gewoon minder verantwoordelijk voor alles voel.
Precies. Het is goed dat je workload minder is! Daar heb je goeie stappen in gezet. Alleen nu moet nog de mentaliteit en je innerlijke drive veranderen, denk ik. Dat zal waarschijnlijk in therapie heel goed aangepakt kunnen worden. En dan draait het vooral om de waarom vraag. Waarom voel je je zo verantwoordelijk, wat levert het je op om alles naar je toe te trekken, waarom kun je niet loslaten, waar komt de onrust en het schuldgevoel vandaan als je ‘niks doet’. Etc.
Manque gelukkig zeg!
Manque gelukkig, wat een overdreven bureaucratie is het ook!
Oudste heeft een klasgenootje te spelen, sinds 3u heeft moeder al zeker 5x een berichtje gestuurd via t horloge ... nadat ze mij ook al aantal berichtjes had gestuurd omdat ze t spannend vond, dochter fietste voor t eerst zo'n eind (4km) alleen (zonder volwassene)
Noordeling en weer een berichtje van moeder....
Noordeling Jeetje daar word je als kind toch helemaal gestoord van. Wat bizar
wellicht heb je het leven voor een andere ouder hiermee ook iets makkelijker gemaakt.