Zonnebloem dat klopt, daar heb je ook volledig gelijk in!
Wat dat betreft deel ik de mening van @iMoeder ook zeker dat daar iets door de overheid aan gedaan zou moeten worden.
De reden waarom ik wel op jou reageer daar in, is dat ik je intentie heel goed vind, maar ik denk dat jij het te veel bekijkt vanaf een praktisch oogpunt en er niet bij stil staat hoeveel emoties en drempels die ouders ook over moeten om daar gebruik van te maken. Dat maakt dingen als leergeld zo prettig, dan ben je geen gezicht, maar een nummer en verder is het gewoon anoniem. En zelfs dat is een enorme stap, en ik denk dat voor veel mensen de drempel veel te groot is om dingen aan te nemen van een klasgenootje.
Ik ben ooit door een toen 7jarige aangesproken met de boodschap jij bent arm he, jouw kind draagt mijn oude t-shirt. Ik heb wel nieuwe kleren! Dat wil je gewoon niet.
Het zijn dat soort dingen waar niet bij stil gestaan wordt. Als ouder moet je ook daarna de 'donateurs' in de ogen kijken op het schoolplein, en ook als je niet weet wie het zijn sta je daar niet op je gemak, want 'je hebt gefaald, een van deze ouders heeft jouw kind moeten verzorgen toen je het zelf niet kon'.
Je kind loopt een groter risico om gepest te worden als die de speciale boterhammen voor arme kinderen krijgt, want dat valt niet te verbergen. Heel de privacy is weg, en dat tast het zelfbeeld aan, van zowel de ouder als het kind.
Ik denk dat veel mensen die het zelf nog best goed hebben niet beseffen dat er ook veel andere aspecten bij komen kijken, los van de voor de hand liggende dingen.
(Ook in Nederland zijn er bijvoorbeeld veel stichtingen die aan liefdadigheidstoerisme doen, waarbij de donateurs' ego gestreeld wordt maar de ontvanger moet betalen met zijn privacy of eigenwaarde.)
Dan zeg ik, laat dat over aan de bestaande stichtingen, die ervaring hebben met alle aspecten van armoede en dat op een humanitaire wijze kunnen bewerkstelligen.
Ik geloof echt wel dat jouw intentie goed is, maar persoonlijk zou ik geen gebruik maken van een initiatief wat is opgericht door een ib-er en een groep ouders, simpelweg omdat die de ervaring en de kennis missen om de psychische aspecten te beschermen.
Maar er tegelijkertijd ook geen heel groot iets van maken, het aanbod ligt er, en de rest is aan die persoon zelf. 
