Wat dapper dat je deze beslissing hebt kunnen nemen, die stap heb je in ieder geval al. En de rest kan jij ook!
Ik sluit me verder volledig aan bij @Trees, over een tijdje kijk je hier op terug en zie je dat je tot veel meer in staat bent dan je zelf had verwacht!
Heftige tijd voor je, maar je redt het wel. Je hebt hier een hele groep vrouwen die je kunnen helpen en je kunnen steunen.
Soturi Wat een moeilijke tijd is dat hè. Ik kan je wel vertellen dat voor mij de dagen voordat ik het ging vertellen echt het ergste waren. Daarna heerste bij mij de opluchting en werd het voor andere mensen moeilijk (ex, zijn moeder, zussen etc). Maar ik snap dat je je daar nu niet op kunt focussen. Dat kon ik destijds namelijk ook niet.
Ik snap dus helemaal dat je het niet te lang voor je uit wil schuiven. Heel de feestdagen over is inderdaad wel erg lang om nog mooi weer te spelen.
iMoeder Ik kan je wel vertellen dat voor mij de dagen voordat ik het ging vertellen echt het ergste waren.
Ik vond zelf de eerste week alleen zijn het moeilijkste, de enorme onzekerheid of ik het wel aan kon, moest ik niet alsnog mijn ex bellen om terug te komen, was het wel echt zo erg, en echt erger dan het alleen te moeten doen?
Dus tipje @Soturi: ga jezelf op dat moment lekker verwennen. Het eerste wat ik gedaan heb was een nieuw dekbedovertrek kopen, eentje waar mijn ex nooit onder had geslapen en helemaal alleen van mij was. Eten koken wat mijn ex niet luste. Heel hard muziek draaien. Gewoon simpele dingen die de focus verschoven naar vrijheid in plaats van de angst. Iedere dag wordt het een stapje makkelijker, dus neem het per dag.
En als het je even te veel wordt, je hebt mijn nummer dus je mag ook altijd appen!
Wat een spannende situatie zo, maar ik sluit mij volledig aan bij de andere dames, jij kunt het! Niet alles gaat makkelijk zijn, maar jij gaat hier goed doorheen komen 
Wat een sterk en wijs besluit. Ik sluit me aan bij de anderen, jij gaat dit zo goed doen. Het zal zeker niet makkelijk zijn en je zal een nieuwe modus vivandi moeten vinden, maar ik twijfel er niet aan dat je dit gaat kunnen. Je doet het nu ook al alleen. Ik denk dat de angst voor het onbekende het grootst is, als je daar eenmaal doorheen bent zal je je bevrijd en lichter voelen 
Wat een moeilijke maar ook dappere beslissing tegelijkertijd. Voor jezelf kiezen en je eigen geluk zeker wanneer er kinderen in het spel zijn is gewoon zwaar. Maar juist voor jullie kinderen is het belangrijk om voor je eigen geluk te kiezen. Heel veel sterkte.
Je hebt nu definitief voor jezelf besloten dat dit niet meer gaat. Dan moet je het inderdaad zo snel mogelijk gaan bespreken. Want echt, er is nooit een goed moment!! Ontzettend dapper dat je nu toch voor jezelf kiest. En ja, het is even eng, verdrietig en moeilijk in het begin, maar ook een opluchting! Want dan sta je aan het begin van een nieuw in te vullen leven zoals jij dat zelf wilt. Heel veel sterkte en ook mij kun je berichten als je ergens mee zit in dit proces.
Ik heb niks nuttigs te zeggen, maar wil je toch een dikke knuffel geven en zeggen dat je hier altijd mag spuien
Is er met je begeleider nu een soort plan van aanpak afgesproken? Of hoe zie je het voor je allemaal?
Vandaag ben ik met mijn begeleider (zij gaat eigenlijk altijd mee op mijn verzoek, is makkelijker) weer bij mijn psycholoog geweest. Daar verteld dat ik echt zeker weet dat ik de knoop ga doorhakken. Alleen dat ik nog niet weet hoe en wanneer.
Daar hebben mijn begeleider en ik afgesproken dat ik donderdag naar het hoofdkantoor van de begeleidingsorganisatie kom voor wat praktisch uitzoekwerk. Zodat ik daar sowieso meer de ruimte voel om hardop te denken. Thuis ben ik altijd alert op wat hij wel en niet oppikt.
Nu is mijn hoofd echt nog chaos. Wat zorgt dat ik de knoop niet daadwerkelijk door durf te hakken. Omdat ik de gevolgen van welke keuze niet goed kan overzien. En ik voor mezelf duidelijk wil hebben wat wel en niet realistisch is om mijn poot bij stijf te houden omdat ik me anders makkelijk laat overrulen.
Mijn begeleidster (en psycholoog en andere begeleidster die zich meer op hem richt) zijn er uiteraard ook nog en grijpen wel in als het moet. Maar we moeten erg alert zijn op hoe het aan te pakken. Want bij een verkeerde aanpak zal hij helemaal afwijzend staan tegenover de (huidige) hulpverlening.
Dan zitten we wel op zo’n punt dat er voor hem het verplichte kader komt kijken. Maar dat zal het allemaal niet makkelijker maken voor mij. Dus als er nog opties zijn om hem nog enigszins meewerkend te hebben, op z’n minst voor de regelzaken rondom de kinderen, dan zoek ik die liever wat dieper uit en pak het goed overdacht aan.
Daarnaast kan ik hem nu nog een soort van tolereren in huis. Met wat pech, als hij zijn kont volledig in de krib gooit, straks niet meer. Dus als de knoop door is, wil ik niet langer dan nodig nog samen een huishouden delen.
Wat een dappere beslissing heb je gemaakt.
Het gaat je zeker veel geven. Jij kunt dit absoluut, je doet het nu ook vaak alleen. Heb vertrouwen in je zelf dan gaat het uiteindelijk helemaal goed komen.
[verwijderd] We zijn er nog niet. We hebben nu vooral gekeken naar hoe het ouderschapsplan eruit zou kunnen zien als het volledig aan mij lag. Zelfs daar nog niet klaar mee.
Ik heb zojuist definitief besloten om de knoop na de feestdagen door te hakken.
Maar voor 28 januari. Dan is er een feestje met mijn familie en ik heb heel sterk in mijn hoofd zitten dat we daar niet meer als stel heen gaan.
Dan wil ik ook wat speling voor de ergste emoties om te zakken. Dus ik gok dat ik het ergens rond de 14e wil gaan vertellen. Lang genoeg om de draad weer op te pakken na de feestdagen. Ruim genoeg om niet vol emoties op dat feestje te staan (hoop ik)
Soturi spannende tijden.... Heeft hij iets door, of komt het straks voor hem als een verrassing? Het lijkt me voor jou wel fijn dat je nu een datum in je hoofd hebt.
