Tanden wisselen is een lichamelijke uiting van leer rijpheid. In de antroposofie is dat een teken om echt te gaan leren leren. Dus rekenen ,lezen, schrijven.
In principe leert een kind niet lezen tot je het als volwassenen aanbied (uitzonderingen daar gelaten). In de antroposofie bied je hele andere dingen aan. Veel meer over het spelen en sensorisch spelen als er uitdaging nodig is.
Dus waar veel ouders denken, mijn kind heeft uitdaging nodig dus ik heb allerlei leren lezen en rekenen spelletjes / boekjes / namen voorschrijven etc doe je dat als je antroposofisch bent niet. Dan ga je kijken naar andere onderdelen van spel, zorgen voor open ended speelgoed, sensorisch speelgoed etc.
Er is niks mis.met gewone lesstof bieden als je.merkt dat je kind behoefte heeft aan meer uitdaging, maar op de vrije school en in je antroposofische opvoeding bied je andere dingen aan.
Wij bieden thuis bv niks aan van leren lezen, naam voorschrijven doen we niet, geen cijferspelletjes, of ik leer tellen boekjes.
En ze leren prima zonder 😉 maar omdat er veel uitdaging zit in het spelen, is die behoefte veel meer vervuld.
Er is niks mis met jong leren lezen etc naar behoefte maar er is ook niks.mis als je dat pas doet bij tandenwisselen. Er is meer in het leven om te leren dan alleen lezen en schrijven 😉.
Maar dat gaat wel alleen werken als jezelf ook antroposofisch bezig gaat thuis.
Het is een levensovertuiging die je moet passen. Net als elke andere levensovertuiging.
