Deze blijf ik ook zo speciaal vinden.
Op zich een normale foto, maar deze foto is gemaakt precies een jaar na het overlijden van ons zoontje. Mijn schoonzus kwam op die dag wat foto’s van ons dochtertje maken, maar ze was niet wakker te krijgen. Op het moment dat mijn schoonzus tijdens ons gesprek de naam van onze zoon noemde, deed ze haar ogen open en keek recht, maar ook heel helder in de camera. Toeval of niet, maar voor mij heel bijzonder❤️

En weer weg.

    Manque Heel indrukwekkend vind ik deze foto. Kan me zo goed voorstellen dat deze foto dierbaar en voor jou bijzonder is.

    Eerste Kerstdag 4 jaar geleden.
    Mijn dochter en mijn vader lagen in hetzelfde ziekenhuis. Ik bleef bij mijn dochter, maar omdat zij het RS Virus had kon ik niet naar mijn vader. Hij lag op de IC en is daar overleden. Op Eerste Kerstdag is hij van alle aparatuur afgehaald. Mijn broer, mijn moeder en ik zouden om beurten bij hem blijven totdat hij zou overlijden. Mijn moeder zou eigenlijk als eerste bij hem blijven. Toen bedachten we dat ik beter als eerste kon gaan ivm borstvoeding voor mijn dochter. Hij lag heel rustig te ademen dus ik ging dichtbij hem zitten en deed even mijn ogen dicht. Ik schoof mijn hand onder die van hem. Zijn hand was vol van het vocht en heel geel. De verpleegster maakte deze foto ongemerkt (Ik heb de foto wel bijgesneden). Hij overleed een uur na deze foto (ik was verder wel wakker gelukkig).
    foto weggehaald

      Jules Wat een indrukwekkend verhaal, Jules. Zo dubbel verdrietig, als het met twee zulke belangrijke mensen in je leven niet goed gaat. Heftige situatie 😿 Ik kan me voorstellen dat dit een kostbare foto voor je is.

      • Jules hebben hierop gereageerd.

        Manque Ja zeker, ik vind het erg dat ik er niet echt voor hem kon zijn die tijd toen hij ziek werd. Mijn pasgeboren dochter huilde zo veel. Wanneer ze eindelijk sliep werd mijn zoontje weer wakker.
        Het gevoel van alles maar half doen, dat had ik toen en nu eigenlijk nog steeds.

        Jules hoe kan zoiets moois ongepast zijn! Prachtige foto, ik heb tranen in mijn ogen.

        Verw8 mooi! Doet me denken aan mijn ouderlijk gezin. Alleen is dat 2 jongens tegen 6 meiden 😄
        Oh en ik vraag me af wie er nu zwanger is. Ik dacht je dochter maar die lijkt nog hardstikke jong daarvoor?

        • Verw8 hebben hierop gereageerd.
        • Verw8 vindt dit leuk

          Wat een mooie foto's allemaal! De een met een leuk-, en de ander met een verdrietig verhaal ♡

          Ik blijf deze mooi vinden!

          1 van mijn dierbaarste foto is toch wel dat oma (waar ik naar vernoemt bent) mij vasthoudt. Ik heb haar nooit gekent, ze was al ernstig ziek toen ik geboren werd en is een paar maanden later overleden. Dat was de laatste foto waar ze er nog gezond uit zag.
          En die lijn doortrekkend: stiefoma die mijn (naar haar vernoemde) dochter vasthoudt. De verbazing van oma "waar heb ik dat aan verdient". De schat doet zichzelf echt tekort

          (Ik was 3 ofzo toen opa hertrouwde en weet niet beter dan dat zij mijn oma is geweest)

          • [verwijderd]

          Jules indrukwekkend, verdrietig en dierbaar moment! Ik moest een traantje wegpinken.

          • [verwijderd]

          • Bijgewerkt

          Deze foto is voor mij heel speciaal. Mijn oma met haar achterkleindochters (was toen een week of 30 zwanger van de jongste). Ze geniet nog steeds met volle teugen van haar achterkleinkinderen. Dankbaar dat ze dit nog mee mag maken.

          Jules mooi maar ook heftig om te zien... ik heb ook zo gelegen onder zo’n dekentje naast mn vader. Precies zo’n dekentje met die blaadjes. Gek he , dat zoiets dan die herinneringen totaal terugbrengt. Misschien wel hetzelfde ziekenhuis... of hebben alle ziekenhuizen die blaadjes op hun dekens.

          • Jules hebben hierop gereageerd.

            Cowgirl80 Oh wat bijzonder! Ik moest zelf ook weer huilen toen ik het typte en de foto weer zag.

            Bedankt voor alle lieve reacties 😘