1986Lynn Ik zou in gesprek gaan aan het begin van het schooljaar, maar als het kan (uiteraard als dit voor N ook haalbaar is), het wel een week of 4 a 6 aankijken, zodat juf ook zelf een beetje een beeld kan vormen. Mogelijk zit zij al direct zelf op deze lijn en dan gaat het gesprek waarschijnlijk ook al anders zijn.
Ja ik denk dat we dat gaan doen. Even aankijken en dan in gesprek. Ik heb deze juf zelf nog niet gesproken, maar heb toch het idee dat ze N. wel meer in het vizier heeft voor wie ze is en niet om wat ze kan/zou moeten kunnen.
Anoniem bericht vind ik lastig. Hoe anoniem kan dat? Ik heb wel overwogen om de vertrouwenspersoon in te schakelen.
Elsie89 Ib er is ook betrokken toch? Wellicht daar ook vertellen wat er is gebeurd en of hij/zij de nieuwe juf kan vertellen hoe N. is en waar te starten?
Nou ik heb de IB’er dus eigenlijk nooit zelf gesproken. Er is een HB-specialist, die werkt eens per week met n. (al gaat dat ook regelmatig niet door). Maar in hoeverre de IB’er er echt bij betrokken is? Ik heb het idee dat de juf veel zelf doet en regelt. Misschien een idee voor komend jaar om de IB’er actiever te betrekken.
Miek89 Het verslag zou ik aanvullen met je eigen aantekeningen en dat eventueel ter info weer retour sturen.
Dank. Dit heb ik gisteren gedaan met alleen het verzoek het op te nemen in N. haar dossier. Merk dat dat me wel wat rust geeft.
LilyMilie Ik ben het helemaal met je eens. Denk dat de juf N. vooral benadert als heel slim en haar in dat potentieel verder wil zien groeien, waar N. (vermoed ik) dat feilloos voelt en met de hakken in het zand gaat. Niet openlijk de strijd aan gaan, maar gewoon vervalt in niksen met als gevolg een juf die nog harder aan haar gaat trekken op een manier die niet aansluit. N. wil zelf bepalen wat ze leert en doet dat in een andere volgorde dan gebruikelijk. Ze wilde graag een pythagorasbord maken (zo’n bord waarop je alle keertafels in fiches neerlegt). Ik blij dat ze eindelijk gemotiveerd was voor iets. Zij, helemaal dapper, dat vragen aan de juf. Dat mocht, maaaaaar ze moest eerst het werkboekje “tellen in sprongen” en nog een ander (saai) werkje doen voordat dat mocht. N. zegt dan terecht: maar door dat bord te doen leer ik het toch juist?! Daarin past dit systeem inderdaad niet. Ze moet onderaan beginnen, maar wil juist van bovenaf starten en daar is deze juf heel rigide in denk ik. Dan snap ik wel dat je motivatie tot het vriespunt daalt. Vervolgens gaat ze het dus thuis zelf doen, dat vind ik dan wel weer geweldig. Als ze iets echt wil doet ze het toch wel, maar wel op haar manier.
Nou goed, ik denk dat deze school en het onderwijssysteem op zich wel passend kan zijn mits de goede juf voor de klas staat. We zijn ons wel aan het oriënteren op ander onderwijs, maar daar zitten ook veel haken en ogen aan. En ze heeft op deze school wel echt veel vriendinnen. Komend jaar komt ze in een groep 3,4,5 waar ze veel meer echte sociale contacten heeft dan bij de kleuters. Dat is hoopvol. Ze wordt in ieder geval binnenkort breed getest in de hoop dat dat een inkijkje geeft in haar denken en leerstijl, handvatten geeft voor school en eventueel deuren voor hb-onderwijs opent (hoewel dat ook niet ideaal is bij ons in de buurt).
Thuis merk ik - na een enorme zoektocht - wel dat we echt een modus met haar gevonden hebben. Ze is een stuk meer zichzelf en eigenlijk ook een heel gelukkig, vrij kind. Dat is dan wel weer positief...
