Liekje81 ik ga dan weer helemaal terug naar af, zelfs bij de oudste van 13. Ga maar in de gang zitten op een krukje nadenken over je gedrag. Verbaal word ik verder niet boos (van binnen wel) en zeg duidelijk dat ik het echt niet accepteer, ze mag wegwezen en lekker in de gang gaan zitten. Daarna als ik dr ophaal wil ik excuses en horen waarover ze heeft nagedacht.
Mn oudste van 13 is ook vreselijk brutaal op het moment 
Trees m’n jongste is ook zo pittig! Die heeft vanaf 6 maanden tot kort geleden meerdere keren per dag vreselijke driftbuien gehad (maar dan ook echt terror aanvallen) waarbij ze zichzelf beet ipv mij omdat ze niet meer doorhad wie ze beet. En dat allemaal omdat ze net dr zin niet kreeg.
Nu is zij juist degene die wel beste luistert als ik vraag iets te doen. Bv even opruimen. Nogsteeds is ze wel moeilijk stuurbaar als iets niet uitkomt maar gewoon luisteren kan ze wel.
De oudste houdt zich echt perfect aan regels (zolang t haar uitkomt) maar heeft enorm veel moeite met iets opvolgen als het gevraagd wordt en is nu dus een terror puber 
. T is echt vreselijk hoe ze tekeer kan gaan gewoon omdat je iets heel normaals vraagt. Ugh ik hoop snel door de pubertijd heen te zijn met haar!
Jongste heeft wel een taal ontwikkelingsstoornis (gehad) en ADHD.
Bij onze oudste kan ik veel hebben (want haar begrip is ook laag) maar ben wel enorm consequent. Enige is dat als ze slaat dat ze zonder waarschuwing naar de gang gaat. Daar wordt ze altijd heel erg verdrietig van maar slaan is echt een enorme grens voor me. De jongste luistert buitenshuis meestal vrij prima maar ik wordt bij hem wel veel meer uitgedaagd in creatief zijn met oplossingen. Ben ook wel wat hard soms wil je niet in de bakfiets prima dan ga ik zonder je dan kan hij opeens wel achter me aan rennen. Maar goed dan moet je kind daar dus wel gevoelig voor zijn. Hier gaat vaak de tv pas aan als er opgeruimd is. Dan kunnen ze opeens heel snel opruimen. Maar goed de jongste is hier pas 3 dus dat gaat nog wel een flinke uitdaging worden denk ik zo als hij iets ouder wordt. Brutaal is hij nu nog niet. Wel heel ruw, op je springen e.d. daarvan is het vaak wel of nu stoppen of even ergens anders uitrazen gang of je kamer ofzo. Vind hij niet leuk maar ja ik vind pijn ook niet leuk.
Liekje81 en als je zegt, ‘we gaan het vanaf nu anders doen! om (noem een tijd) moeten we weg, ik breng je weg zoals je er uitziet’ dus heb je alleen een trui aan, dan ga je zo naar de VSO, ben je nog in pyjama, hop zo in de auto. En dan ook doen natuurlijk. Geef je haar kleren gewoon mee. Misschien al vast een tas klaarleggen om aan te geven dat je het ook écht gaat doen.
Kleine meid wordt ook steeds brutaler, ben ik helemaal niet van haar gewend. Ze krijgt kort uitleg waarom ik iets niet wil, anders is ze het alweer vergeten voor ik uitgepraat ben, met de waarschuwing dat als ze het weer doet, ze even op de trap mag gaan zitten. Ik merk bij haar dat het het beste werkt als het meteen uitgevoerd wordt, dus nu op de trap, of nu geen schermpje meer. Als het schermpje pas na het avondeten niet meer mag, weet ze niet meer waarom niet.
Bij de oudste helpt het om haar de ruimte te geven (puber, 12 jaar). Vooral niet iets vragen wat je meteen wil Maar: ik wil dat je dit weekend je kamer op ruimt of vrijdag zit alles in de was, anders heb je pech gehad.
Als ze meteen moet op staan om iets te doen is het zuchten, grote mond en rollende ogen.
Deliana Als ze meteen moet op staan om iets te doen is het zuchten, grote mond en rollende ogen.
Dit klinkt als mijn zoon van 6. Ook zo'n brutaal kind.
En wat ik het lastigste vind, is de balans zoeken tussen autonomie en doodnormaal luisteren. Aan de ene kant heeft hij het nodig om dingen zelf te beslissen (bijv uit opties die ik geef), maar aan de andere kant moet er soms ook gewoon geluisterd worden. Als we doorschieten in die autonome kant, luistert hij niet meer/ slecht. Als we van hem alleen maar gehoorzaamheid verwachten, heb ik een doodongelukkig kind.
Maar tegelijkertijd pakt hij, als ik hem een vinger geef, mijn hele hand als hij de kans heeft.
Deliana helpt dat? Als ik dit doe dan ben ik een soort vastlopende lp en hoor ik mijzelf dit continue herhalen. Puberdochter loopt ook vast in de zin ‘oh ja oeps vergeten’.
Lovely83 Uiteindelijk bespreek ik het wel met ze, hierin laat ik de kinderen vooral nadenken door vragen te stellen als “ hoe zou jij het vinden” “ wat zou jij doen?” “ hoe denk je dat mama zich daarbij voelt” .
Hier is steevast het antwoord van de jongste ‘weet ik niet’ of ‘boeit mij niet’ en dan met een mega ongeïnteresseerde blik. Grrr…
Vinden jullie het heel erg, dat het voor mij fijn is om te lezen dat jullie ook af en toe terror kinderen hebben. Is echt heel geruststellend 
[verwijderd] Klinkt precies als Dafne! Ik heb de neiging om steeds strenger te worden bij minder goed luisteren/meewerken, maar hoe harder ik aan de teugels trek, hoe harder zij er aan de andere kant aan trek. Maar ik wil ook niet alles maar laten gaan.
Trees
O wat vind ik dat fijn om te lezen. Ik heb bijna 4 jaar pabo gedaan(en toen gestopt), dus ik vind het altijd zo frustrerend dat het opvoeden me soms niet lukt.
Maar je eigen kinderen zijn toch heel anders.
Ysabella wat fijn dat je al verschil merkt!
Af en toe is hier momenteel ongeveer dagelijks . Gisteren wilde ze voor de verandering eens een keer niemand slaan, of vermoorden en heeft ze ook niet geschreeuwd. Een hele verbetering. Ik hoop dat dit doorzet. Verder doet ze het op andere vlakken heel erg goed, maar gewoon hondsbrutaal en snel boos (alleen thuis uiteraard ).
Mamabeertje volgens mij moet er weer meer aandacht zijn voor het feit dat opvoeden echt niet zo makkelijk is en niet altijd volgens het boekje gaat. Je voelt je soms (bijna) een slechte moeder, omdat je kind zich onuitstaanbaar gedraagt. Terwijl ik hier lees dat de meesten dit wel herkennen.
Ysabella ik snap dat dit ook veel meer het gevoel geeft dat je er iets aan kan doen en dat dit heel fijn is. Hoe lang duurt deze observatie periode nog?
Ysabella dit iets wat ze altijd al een beetje had?
Ja dit vooral. Heel eerlijk gezegd, herken ik mijzelf, maar ook mijn vader best wel in haar. Ik kan ook behoorlijk driftig zijn en heb ook wat moeite met autoriteit 
. Daarbij zijn we allemaal ook vreselijk eigenwijs. Het is het afgelopen jaar af en toe net een kleuter met haar gegil en geknijp. Ik denk ook dat ze op school, op sport, bij anderen etc onwijs haar best doet en thuis zich lekker laat gaan. Daarvan zijn wij dus de pineut. Ze zal dit net zoals ik heb moeten doen vroeger toch moeten leren beheersen. Ik ben nu al bang voor de puberteit
Trees de observatie duurt nog 11 of 12 weken. Maar wij als ouders worden ook geobserveerd. Morgen toevallig. 
Leuk joh dat je dan alles weer terug krijgt van je eigen dochter. Het is wel fijn dat je het herkend dan weet je ook beter waar het vandaan komt. Brutaal zijn is natuurlijk niet handig/niet oké, maar als je weet waar het gedrag vandaan komt (en dan bedoel ik niet de gene.
) kan je er ook beter op anticiperen, al is dat bij pubers iets lastiger dan bij peuters/kleuters haha.
Ik merk bij mijn eigen kinderen ook duidelijk verschil, de oudste gaat heel goed op regels en houd zich daar aan en de jongste heeft gewoon grof gezegd schijt.
Je kan jezelf wel een schouderklopje geven dat ze zich veilig genoeg voelt bij jullie. (Daar houd ik mij altijd aan vast.) de juf van N zei nog ‘hij zou noooooit een ander pijn doen’ nee dat doet hij thuis wel. 
Trees helpt dat? Als ik dit doe dan ben ik een soort vastlopende lp en hoor ik mijzelf dit continue herhalen. Puberdochter loopt ook vast in de zin ‘oh ja oeps vergeten’.
Daar zitten natuurlijk consequenties aan vast 
We hadden bijvoorbeeld afgesproken dat ze dit weekend haar kast zou opruimen (te klein en nooit meer aan uit de kast). Vandaag zou nieuwe kleding bezorgd worden en die mocht ze pas bekijken als haar kast opgeruimd was. Uit school vandaag ging ze dus 'spontaan' haar kast opruimen (dit weekend 'vergeten').
Als er geen consequenties aan vast zitten... ben ik idd ook due LP die constant vast loopt #dodelijkvermoeiend
Ysabella succes met de observaties vandaag!
Doordat ik het herken bij mij zelf kan ik er ook beter mee omgaan. Mijn man vindt het veel moeilijker en wil altijd vrede in huis. Ik weet van mijzelf dat als ik boos ben, dat je mij gewoon in mijn app moet laten gaar koken. Idem bij dochter en dat geeft ze ook duidelijk aan.
Maar kunnen we hier vaker klagen over brutale kinderen? De mijne luistert sindsdien erg goed. Gisteren hadden we een stervende zwaan actie, omdat het haar beurt was om de tafel op te ruimen. Na 3 minuten gaf ik aan dat ze nu wel weer op twee benen kon gaan staan om mee te helpen en ze deed het zo waar. De ogen rolde nog wel een tijdje gevaarlijk rond, maar wisten daarna ook weer hun oorspronkelijke positie te vinden.
