- Bijgewerkt
Liekje81 bedenk dat als je dit soort straffen inzet wel wat haalbaar is voor jou. En daar bedoel ik mee als jij zegt dat ze de hele dag niet op de iPad mag, is dat handig voor jouw? Of is het verstandiger om te zeggen dat ze de hele ochtend niet op de iPad mag of de middag? Straf moet je ‘alleen’ geven als het iets is wat je ook goed kan uitvoeren. En in dit geval lijken onze kinderen qua gedrag best op elkaar en heeft het voor mij alleen maar nadelige gevolgen als hij de hele dag niet op de iPad mag. 
N zegt tegenwoordig: ‘ben jij gek geworden’?! En dan zeg ik ‘ja op jouw’.
Of hij zegt ‘ik vind je niet meer lief’ of ‘ik vind je stom en ik ben heel boos op jou’! en bij die laatste zeg ik altijd dat het oké is als hij boos op mij is, maar dat ik niet wil dat hij gaat schreeuwen en dat als hij dat nog 1 keer doet hij naar zijn kamer mag.
Toedeledokie. Vanochtend zat hij dus op zijn kamer.
Wat hier trouwens ook fantastisch werkt is alles benoemen wat je ziet : ik zie dat je roden ogen hebt en dat je wat tranen bij je ogen hebt, ik denk dat je erg verdrietig bent, klopt dat?
Of: ik zie dat je boos bent omdat kindje X je speelgoed afpakt, ik zie zelfs dat je een beetje verdrietig bent, zullen we het proberen op te lossen door samen te vragen of je het speelgoed weer terug mag? Want afpakken mag niet.
En vooral heel veel complimenteren wat wel goed gaat.
. Daarbij zijn we allemaal ook vreselijk eigenwijs. Het is het afgelopen jaar af en toe net een kleuter met haar gegil en geknijp. Ik denk ook dat ze op school, op sport, bij anderen etc onwijs haar best doet en thuis zich lekker laat gaan. Daarvan zijn wij dus de pineut. Ze zal dit net zoals ik heb moeten doen vroeger toch moeten leren beheersen. Ik ben nu al bang voor de puberteit