Vanaf donderdag gaat het even weer wat minder. Vooral erg moe en mijn hoofd werkt niet mee. Het valt mij steeds meer op dat ik toch wel wat cognitieve klachten heb. Ik blijf dit zo iets ongrijpbaars vinden. Ik merk dat het anders werkt. Het is trager, ik kom overal minder goed bij in mijn hoofd, ik sla minder goed informatie op, mis vaak het overzicht etc. Het is alleen iets wat ik lastig vind om te realiseren. Ik weet het wel, maar ik snap niet waarom het niet lukt. Ik snap het rationeel wel, maar op het moment zelf begrijp ik niet waarom ik er niet bij kan.
Ik zat zaterdag op een feestje. Ik ben heel hard mijn best aan het doen om het gesprek te volgen met alle prikkels om mij heen. Totdat iemand een vraag aan mij stelt. Het is of ik wel en niet aanwezig ben. Ik weet dat ik iets met die vraag moet doen en ook een min of meer een besef van wat ik moet zeggen, maar het komt er niet uit.
Ik weet niet eens hoe ik het moet uitleggen aan anderen. Alsof ik aan het vissen ben in mijn hoofd en er elke keer er net naast vis. Alsof ik in een andere wereld zit dan anderen, alsof ik in een aquarium zit en er iets tussen mij en de rest in zit. Ik vind deze gewaarwording zo bizar. Ik zou zo graag willen dat anderen dit even kort konden voelen, zodat ze het zouden begrijpen.
Pimpelmeesje in een ander topic gaf jij aan dat het goed is om af en toe je grens aan te tikken. Ik realiseer mij net pas dat dit volgens mij de reden is dat ik mij wat minder goed voel. Ik ben de afgelopen week grenzen aan het aantikken. Ik ben naar een feestje geweest, ik ben alleen de hema in geweest, ik moest een acuut probleem met de taxi oplossen (dikke paniek, maar wel gelukt!), ik probeer weer een moestuin te beginnen, wat voor mij veel vraagt in het plannen en overzicht bewaren. Het zijn zulke simpele dingen, maar juist daardoor voel ik mijn beperkingen extra.
Ik denk ook nav jouw opmerking dat het goed is dat ik dit wel doe. Ook al had ik zin om heel hard te huilen in de Hema, omdat het zo confronterend was dat dit iets moeilijks is geworden. Alleen de volgende keer ga ik gewoon weer en dan weet ik het van te voren. Dan wordt het makkelijker. Ik denk dus dat ik wel op de goede weg ben. Ook al vind ik het soms allemaal zo ongelooflijk kut, maar dat is oké.
