- Bijgewerkt
Nescio En toch is het elke keer zeuren over bedtijd. Ze is nog niet moe (terwijl ze het duidelijk wel is). Met als gevolg: opstaan 's morgens is moeilijk, ze is boos en chagrijnig, klaagt over het ontbijt, begon deze morgen hard te huilen (eerlijk gezegd janken want het waren gewoon krokodillentranen) toen ze haar schoenen aan moest doen... in andere woorden: ik raak ook gefrustreerd langzamerhand.
Dit is wel erg herkenbaar
Het zijn hier wel fases: zo gaat het een tijd lang goed en zo probeert zoon constant de grenzen op te zoeken en moet hij weer even weten hoe de rollen verdeeld zijn.
Gisteren kon hij bijvoorbeeld niet meer lopen.... drama van hier tot Tokio... hij kon wel zelf uit de auto stappen om vervolgens 1,5 uur op een trampoline rond te springen Het kost wat moeite, maar ik negeer dit gedrag volkomen, soms moet hij gewoon even luisteren. Ik vertel hem wat er moet gebeuren (schoenen aan). Punt.
Dit gedrag wordt erger wanneer hij moe is (zoals hierboven). Dan is het niet meer even mopperen of in discussie gaan, maar blijft hij doorgaan en drammen/huilen tot hij zijn zin heeft. Wat dus niet gebeurt Ik weet inmiddels dat het fases zijn waardoor ik er minder geïrriteerd van raak.