Trees Waarom? Je gaat ergens studeren en je bouwt sowieso een nieuw leven op. Ook na je studie trekt iedereen overal naar toe. Voor werk, de liefde, betaalbare huizen enz. Driekwart van mijn studievrienden wonen hier niet meer. Iedereen woont verspreid. Een deel woont nu zelfs in het buitenland. Zo ingewikkeld is dat toch niet als je nog jong bent
Trees ik denk dat ik vooral hierdoor dat idee kreeg, je klinkt hier namelijk vrij stellig. 'Het gebeurd sowieso', 'iedereen doet het', dat zijn dingen die ik dus niet herken. Vandaar ook mijn insteek: niet iedereen, en zo vanzelfsprekend is het niet.
Trees Mijn zelfvertrouwen was vrij ruk door mijn ‘geweldige’ moeder, maar kreeg hiermee juist een enorme boost. Ik heb het gewoon geflikt.
Ik heb vrijwel dezelfde ervaring, maar een compleet andere uitkomst. Ik kreeg geen zelfvertrouwen-boost, maar een depressie 🙃
Ik snap waar je vandaan komt hoor, het is ook een beetje het babyvogeltje uit het nest gooien en leren vliegen gedoe wanneer het gaat om zelfstandigheid. En je geeft zelf ook aan dat als het niet lukt, ze altijd op jullie terug mogen vallen en dat is gewoon top. Absoluut geen kritiek op jullie manier van opvoeding hoor!
Maar persoonlijk voor mij, merk ik dat ik zelf beter reageer op groei wanneer het wat subtieler is 😉
Ik heb echt geduld nodig, een veilige basis, stappen kunnen zetten wanneer ik daar zelf aan toe ben, niet direct in het diepe gegooid worden, maar dingen op kunnen bouwen en vanuit daar groeien. Mijn kinderen zijn ook zo. Ik zie het dus niet als drammen of verwend zijn als ze ergens moeite mee hebben, of iets op een andere manier willen. Uiteindelijk zijn er genoeg mogelijkheden en komen ze er ook wel.
Ik zie het nu bijvoorbeeld ook bij I, jij zei laatst ook iets over dat ze moet gaan werken wanneer jouw dochter 14 is. Prima he, als dat voor haar werkt, top!
Maar ik had dat bij I nooit voor elkaar gekregen, zodra ik ga pushen sluit ze af. Ze is nu 15 en heeft morgen haar eerste werkdag, en het idee kwam uit haar zelf. Ze is een jaar ouder, maar nog steeds een normale leeftijd voor een eerste baantje. Alleen de aanloop erheen was anders.
Ik sluit het idee om te verhuizen naar een andere regio ook zeker niet uit hoor, maar het zou niet mijn eerste insteek zijn.
Jij lijkt vooral te reageren vanuit een 'als er geen huizen zijn verhuis je maar naar een andere regio', en voor mij is dat de allerlaatste optie qua prioriteiten, dat zou niet zo snel in me opkomen als mogelijkheid. Mijn instinct zou veel eerder een "als er geen huizen zijn, dan moet je maar meer geduld hebben" zijn.
Ze hebben nog steeds alle ruimte om uit zichzelf om wat voor reden dan ook te verhuizen naar waar ze willen hoor, dat is hun keuze. Als ze echt perse het huis uit willen mogen ze van mij verhuizen naar een hutje ergens in Zuid Oost Vietnam als die er wel zijn. Maar in het hypothetische kind-wil-uit-huis-kan-niet-scenario zou mijn reactie eerder neigen naar tijd dan naar regio.
Maar goed, ik zou ook liever nog 40 jaar wachten op een woning dan in dezelfde provincie als mijn moeder wonen, al geven ze de huizen daar gratis weg... dus misschien ben ik ook bevooroordeeld 🤣
