Vulpen Maar ik weet eigenlijk niet in hoeverre stress een emotie is, want ik heb dan vooral maagpijn eigenlijk.
Ik denk dat een stress een uiting is van angst? Door angst maak je stresshormonen aan en door stresshormonen krijg je lichamelijke klachten zoals maagpijn.
Hopsatee maar in mijn geval merk ik wel dat het actief omzetten van mijn niet helpende gedachten naar meer helpende gedachten wel al zorgt voor een beter gevoel/mindset waardoor ik in elk geval zekerder de situatie aan kan.
Mij helpt het ook. Vooral het zelf uitdagen van de gedachte. Ik had gisteren een gedachte ik kan het niet/ ik ga falen. Dan denk ik wel oké, wat betekent dit? Dat ik een slechte psycholoog ben (het ging over terugkeer naar werk, trigger; mijn geheugen had mij weer eens in de steek gelaten), waarom is dat zo erg? Dan ben ik alles kwijt waar ik zo hard voor gewerkt hebt. Daarna kwam direct de gedachte op ‘wat een bullshit, natuurlijk niet, want… allerlei tegen argumenten’ en dan lukt het mij ook om de gedachte ik ga falen als minder geloofwaardig te voelen en er iets anders tegenover te zetten.
Cgt vind ik echt een klachtgerichte benadering. Heel erg in het hier en nu. Voor veel mensen is dit voldoende, maar ik denk dat het soms ook nodig kan zijn om verder de diepte in te gaan en op dat niveau ‘zaken’ te repareren.
—
Ik merk dat mijn eigen werk de gesprekken met de psycholoog nogal in de weg staan. Ik ben dus echt veel te kritisch op hoe ze haar werk uitvoert. Ik probeer het echt los te laten en mij op mijn eigen proces te richten. Ik snap ook dat dit kritische tijdens de behandeling van mij ook een vorm van vermijding kan zijn. Ik vind het wel heel lastig, want ik ben het heel vaak niet met haar eens. Nu kan ben ik van mijzelf sowieso al enorm kritisch en ik ga graag de discussie aan, vind ik ook leuk, maar ik geloof dat dit niet helemaal de juiste plek is. Dus dan hou ik maar mijn mond en dat vind ik weer irritant, want ik hou in het dagelijkse leven al heel vaak mijn mond om niet te betweterig over te komen. Alleen nu zit zij volgens mij op een ander spoor dan ik en nu moet ik haar de volgende keer overtuigen van mijn eigen analyses. Hier heb ik dus helemaal geen zin in. Argh ik vind dit vermoeiend!
