Puzzelstukje niet Dieptriest zeg. Wat heb je gezegd? En bedankt!
Ik zou het kado teruggeven en zeggen dat ik dit woord nu niet echt bij je nieuwe titel vindt passen (of zoiets). Echt die kreeg ze terug van mij.
Ik snap dat soort dingen dus echt niet hè.
In deze arbeidsmarkt moeten ze toch weten hoe belangrijk het is om mensen te waarderen. Zeker als die ook nog eens stappen extra zetten bijv door een opleiding te doen.
Pfff… niet leuk voor jou.
Waar heb jij je over verbaasd vandaag? 🔒
Ik kreeg dit tijdens de vergadering. Maar ik dacht dat er bij de lunch daarna nog wel iets anders kwam ofzo. Dus ik had het nog helemaal niet zo door. Maar ik zei, beetje geïrriteerd, er staat hoer. Toen zei leudinggevende, ja toepasselijk toch? Dus ik keek naar mijn collega. Wtf? Hoor ik dit goed. Dus ik zeg, waarom is hoer toepasselijk? Zegt ze, hoer? Nee hoe! Van hoe je het toch maar geflikt hebt! Nou ik heb het over hoer! Er staat hoer! Dus toen zei ze nee sorry dat is niet toepasselijk. Maar de clienten hebben het gemaakt dus ik dacht dit kan jij wel waarderen.
Naja met de lunch, collega die wegging kreeg allemaal cadeautjes. Ik voelde me zwaar genaaid.
Puzzelstukje
oh wat slecht!
Die zou ik dus ook niks geven bij je afscheid. Of blijf je daar werken? (Al zou ik daar nu twijfels over krijgen als ik jou was )
Ja ik blijf daar dus werken. Voorlopig. Maar dat is meer omdat mijn man al ander werk heeft vanaf februari en ik de rust nu even erg waardeer. Maar ik ben dus zeker aan het kijken alvast…. Er spelen meer dingen maar nu helemaal! En ik heb 2 hbo diploma’s dus ik kan alle kanten op.
Puzzelstukje Oh joh. Jij bent zoveel waard nu op de arbeidsmarkt. Je zit in de gehandicaptenzorg toch? Daar komen ze om in de vacatures. In vergelijk met andere sociale sectoren betalen ze niet zo goed. Dus je kunt er wrs ook nog erg op vooruit gaan elders.
- Bijgewerkt
Ja en ik heb de pabo gedaan en 10 jaar ervaring als leerkracht. Dus leerkracht en nu ook maatschappelijk werker. Ik wil graag die twee combineren in de toekomst. Maar eerst even rust creëren in het gezin volgend jaar ook een naar de middelbare dus dat is toekomst… nu even rust.
Puzzelstukje Nou ja zeg!!
Puzzelstukje Gaat helemaal goedkomen!
Pimpelmeesje En dan vaak nog steeds niet hoor. Er is gewoon geen geld meer voor dit soort mensen. Die man waar ik het over had is dus dakloos en in de war op straat. Zijn ouders (inmiddels in de 70 beiden) zijn overal en nergens geweest maar er komt geen hulp op gang.
- Bijgewerkt
iMoeder het grootste probleem in dit soort gevallen is vaak niet eens geld, maar of iemand zelf wil. In Nederland moet je een acuut gevaar voor jezelf of voor je omgeving zijn om verplicht behandeld te worden. Acuut gevaar is bijv letterlijk al met een mes in de hand staan. Een groot deel van de mensen op straat zijn mensen met psychoses (of andere ernstige psychiatrische problematiek), maar vormen geen acuut gevaar en zijn juist door hun ziektebeeld afwijzend richting hulpverlening. Ze willen niet (of beter gezegd hun ziekte wil niet). Je mag in dit geval geen hulpverlening op starten, terwijl de woonplekken met begeleiding voor deze mensen er wel zijn in Nederland. De psychosezorg is in Nederland best goed geregeld (mits je eenmaal in de molen zit), maar op onvrijwillige basis zijn de mogelijkheden echt heel beperkt.
Wat ik zelf lastig vind hieraan in hoeverre iemand met schizofrenie kan bepalen wat goed voor hem is. Hij is misschien dan geen acuut gevaar, maar op straat leven en geen medicatie gebruiken lijkt mij ook geen gezonde situatie (en ook een gevaarlijke situatie). Er zitten juridisch heel veel haken en ogen aan. Het schijnt heel ingewikkeld te zijn omdat het gaat over het zelfbeschikkingsrecht van de mens. Ik heb stage gelopen op een psychosecircuit en dit waren casussen, waarbij ouders en hulpverleners met hun handen in hun haren staan. Je kan en mag helemaal niks als hulpverlener en zie dat maar uit te leggen aan ouders, die hun kind kwijtraken. Dat is voor ouders toch niet te accepteren.
Trees De psychosezorg is in Nederland best goed geregeld (mits je eenmaal in de molen zit), maar op onvrijwillige basis zijn de mogelijkheden echt heel beperkt.
Dat merken wij ook. Al maanden (vanaf aug/sep) bezig maar volwassen dus zelfrecht.
Enige lichtpunt is dat zijn dossier nog niet gesloten was bij de instelling en hij die hulpverlener redelijk toe laat qua contact.
Trees Maar ik merk dat er soms ook niks gebeurd als mensen wel al lang IBS of RM waardig zijn. Vroeger gebeurde er dan wel wat. Het is een bekend verschijnsel dat er gewacht moet worden op een escalatie. En begrijp me goed, dat is op zich ook een goed iets dat er steeds betere wetgeving is gekomen op het vlak van middelen en maatregelen. Niet alleen buiten instellingen maar ook daar binnen. Vroeger werd er vrij snel dwangmiddelen ingezet en nu probeert men anders om te gaan met onbegrepen gedrag. Alleen er word nu naar mijn mening teveel bij mensen zelf neergelegd. En op het moment dat het mis gaat en de verwachte escalatie komt, dan gebeurd er vervolgens nog steeds niks. Ik kan daar geen andere verklaring voor verzinnen dan gebrek aan mensen. En dus gebrek aan geld. Er is veel bezuinigd op de GGZ. Zijn ook genoeg politie rapporten te vinden die allemaal een toename aan ‘verwarde mensen’ melden. Dat is niet voor niks.
- Bijgewerkt
iMoeder mijn ervaring is dat dit echt ontzettend afhankelijk is van degene die de beoordeling doet. Als ik een beoordeling nodig had, hoopte ik bijv dat ik bepaalde psychiaters niet aan de lijn kreeg. Bij de een was het voldoende als de persoon bleef aangeven zichzelf wat aan te doen en daar ook concrete plannen met hoe en wanneer ervoor had. Bij de ander moest iemand al letterlijk met de strop in de handen staan of er zelf in hangen voordat het tot een rm kwam. Het waren altijd dezelfden die moeilijk deden. Ik heb zelf nooit gemerkt dat de beoordeling anders was door een tekort aan bedden of personeel. Overigens zijn er zeker wel minder bedden beschikbaar en is er minder personeel in vergelijking met 10 jaar geleden. Als er geen bed vrij was dan ging het naar een andere regio of ging iemand eerst de politiecel in voordat er een bed vrij kwam (ongeveer de laatste plek waar je wil zijn als je ernstig in de war bent ). Overigens is opsluiting in de cel hier in de regio wel toegenomen de afgelopen jaren. Wat ik echt behoorlijk traumatiserend vind.
Ik kan natuurlijk alleen over de laatste 18 jaar spreken, maar ik vind niet dat hierin meer bij mensen wordt neergelegd. Volgens mij is de wet en regelgeving en de richtlijnen op dit vlak ook niet wezenlijk veranderd. Hooguit in details. Ik vind het zelfs op veel vlakken verbeterd met de komst van de psycholance in veel regio’s en de fact en iht teams.
Ik had een niet thuis briefje in de bus van DHL ik dacht huh oke het zal wel.
Ik naar de buren zegt de buurvrouw ja ken je die mop? het was een pakket voor mij. Toen ik het pakket aanpakte en de pakketbezorger vroeg of ik m wilde aanpakken voor jullie en ik keek stond mn eigen naam erop
Trees Volgens mij is de wet en regelgeving en de richtlijnen op dit vlak ook niet wezenlijk veranderd. Hooguit in details.
Nou.. de hele wet BOPZ is in 2020 opgeheven en vervangen door de wggz en wzd.
Maar goed ik denk dat jij als behandelaar sowieso een ander perspectief hebt dan ik als iemand waarbij het vanuit privé/in mn buurt speelt. Sowieso zijn mensen dan al in behandeling. Ik heb het vooral over de categorie mensen die van alles weigeren. Ik ken bijv iemand (schizofreen ook), de hulpverlening maakt daar afspraken mee, hij moet zijn medicatie innemen, huis niet stuk maken en zorg accepteren voor wonden die hij heeft. Zo niet dan word hij opgenomen. Weigert vervolgens alles, houdt zich dus niet aan de afspraak, vervuilt compleet, stopt met medicatie, valt voortdurend, huis een puinzooi, bedreigt de thuiszorg medewerkers (komen dus ook niet meer) en zijn buren. Maar opname, nee. Ik denk dan als buitenstaander; wat bedoelen ze dan met wachten op een crises? Als dit geen crises is, wat dan wel?
Nou ja goed en ik heb dus ook zo’n verwarde overbuurman. Die gaat ook steeds meer achteruit. Voorheen werd hij regelmatig even opgenomen. Nu blijft het bij dreigen, tenzij de politie komt. Maar dan is hij na twee dagen weer thuis. Dus geen doorstroom van politie naar GGZ denk ik dan.
Wie doet die beoordeling eigenlijk als iemand geen psychiater heeft? Want ik dacht altijd dat zowel ibs als rm via de rechter ging toch? Daarom heet het ook rechterlijke machtiging.
Ik moet er toch niet aan denken wat er had kunnen gebeuren al die keren dat mijn moeder een gevaar was voor zichzelf (en soms haar omgeving) en gedwongen werd opgenomen. Gelukkig is de laatste gedwongen opname (sowieso trouwens) al 12 jaar geleden.