Zonnebloem ja ik zou me er wel door tegen laten houden. Ik zou in ieder geval echt even denken hoe en wat en wat ik wil bereiken met het gesprek. Waarom zou ik mijn kind nog meer schade laten overkomen door zoiets te doen. Ik zou het dan toch eerder via school of zo bespreken. Of nog even .et ouders van de andere vriendjes om te kijken of hoe je dit zou goed mogelijk voor je zoon te beschermen kan bespreken.
En ook afhankelijk van ouders, wat voor ouders zijn het , staan ze open voor een gesprek, of helemaal niet. Wat wil ik bereiken met het gesprek , wat haal je eruit en wat zijn de risicos voor mijn kind.
Als mijn kind helemaal in elkaar geslagen wordt omdat ik alleen ff mn gelijk wil halen bij ouders, zou ik het dus niet doen. Dat heb ik er niet voor over. Zeker niet omdat de oudste aangeeft dit echt niet te willen. Dus je breekt ook je band van vertrouwen samen.
Mijn zoon heeft een vriendje en met die ouders zou ik niks bespreken. Maar ik zou het contact wel bewust meer gaan afhouden en het kind zelf aanspreken op moment hij bij ons is. (Dat doe ik al). Die ouders staan echt niet open voor mijn feedback, dus ik bespreek het met het kind zelf en zodra ik het gevoel heb dat mijn kind in gevaar is, emotioneel en/of fysiek, dat bespreek ik dat met school, met mijn kind zelf etc.
Ik heb het mijn ouders.tot.ver in mijn volwassenheid niet kunnen vergeven, dat ze een keer het gesprek zijn aangegaan zonder dat ik het wilde. En nog steeds ervaar ik het zo. Als zij dat gesprek niet aangegaan zouden zijn, zou mijn leven een stuk simpeler zijn geweest.
