[verwijderd]
Ik zit stilletjes mee te lezen, wat een ontzettend moeilijke en emotionele situatie. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen (@Manque doet dit al heel goed en stelt zulke goeie vragen!) maar wil je wel veel sterkte wensen 
Zwanger..
[verwijderd]
Ik denk trouwens wel dat ik deze beslissing vanuit de rationele kant moet maken. Natuurlijk komt er gevoel bij kijken, dat kan bijna niet anders. Maar voor een kind krijgen is er meer nodig dan alleen maar een gevoel.
Ben jij na je zoon nog ongepland zwanger geraakt @Manque? Dat lijk ik uit je eerste reactie te halen. Ik wilde er toen al op in gaan maar ik was zoveel aan het typen dat me dat ontschoten is.
[verwijderd]
Jullie zijn lief! 
Ik had dit ook gewoon kunnen voorkomen. Gevalletje wie zich brand moet op de blaren zitten. Maar dat maakt het er niet makkelijker op helaas.
[verwijderd]
Wat ik ook wel vreemd vind van mezelf is dat ik er nog niet eens echt om heb kunnen huilen ofzo. Ik was wel in shock. Maar een echte emotionele reactie heb ik nog niet gehad.
[verwijderd] Nee, ik ben nooit meer ongepland zwanger geraakt. Maar ik heb wel vele lange gesprekken gevoerd met mijn man over onze kinderwens en over wat we doen, mocht ik ooit nog zwanger raken. Hij wil niet meer. Ik wil nog wel, heel graag zelf. Ik kan nog met regelmaat huilen om een onvervulde kinderwens. Maar we hebben heel rationeel besloten dat we geen kind meer laten komen. Het druist tegen mijn gevoel in, maar ik wéét dat ik het kind dat ik nu heb ermee tekort zou doen. En waarschijnlijk ook het kind dat er zou kunnen komen. Dat ik het leven nu al met regelmaat een enorme klus vind die ik amper geklaard krijg. Dus ik kan het niet voor mezelf verantwoorden om nog een kind te krijgen. Mijn verdriet om wat er niet is, is langzaam aan het slijten. Zo gaat dat.
Maar kijk, dat zijn wij. We hebben er echt al jaren opzitten wat betreft dit onderwerp en heel veel gewikt en gewogen. Die 'luxe' heb je in de huidige situatie niet, onze situaties zijn verschillend. En wat ik al eerder zei: ik denk niet dat er een goed of fout is. Het is een pad dat je loopt en dat vertakt. Uiteindelijk leidt het je altijd ergens naartoe. Je kiest niet tussen twee duidelijk uitgetekende eindscenario's.
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Manque ik begrijp zo goed wat je zegt over dat het niet verantwoord is. Maar dat maakt het niet makkelijker. Beetje bij beetje zal het slijten maar het zal je altijd bij blijven.
Ik denk dat ik, vanuit mijn kinderen gezien, er alleen maar voor kan kiezen om de zwangerschap te beëindigen. Mijn zoon is stapelgek op zijn zus. Maar gisteren kreeg hij uit het niets weer zo'n harde klap van haar. "Weer" want dat gebeurd vaker. En dat probeer ik te voorkomen maar ik kan gewoon niet overal tegelijk zijn. Op die momenten is het voor mij heel duidelijk dat hier niet nog een kind bij moet komen. Op latere leeftijd zou het een aanvulling kunnen zijn voor mijn zoon, ervan uitgaande dat de derde ook gezond is. Maar die garantie heb je niet. De enige garantie die ik wel heb is dat ik een gehandicapte dochter heb die steeds meer hinder van haar ontwikkelingsachterstand ondervindt en haar problemen zullen daardoor alleen maar toenemen.
[verwijderd]
- Bijgewerkt
[verwijderd] Echt een zinnige aanvulling heb ik niet, maar wilde je wel laten weten dat ik aan je denk.
Weet dat er geen goed of fout is, wat je ook besluit. Dat de keuze die je maakt past bij Dit moment in je leven. Veel sterkte met het doorhakken van die moeilijke knoop, knuff. 
Heel veel sterkte met het maken van je keuze. Wat [verwijderd] al zegt, je maakt een keuze die past bij dit moment van je leven, er is geen goed of fout. Ik weet niet wat je zwaarder zou moeten laten wegen, verstand of gevoel. Ik hoop dat de invloed van je ex geen doorslaggevende factor hoeft te zijn. Liefs.
[verwijderd] Ik denk dat ik, vanuit mijn kinderen gezien, er alleen maar voor kan kiezen om de zwangerschap te beëindigen. Mijn zoon is stapelgek op zijn zus. Maar gisteren kreeg hij uit het niets weer zo'n harde klap van haar. "Weer" want dat gebeurd vaker. En dat probeer ik te voorkomen maar ik kan gewoon niet overal tegelijk zijn. Op die momenten is het voor mij heel duidelijk dat hier niet nog een kind bij moet komen.
Ik denk dat hier je gevoel en ratio heel dicht bij elkaar komen. Voor mij spreken ze hier allebei hetzelfde uit. Wat niet wil zeggen dat dit de enige weg is die je kunt bewandelen. Wellicht zijn er voor de andere weg ook wel punten waarop ratio en gevoel elkaar vinden. Sterkte!
- Bijgewerkt
[verwijderd] Manque ik begrijp zo goed wat je zegt over dat het niet verantwoord is. Maar dat maakt het niet makkelijker. Beetje bij beetje zal het slijten maar het zal je altijd bij blijven.
Ik zeg niet dat het in het algemeen niet verantwoord is, he? Ik spreek over mijn eigen situatie.
Mijn kinderwens slijt, maar verandert ook. Ik merk bij mezelf dat ik vaak denk: "Het is goed zo." Ik ben er in aan het groeien. En hoewel ik het pijnlijk vind, sta ik er wel achter. Want wat jij ook al schrijft: De enige garantie die ik wel heb is dat ik een gehandicapte dochter heb die steeds meer hinder van haar ontwikkelingsachterstand ondervindt en haar problemen zullen daardoor alleen maar toenemen.
Ik merk dat ook. Hoe ouder onze zoon wordt, hoe ingewikkelder het leven wordt. Voor hem én voor ons.
Ik ben al twee uur bezig geweest met twijfelen over of ik bovenstaande moest opschrijven. Ik wil je namelijk helemaal niet sturen, maar je lijkt wel te willen weten hoe ik hier insta in míjn leven.
Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat geen enkele situatie hetzelfde is en dat geen enkele keuze goed of fout. Als jij hem gemaakt hebt, is het gewoon DE keuze.
Dat mijn pijn om de onvervulde kinderwens slijt en verandert, betekent niet dat het bij jou ook zo gaat. Dat ik het leven eigenlijk al zwaar genoeg vind zoals het nu is, betekent niet dat jij het niet aan kan om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Dat weet jij alleen. Had je eigenlijk nog een kinderwens, voordat je zwanger raakte?
Daarnaast is het wezenlijk anders om bewust geen kind meer te krijgen binnen een huwelijk en na jarenlang overleg, of voor de keuze te staan om een zwangerschap door te zetten danwel af te breken in jouw situatie.
Kun je het er in je omgeving met iemand over hebben? Heb je vrienden, broer/zus, ouders die dichtbij je staan?
[verwijderd]
Het doet me goed dat jullie zo reageren, zo betrokken, zo lief en zonder oordeel. Dankjulliewel daarvoor
Het is hoe dan ook een moeilijke keuze en het gevolg daarvan zal ik mijn leven lang bij mij dragen. Ook als ik het wel laat beëindigen. Maar ik weet ook dat ik bij beide opties wel een manier zal vinden om ermee om te gaan.
Ik heb geprobeerd mijn ex een beetje los te laten in het verhaal. Mijn dochter is dan nog wel de grootste factor in het hele verhaal.
Manque ik weet dat je dat niet zegt. Dat begrijp ik 
maar ik snap wel wat je zegt over jullie situatie en het is iets wat ik herken in mijn situatie. Het gaat er hier ook om of ik de verantwoordelijkheid van een derde wel kan en wil dragen ten opzichte van mijn andere kinderen maar ook ten opzichte van mezelf. Want als ik het niet aan kan dan stort de boel hier gewoon in.
Ik had altijd de wens voor twee kinderen. Toen ik mijn dochter kreeg beperkte dat zich al gauw tot één kind. Mijn ex wilde graag een tweede en daar ben ik uiteindelijk ook in gegroeid. Na mijn tweede had ik heel snel het gevoel dat ik dit nog een keer wilde. Maar dat gevoel is uiteindelijk weer minder geworden en overgegaan in een 'ik zie wel hoe het loopt'. Dus het is geen keiharde nee maar ook geen volmondige ja.
Ik vind het overigens fijn dat jij het gewoon zo opschrijft. Twijfel daar niet over.
Ik heb het er met twee vriendinnen over gehad. Waaronder @Schuurpapier. Zij staat lijnrecht tegenover die vriend van mij maar ik kan mijn verhaal en twijfels wel kwijt bij haar. Met mijn familie heb ik helaas geen band waarin ik dit zou kunnen bespreken.
Misschien heb je het ergens al geschreven en heb ik erover heen gelezen, maar heeft je vriend kinderen?
[verwijderd]
Vulpen nee hij heeft geen kinderen. Hij is wel twee jaar samen geweest met iemand met kinderen en weet dus wel hoe het kan zijn.
Ik zal er hier niet inhoudelijk verder op in gaan, want dat doen we privé al heel de dag door haha. Maar weet dat ik je onvoorwaardelijk zal steunen, welke keuze je ook maakt
Schuurpapier welke keuze je ook maakt
Ik denk dat het daarom gaat, welke keuze je ook maakt het is oké. Ik wens je veel kracht toe, want wat zullen alle verschillende scenario’s toch lastig zijn op hun eigen manier.
Het enige wat ik je mee wil geven is dat het in deze situatie niet uitmaakt wat meneer X graag wilt (en normaal zeg ik dat niet zo snel) maar jij hebt ook je 2 andere kinderen nog, je beslissing is groter dan jullie 2 als volwassenen dus misschien moet je de keuze baseren op wat jij wilt en wat goed is voor jou gezin en kijk wat jij kan dragen en dat kan alleen jij zelf bepalen. 
[verwijderd]
Ysabella dankjewel
Mijn eerste reactie, abortus, kwam vanuit het gevoel dat dit niet kan, dat ik dit niet kan maar vooral ook niet wil. De last van mijn dochter is al zwaar genoeg. En last klinkt heel zwaar, maar dat is het wel. Ze is fantastisch en ik ben stapelgek op haar. Maar alles is ook zoveel zwaarder met haar.
Door het allemaal zo op te schrijven en de vragen te beantwoorden geeft het mij meer rust. Hij maakt mij in de war. Maar in de basis weet ik wel wat ik wil en moet doen.
Wat een ontzettend lastige situatie! Ik heb absoluut niet dezelfde situatie gehad als jij, maar heb ook voor deze keuze gestaan. En ook ontzettend veel getwijfeld. Ook mijn gevoel en verstand lijnrecht tegenover elkaar gehad. Wil er zo openbaar niet meer over kwijt, maar als je wilt mag je me een pb sturen dan kan ik wat meer vertellen over hoe ik de keuze heb gemaakt mocht je daar iets aan hebben.
heel veel sterkte in ieder geval!! En uiteindelijk ben jij degene die moet kiezen, wat een ander er ook van vindt...
Heel veel sterkte bij deze beslissing. Ik ben het met de andere regeerders eens, er is in deze geen goed en geen fout denk ik. Maar dat maakt het niet minder moeilijk, helaas...
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Wat een ongelofelijk moeilijke situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat je echt even niet weet hoe je je moet voelen en dat de paniek toeslaat.
Ik vind het best bijzonder dat de vader er voor wil gaan. Er zijn genoeg mannen die direct de benen nemen. Toch zou ik de keuze om wel of niet in een relatie verder met hem te gaan absoluut niet laten afhangen van de zwangerschap en de keuze voor wel/niet een abortus weer niet laten afhangen van de eventuele keuzemogelijkheid om samen met hem een gezin te vormen. Je zegt dat er bij hem dingen spelen die onherroepelijk invloed gaan hebben op een relatie. Je hebt het er zelfs over dat hij eigenlijk niet klaar is voor een relatie. Stel dat jullie er nu voor zouden kiezen om samen verder te gaan en dit kindje te laten komen, heeft jullie relatie dan wel een kans van slagen? Want als je dan over een jaar weer uit elkaar gaat, omdat het door zijn issues niet werkt, blijf jij achter met de situatie waarin je nu al zit + een baby. Wil je dat risico nemen? Als je zou besluiten de baby te laten komen, hoeven jullie niet in een keer een gezin te gaan vormen. Jullie kunnen ook gewoon blijven daten. Hij kan zij rol als vader innemen in de vorm van een co-ouderschap. Hij heeft tijd om zijn zaken op orde te krijgen. En misschien is het dan over twee jaar wel zo dat jullie klaar zijn voor een relatie met elkaar.
Ik schrijf bovenstaande niet om in een richting te pushen, maar omdat ik het gevoel krijg dat je twee opties ziet: 1) abortus en geen relatie en 2) geen abortus en wel een relatie. Maar je hebt dus nòg twee mogelijkheden: 3) abortus en wel een relatie en 4) geen abortus en (nu) geen relatie.
[verwijderd]
[verwijderd] daar heb je gelijk in. Hij heeft al heel lang een duidelijke kinderwens en hij ziet mij als een hele goede moeder voor zijn kind. Dus dat is een mooi compliment.
Het klopt dat er meerdere opties zijn, maar nog een kind in mijn eentje opvoeden ga ik absoluut niet doen. Ik ben al blij dat ik het met deze twee red. En nu je dit zo stelt over de kans van slagen van deze relatie met de onverwerkte dingen denk ik dat er zeker een aannemelijke kans is dat het uiteindelijk niet gaat. Om eerlijk te zijn wil ik voorlopig ook niemand zo dichtbij hebben dat ik er mijn leven in die mate mee moet delen. Ik geniet ervan om het leuk te hebben met iemand maar de behoefte aan mijn eigen plek, eigen tijd etc is ook heel groot. Ik moet ook echt nog aan mezelf werken na alles wat ik met mijn ex voor m'n kiezen gehad heb en af en toe nog krijg. Die mogelijkheid zie ik niet als ik dit doorzet.