[verwijderd]
Vulpen nee hij heeft geen kinderen. Hij is wel twee jaar samen geweest met iemand met kinderen en weet dus wel hoe het kan zijn.
Zwanger..
Ik zal er hier niet inhoudelijk verder op in gaan, want dat doen we privé al heel de dag door haha. Maar weet dat ik je onvoorwaardelijk zal steunen, welke keuze je ook maakt 
Schuurpapier welke keuze je ook maakt
Ik denk dat het daarom gaat, welke keuze je ook maakt het is oké. Ik wens je veel kracht toe, want wat zullen alle verschillende scenario’s toch lastig zijn op hun eigen manier.
Het enige wat ik je mee wil geven is dat het in deze situatie niet uitmaakt wat meneer X graag wilt (en normaal zeg ik dat niet zo snel) maar jij hebt ook je 2 andere kinderen nog, je beslissing is groter dan jullie 2 als volwassenen dus misschien moet je de keuze baseren op wat jij wilt en wat goed is voor jou gezin en kijk wat jij kan dragen en dat kan alleen jij zelf bepalen. 
[verwijderd]
Ysabella dankjewel
Mijn eerste reactie, abortus, kwam vanuit het gevoel dat dit niet kan, dat ik dit niet kan maar vooral ook niet wil. De last van mijn dochter is al zwaar genoeg. En last klinkt heel zwaar, maar dat is het wel. Ze is fantastisch en ik ben stapelgek op haar. Maar alles is ook zoveel zwaarder met haar.
Door het allemaal zo op te schrijven en de vragen te beantwoorden geeft het mij meer rust. Hij maakt mij in de war. Maar in de basis weet ik wel wat ik wil en moet doen.
Wat een ontzettend lastige situatie! Ik heb absoluut niet dezelfde situatie gehad als jij, maar heb ook voor deze keuze gestaan. En ook ontzettend veel getwijfeld. Ook mijn gevoel en verstand lijnrecht tegenover elkaar gehad. Wil er zo openbaar niet meer over kwijt, maar als je wilt mag je me een pb sturen dan kan ik wat meer vertellen over hoe ik de keuze heb gemaakt mocht je daar iets aan hebben.
heel veel sterkte in ieder geval!! En uiteindelijk ben jij degene die moet kiezen, wat een ander er ook van vindt...
Heel veel sterkte bij deze beslissing. Ik ben het met de andere regeerders eens, er is in deze geen goed en geen fout denk ik. Maar dat maakt het niet minder moeilijk, helaas...
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Wat een ongelofelijk moeilijke situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat je echt even niet weet hoe je je moet voelen en dat de paniek toeslaat.
Ik vind het best bijzonder dat de vader er voor wil gaan. Er zijn genoeg mannen die direct de benen nemen. Toch zou ik de keuze om wel of niet in een relatie verder met hem te gaan absoluut niet laten afhangen van de zwangerschap en de keuze voor wel/niet een abortus weer niet laten afhangen van de eventuele keuzemogelijkheid om samen met hem een gezin te vormen. Je zegt dat er bij hem dingen spelen die onherroepelijk invloed gaan hebben op een relatie. Je hebt het er zelfs over dat hij eigenlijk niet klaar is voor een relatie. Stel dat jullie er nu voor zouden kiezen om samen verder te gaan en dit kindje te laten komen, heeft jullie relatie dan wel een kans van slagen? Want als je dan over een jaar weer uit elkaar gaat, omdat het door zijn issues niet werkt, blijf jij achter met de situatie waarin je nu al zit + een baby. Wil je dat risico nemen? Als je zou besluiten de baby te laten komen, hoeven jullie niet in een keer een gezin te gaan vormen. Jullie kunnen ook gewoon blijven daten. Hij kan zij rol als vader innemen in de vorm van een co-ouderschap. Hij heeft tijd om zijn zaken op orde te krijgen. En misschien is het dan over twee jaar wel zo dat jullie klaar zijn voor een relatie met elkaar.
Ik schrijf bovenstaande niet om in een richting te pushen, maar omdat ik het gevoel krijg dat je twee opties ziet: 1) abortus en geen relatie en 2) geen abortus en wel een relatie. Maar je hebt dus nòg twee mogelijkheden: 3) abortus en wel een relatie en 4) geen abortus en (nu) geen relatie.
[verwijderd]
[verwijderd] daar heb je gelijk in. Hij heeft al heel lang een duidelijke kinderwens en hij ziet mij als een hele goede moeder voor zijn kind. Dus dat is een mooi compliment.
Het klopt dat er meerdere opties zijn, maar nog een kind in mijn eentje opvoeden ga ik absoluut niet doen. Ik ben al blij dat ik het met deze twee red. En nu je dit zo stelt over de kans van slagen van deze relatie met de onverwerkte dingen denk ik dat er zeker een aannemelijke kans is dat het uiteindelijk niet gaat. Om eerlijk te zijn wil ik voorlopig ook niemand zo dichtbij hebben dat ik er mijn leven in die mate mee moet delen. Ik geniet ervan om het leuk te hebben met iemand maar de behoefte aan mijn eigen plek, eigen tijd etc is ook heel groot. Ik moet ook echt nog aan mezelf werken na alles wat ik met mijn ex voor m'n kiezen gehad heb en af en toe nog krijg. Die mogelijkheid zie ik niet als ik dit doorzet.
- Bijgewerkt
Wat een ontzettende moeilijke beslissing!
Kan je dinsdag niet heen gaan en dan kijken hoe dat voelt? Dat behandeling direct kan worden uitgevoerd betekent natuurlijk niet dat dit ook moet.
[verwijderd]
[verwijderd] Ik geniet ervan om het leuk te hebben met iemand maar de behoefte aan mijn eigen plek, eigen tijd etc is ook heel groot. Ik moet ook echt nog aan mezelf werken na alles wat ik met mijn ex voor m'n kiezen gehad heb en af en toe nog krijg. Die mogelijkheid zie ik niet als ik dit doorzet.
Terwijl als je niet aan jezelf werkt, je wel steeds last zult blijven houden van de dingen waar je nu ook tegenaan loopt, wat de dagelijkse belasting wel voortdurend zwaarder zal maken. Daar moet je wel rekening mee houden.
Al zou je op zich misschien tijdens de zwangerschap ook aan jezelf kunnen werken. Ik weet niet of je aan 8 mnd genoeg hebt. Maar het idee dat er tijdsdruk op zoiets staat lijkt mij niet fijn.
[verwijderd]
Lovely83 Als het echt niet oké voelt dan zet ik het ook niet door verwacht ik. Maar ik merk dat ik, nu ik alles zo opschrijf, zekerder ben van mijn zaak. De gesprekken met hem maken het wel complexer. Maar dat komt vooral voort uit het feit dat ik veel van hem hou, ik ken hem al zo lang en we hebben zo'n fijne klik. Ik doe hem vreselijk veel verdriet en dat wil ik niet. Maar dat mag geen reden zijn om het te houden.
[verwijderd] klopt. Die tijdsdruk zal niet helpend zijn en daarbij zal er zoveel stress en strijd bij komen met mijn ex dat ik de gelegenheid niet zal hebben om aan mezelf te werken omdat ik dan met zoveel meer zit.
[verwijderd]
Ik snap dat dit het moeilijk maakt natuurlijk wil je hem niet kwetsen, maar snapt hij jouw gevoel ook want dat is ook belangrijk.
Ik vind je in ieder geval enorm dapper, welke keuze je ook maakt.
De enige die weet wat jouw draagkracht is, ben jij. En ik vind dat het heel knap en goed is dat je dat heel sterk laat meewegen.
Ik ben het wel met Lovely83 eens. Als je naar de afspraak gaat kun je de benodigde informatie krijgen over de zwangerschap beëindigen en je kunt ook voelen hoe je er dan daadwerkelijk in staat. Maar ik wil je aanraden niet alleen te gaan. Ik denk echt dat het heel belangrijk is om iemand mee te nemen die neutraal in de situatie staat (dus neutraal ten opzichte van de zwangerschap), maar volledig jou kan steunen zodat je dicht bij jezelf kunt blijven. Niet omdat ik hen niet vertrouw of dergelijke, maar vaak is het toch heel overrompelend en dan is steun wel heel fijn.
Sterkte, wat een ontzettend moeilijke rotsituatie.
Lovely83 Ik vind je in ieder geval enorm dapper, welke keuze je ook maakt.
Daar wil ik me bij aansluiten. Ik heb ontzettend veel respect voor het feit dat je je eigen keuze wil maken.
Je hebt al meer goede beslissingen genomen voor jezelf en je kinderen de afgelopen tijd. Dat zul je nu ook wel weer doen. Je bent zo sterk Heb vertrouwen.
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Wat een moeilijke situatie en ik snap jou helemaal, maar zoals anderen hier zeggen dat je niet naar hem zou moeten luisteren ben ik het niet mee eens .
Jullie waren hier samen bij en hebben dit samen "veroorzaakt" dus ik vind dat hij zeker recht heeft van spreken en je zijn gevoelens best mee mag nemen in het besluit.
Ik snap wel dat hij het wel van een andere kant bekijkt dan jou,voor hem is het rooskleurig one big happy family.
En bij jou is de angst en heb je daar minder behoefte aan.
En ik weet dat jij het qua je ex helemaal niet makkelijk hebt en zeker qua je dochter het flink pittig kan zijn.
En natuurlijk moeten je kinderen hier niet de dupe van worden en jijzelf ook niet.
Maar ikzelf vind abortus( buiten bepaalde situaties om) een behoorlijk heftig iets en de vraag is of je daar mee kan leven
Ik zeg niet dat hij moet beslissen maar ik zou zijn mening wel meenemen in je overweging. Maar als je zowel de zwangerschap als de relatie doorzet hoeven jullie natuurlijk niet direct te gaan samenwonen. Voorlopig nog latten is wellicht ook een optie?
En als je zelf wel de wens voor een 3e hebt gehad ga je dit jezelf dan niet kwalijk nemen als je het afbreekt?
Succes komende tijd!
[verwijderd]
Dankjewel voor jullie lieve reacties ik ga er morgen even verder op in. Hij was hier vanavond en is net weg, veel gepraat weer. Ik ga gauw slapen want ik ben bekaf.
[verwijderd]
- Bijgewerkt
Zo, goedemorgen. Wakker geworden met flinke hoofdpijn, dat is natuurlijk wel logisch.
Toen hij gisterenavond hier was zag hij al gelijk aan mij dat ik het niet kon, dat ik de zwangerschap wilde beëindigen. Hij was boos, verdrietig, allerlei emoties. Maar hij begreep wel waar ik vandaan kwam. Toch bleef hij hier en stuurde ik hem ook niet weg. We hebben veel gepraat over mijn gevoel maar ook over dat van hem. Uiteindelijk werd het weer gezellig, het was heel fijn en zelfs alsof het zo hoort te zijn. Mijn dochter kwam ook nog beneden, hij heeft nog even met haar zitten kletsen en hij was zo trots op haar om hoe ze is. Dat was aan alles te zien. Tsja dat deed mij natuurlijk ook wel weer wat.
Ik weet dat ik het met hem zou kunnen want ik weet wat wij aan elkaar hebben. Maar wel met de nadruk op met hem. Want alleen kan en wil ik dit niet.
Gisteren was het voor mezelf heel duidelijk nadat ik alles opgeschreven had. Maar nu niet meer.
Ik begrijp de reacties over dat ik zijn gevoelens wel mee moet nemen in mijn beslissing. Het punt is dat ik weet dat hij kapot gaat aan een abortus. Dit doet nu al zoveel met hem. Hij heeft er elke dag om moeten huilen. Tijdens onze gesprekken heeft hij regelmatig de tranen in zijn ogen staan. Een kind zet zijn leven op zijn kop, hij moet een compleet ander leven aan gaan maar hij twijfelt er geen seconde over.
Als ik de abortus doorzet dan zal ik dat de rest van mijn leven bij me dragen en daar zal ik het zonder twijfel heel moeilijk mee hebben. Maar het mezelf kwalijk nemen verwacht ik niet. Want ik ben wel overtuigd van wat velen hier al zeggen: er is geen goed of fout in dit verhaal. Wat ik ook zal kiezen het zal op dat moment de juiste keuze zijn. Maar wat die keuze nou gaat zijn..
Hij wil trouwens mee naar de kliniek, hij wil er tot het laatste moment bij zijn. Dat is ook oké voor mij. Ik denk niet dat ik iemand kan vinden die hier neutraal in staat.
[verwijderd]
[verwijderd] Wat fijn dat jullie het er samen over hebben gehad en dat hij mee gaat. Dat het gister zo duidelijk was en nu niet meer lijkt mij normaal, het is niet niets waar je nu in zit. Ik vermoed dat je dinsdag als jullie daar zijn een duidelijk antwoord hebt wat te doen, welke dit ook is. En mocht je om welke reden dan ook dan nog geen keus kunnen maken, kan je altijd wat meer tijd nemen.
Veel sterkte en knuff.
[verwijderd]
@[verwijderd] Er zijn al veel wijze dingen hier gezegd. Ik kan alleen nog maar aanvullen dat ik denk dat er meer opties zijn, zoals @[verwijderd] aangaf. Ik denk wel dat het belangrijk is om de wel of niet relatie tussen jou en hem los te zien van deze beslissing.
Het is zelfs mogelijk om samen een kind te hebben, maar niet samen te zijn, bijvoorbeeld.
Overigens snap ik het heel goed dat je het belang van je twee kids en jezelf boven die van een nieuwe baby zet.
Niet al teveel tips dus, maar ik wil je vooral veel sterkte wensen.