Trees heel bizar ja hoe dezelfde stoornis ( 😜 ) zich anders uit! Wie of wat bepaald dat dan?
Dat negatieve denken over mezelf.. ik vind dat zo lastig. Het is al vanaf heel jong dat ik mijzelf zo zie, het is echt diepe overtuiging ondanks dat ik weet dat het niet helemaal klopt. Wel deels hoor.
Ik kan me heel goed herinneren dat ik op de psz die overtuiging al had.
Voorbeeld: (ik was dus 2 of 3, denk ik?) en we aten altijd crackers met pindakaas op de psz. We mochten dan kiezen: met of zonder pindakaas, 1 of 2 crackers of! eentje dubbel. Ik had altijd honger dus ik koos vaak met pindakaas en dan 2. En een keertje koos ik 2… dubbel! Dus 4! (Slim slim! Dacht ik). De leidster zei dat ik niet zo bijdehand moest doen. 2 dubbel was geen optie. Iedereen keek naar me en ik voelde me toen heel dom. Niemand had 2 dubbele. Iedereen wist vast allang dat dat geen optie was, behalve ik. Dom!
Als ik savonds in bed lig heb ik geen nare gedachtes over mijzelf of de dag. Ik ben erg gelukkig en zie de werkelijkheid zoals hij is. (Gelukkige kinderen en een sterke relatie, dat is voor mij belangrijk) De oppervlakkige gedachtes van domheid komen en gaan snel. Ik kan die goed relativeren. Iedereen maakt fouten, heb mijn dag niet, wat je niet weet weet je niet, dat het niet lukt is een logisch gevolg van alles willen doen. En niet te vergeten; ik heb adhd! Ik voel niet veel emotie bij die snelle dom- gedachtes.
Maar als ik verder nadenk dan het dagelijks leven (wat ik niet graag doe) dan is daar die diepe overtuiging van dom en luiheid. Want kijk wat mij allemaal niet is gelukt op een dieper niveau. Het dagelijks leven kan ik (ongeveer, net aan), het simpele leven dat kan ik, dat is mijn niveau. Maar dieper nadenken, studeren, discussiëren, analyseren, echte kennis vergaren, logisch nadenken. Dat kan ik niet. Dat kon ik als 3 jarige meisje al niet. Want iedereen weet dat 2x dubbel helemaal niet kan. Behalve ik.
