LilyMilie Dit zou ik zo kunnen zijn!
Ik zie veel overlap in jouw verhaal, zeker met hoe het nu werkt. Ook het tot niets komen omdat je 7623487 dingen tegelijk wil doen in je hoofd en je niet weet waar te beginnen.
Ik was alleen als klein meisje anders, denk ik. Ik snapte sociaal niet zoveel, probeerde op school altijd weer een stapje hoger, streberig. Nog wel. Ik had dingen wel door en zo klaar. Maar dingen die me niet boeiden -of niet lukten (handvaardigheid bijvoorbeeld) raffelde ik af.
Mijn hoofd stuitert nu echt aan een stuk door. Als ik dingen wil vertellen, kan ik slecht filteren wat nu hoofd- en bijzaak is. Ik wijk regelmatig af naar iets waar ik dan aan denk door hetgeen ik aan het vertellen ben, maar wat niet hetgeen is waar ik naartoe wilde. Om dan terug te komen bij waar ik wel naartoe wilde, moet ik vaak herhalen wat ik als laatst zei. Anders weet ik het gewoon niet meer. Mensen vinden dat vervelend, dat in herhaling vallen en gaan me dan onderbreken. Waardoor mijn hoofd al helemaal vastloopt omdat ik onderbroken word.
Wel op mijn manier faalangst. Het gevoel dat de dingen die ik doe toch niet goed genoeg zijn. Dat ik beter en meer zou moeten kunnen dan ik doe. Dan ben ik geneigd op te geven, want ik kan het toch niet. Tenzij ik dus weet dat ik iets wel kan. Dan komt het streberige omhoog en moet het altijd een stapje meer/beter.
Nouja, het verschil tussen jou (jullie) en mij is dat jullie een ADHD-diagnose hebben en ik een ASS-diagnose.
Maar dat stuiterende hoofd. Zo vermoeiend.