LilyMilie ik heb dus zelf geen enkel probleem met het woord stoornis. Definitie van een stoornis volgens de dsm is oa dat jij of je omgeving beperkingen in het functioneren ervaart en/ of lijdensdruk op 1 of meerdere levensgebieden. Zo ervaar ik mijn adhd inderdaad.
Begrijp mij niet verkeerd, hartstikke fijn dat een groep mensen heel erg blij wordt van deze beweging. Alleen ik gewoon niet. Ik heb echt geen enkele behoefte om mijzelf nu plotseling neurodivergent te gaan noemen. Ik begrijp heel goed dat er velen anderen zijn voor wie dit wel belangrijk is en dat zij dit nodig hebben, maar daar val ik gewoon niet onder. Mogen ze van mij zeker doen, als ik maar een andere zienswijze mag hebben. Ik ben gewoon nog steeds wie ik ben en goed zoals ik ben. Ook met een neurobiologische ontwikkelingsstoornis als adhd.
Wat ik mij nu afvraag? Door mijn cva mis ik een stukje frontaal kwab met als gevolg motorische en cognitieve stoornissen. Ik ben nog steeds Trees hoor, ondanks deze stoornissen. Dus nu het echt aantoonbaar kapot is, is het volgens deze beweging wel een stoornis? Is dat de nieuwe definitie van een stoornis dat het aantoonbaar kapot moet zijn (bestaan depressieve stoornissen, ptss, ocs, angststoornissen etc plotseling ook niet meer). Maakt mij nu dat dan plotseling minder waard, omdat er wel wat kapot is? Ik vind nog steeds van niet. Ik vind het onwijs kut en voel mij vaak beperkt, maar als persoon ben ik echt nog steeds niet minder dan iemand met een niet beschadigd brein.
Hetzelfde geldt toch ook voor adhd? Zij zijn toch ook niet minder waard omdat ze een stoornis hebben in de neurologisch werking van hun brein? Hoe je het ook went of keert, meerdere hersenstructuren in het brein zijn toch echt zichtbaar kleiner dan bij mensen zonder adhd doordat ze vroeg in onze jeugd minder goed ontwikkeld zijn (oa de amygdala, hippocampus, structuren van de basale ganglia etc) en dit heeft gewoon een negatieve invloed op ons functioneren.
