Verdeling mentale last tussen partners

Femkes Mijn huis is ontzettend rommelig, ik heb het gevoel dat ik daar meer op word aangekeken dan mijn man. Net als ongekamde haren bij de kinderen of ongestreken kleding.

Heb je echt het gevoel daarop aangekeken te worden? Om eerlijk te zijn ken ik alleen maar rommelige huizen, bij vriendinnen en familie, ken niemand (oké, 1 iemand dan) die strijkt ,. En ongekamde haren een beetje wisselt, zie je vooral verschil tussen de jongens en meisjes (mijn zoontje wil ook nooit gel ofzo in z'n Haren).

Ik ken de topics op zp wel hoor, maar om eerlijk te zijn ken ik zulke mensen niet in het wild (gelukkig maar).

Ik bedoel, wat is er nu erg aan een rommelig huis?

Wij zijn volgens de test 50/50 min of meer. En op zich klopt dat ookwel. We zijn beiden altijd thuis. Ik ben kostwinner, maar werk vanuit huis en kan het inmiddels met mijn ogen dicht doen. Mijn vriend doet het huis en de tuin. Wat me wel heel zwaar valt (en meer en meer merk ik) is dat ik de enige ben die zich hier in Frankrijk taalvaardig kan redden, en dat stuk dus altijd op mijn schouders terecht komt. Maar het is voor mij ook niet een makkelijke taal ofzo, dus dat geeft mij wel een behoorlijk zware mentale last die in die test niet ter sprake komt...

[verwijderd] Hm, in dat geval had ik het wel relevant gevonden als ze ook even zouden vragen of je man of vrouw (of wat anders/overig) bent, of je partner man of vrouw is en hoeveel uur je werkt en hoeveel reistijd er is. Maar de invalshoek nu is dat het eerlijker verdeeld lijkt maar dat veel vrouwen het zwaar hebben omdat het vaak voorkomt dat al het regelen en overzicht bij hen ligt, en dat beeld herken ik wel vanuit de posts hier. Dus ik weet niet, nieuwe munitie klinkt alsof dat eigenlijk niet zo is, maar met zo'n test kun je toch juist kijken óf het terecht is, dat vrouwen klagen?

Honkeytonk Heb je echt het gevoel daarop aangekeken te worden?

Ik wel. Door onze ouders, door de buren (vooral mbt de tuin). Persoonlijk interesseert het me geen moer, dat we een ongeplande wortelmoestuin zijn begonnen en dat er onkruid groeit hoger dan ikzelf, het is een interessant experiment en goed voor de insecten, maar toch maak ik me er vreselijk zorgen om, want wat zullen de buren wel niet denken. Vorig jaar heeft er iemand bij me aangebeld om me van advies te dienen over hoe ik de buxusmot kan bestrijden, die kritiek zit echt niet alleen in mijn hoofd. Dat brengt dus ook de nodige mentale belasting met zich mee. Maar daar gaat de test dan weer niet specifiek over

Femkes het lastige in deze is toch ook wel het kip of ei probleem. Werken mannen meer en doen ze daarom minder in het huishouden of werken vrouwen minder omdat ze ook de fysieke, maar zeker de mentale belasting van huis hebben?

Gaat het juist niet mis door het te zien als actie - reactie. Het zou toch juist een gezamenlijk besluit moeten zijn. Wij hebben hier voordat er kinderen kwamen heel wat pittige gesprekken over gevoerd met als resultaat dat we beiden water bij de wijn moesten doen. Mijn verhouding werk - thuis is niet het gevolg van de verhouding werk - thuis van mijn man en vice versa. We hebben samen besloten wat goed voor ons en ons gezin was. Nu was ik daar wel kartrekker in. Voor mij is dit echt een enorm belangrijk punt.

Waarschijnlijk vind de samenleving hier wel wat van, maar ik merk dat in de praktijk weinig. Mijn huis is weleens rommelig en ik ga zeker niet opruimen en stofzuigen als er bezoek komt. Ik heb nooit het gevoel dat ik daar meer op aan gekeken word dan mijn man of überhaupt op aangekeken wordt. Mijn man krijgt weleens een opgetrokken wenkbrauw als hij vertelt parttime te werken, maar geen hele negatieve opmerkingen. Mensen zullen het misschien achter onze rug doen, maar dat is niet mijn gebrek. Lijkt mij vooral heel vervelend dat je zo lastig kan inleven in anderen dat je andermans levenswijze gaat beoordelen en veroordelen op een beetje troep in iemands huis. Dat voelt voor mij daarom niet persoonlijk.

Nou net gevraagd of mijn vriend de test wil invullen en hij deed echt ontzettend lullig. Gezellig sfeertje nu hier

Vulpen Dus ik weet niet, nieuwe munitie klinkt alsof dat eigenlijk niet zo is, maar met zo'n test kun je toch juist kijken óf het terecht is, dat vrouwen klagen?

Deze test vraagt toch juist niet naar geslacht of werkpercentage en levert daarom toch weinig op?

En dan is het terecht (wat niet bepaald nieuwe of verrassende informatie zal zijn), wat ga je er als vrouw zelf dan aan doen als je ontevreden bent? Welke nieuwe informatie levert je dit op en hoe verandert dit de situatie van een ontevreden vrouw? Ik irriteer mij soms aan het geklaag - geen actie van sommigen. Enerzijds mijn man doet niks en anderzijds als de man wel wat doet is het weer niet goed volgens de vrouw. Lekker lachen met vriendinnen over hoe slecht je man de badkamer schoonmaakt of de kleren van de kinderen uitzoekt - heel motiverend. Sommige mannen klagen overigens net zo hard en verstoppen zich liever in hun werk, want boehoe ze krijgen geen ruimte thuis.

Jarenlang hetzelfde verhaal en geklaag. Je mag best klagen, want dat doen we allemaal en is soms best even fijn, maar na een bepaalde tijd moet je misschien weleens in actie komen. Heel zwart - wit gezegd: doe er echt wat aan, kijk ook kritisch naar jezelf en leer die controle los te laten. Met alleen klagen en een halfslachtige poging tot een oplossing los je het niet op. Het zal best dat vrouwen het zwaarder hebben, maar dat betekent niet dat je slachtoffer bent en zelf geen invloed hebt.

Femkes Dit herken ik ook. Ondanks dat mijn man dus thuis is en eigenlijk het huishouden verzorgt, ben ik diegene die van de omgeving commentaar krijg.
Nu is het wel zo dat mijn man het zelf wel persoonlijk aantrekt, maar toch wordt hij er nooit op aangesproken als de vaat er nog staat of de was niet weggewerkt op het moment dat er visite komt. Nee daar spreken ze mij op aan en dat terwijl iedereen in onze omgeving weet dat ik mijn voltijdse job ook nog eens met een universitaire opleiding combineer en wij 4 kinderen hebben.

De maatschappij legt zeker wel een extra druk op vrouwen is mijn ervaring.

[verwijderd] Deze test vraagt toch juist niet naar geslacht of werkpercentage en levert daarom toch weinig op

Nee dat hadden ze dan beter wel gedaan

Ben het eens met wat je verder schrijft. Ik denk alleen dat zo'n test nou juist een mooi begin kan zijn om er wat aan te doen. Maar ja, moet je partner er wel bereid toe zijn.
Stom hoor Torretjeee

60 om 40. redelijk verdeeld vind ik, aangezien ik 20 uur per week werk en mijn man 32 uur. Ik neem wel het meeste, wat betreft de kinderen, over. Iets met perfectionisme

[verwijderd] hahha ohww mijn man zei van de week op vakantie echt af en toe dingen dat ik zei Hallo! Weet je eigenlijk wel waar we op vakantie zijn?! Ik ben maanden aan het onderzoeken afwegen, uitzoeken om het iedereen naar de zin te maken en praat er veel over met mijn man. Of blijkbaar praat ik dus niet veel met hem over maar tegen hem want hij is alles vergeten.

Vulpen Ben het eens met wat je verder schrijft. Ik denk alleen dat zo'n test nou juist een mooi begin kan zijn om er wat aan te doen.

Wij maken onderdeel uit van de samenleving en als we de samenleving willen veranderen dan moeten we bij ons zelf beginnen ipv afwachten.

Hopsatee vandaar dat ik later ook dacht aan mate van tevredenheid en waarom. Enkel kijken naar werk is misschien te eenzijdig? Mijn werk is mentaal ook veel zwaarder dan van mijn man en deels ben ik ook een controle freak. Dat laatste blijft voor mij continue de uitdaging en ik merk in het eerste dat mijn man mij daarin wel heel erg steunt. Vooral ook in praktische zin. Als ik de hele dag veel ellende heb gehoord, dan is hij degene die een bad laat vollopen of alles op zich neemt, zodat ik kan gaan sporten (is voor mij een manier om mijn hoofd leegmaken). Ik denk dat dit maakt dat ik wel tevreden ben.

Torretjeee Ja dat was hier ook, ik vond dat we samen het oud papier doen want ik gooi het met enige regelmaat in de container bij huis, maar toen wees m'n vrouw me erop dat zij die week meerdere dozen van de luiers naar de container bij de supermarkt had versleept en dat ik die altijd gewoon in de trapkast zet en moest ik erkennen dat 'samen' toch niet helemaal de lading dekte

[verwijderd] Wij maken onderdeel uit van de samenleving en als we de samenleving willen veranderen dan moeten we bij ons zelf beginnen ipv afwachten.

Ja, dat bedoel ik toch juist? Of ik snap je echt helemaal niet. Maar als je samen zo'n test doet, creëer je toch inzicht en begrip, raak je met elkaar in gesprek en heb je een startpunt voor veranderingen als die nodig blijken?

Ik denk dat zo'n test wel het begin kan zijn van begrip, want veel partners hebben geen idee hoeveel werk sommige dingen zijn. Moeten beide partners wel zin hebben natuurlijk..
Ik ben het wel met je eens dat veel vrouwen ook zelf deze situatie creëren. Mijn moeder moppert al mijn hele leven op mijn vader, maar neemt hem wel alles uit handen, en áls ze iets vraagt dan moet het wel gelijk en op haar manier anders doet ze het alsnog.
Toevallig sprak ik van de week een vriend die recent gescheiden is. Hij stond perplex van hoeveel werk het huishouden is nu hij het alleen doet. Mijn ex 10 jaar geleden ook toen ik weg ging.
Een ander verhaal dat ik hier weleens vaker verteld heb; vriendin ging scheiden maar heeft nog een paar jaar in hetzelfde huis gewoond. Ze hadden gedeelde voogdij en besloten wel de dagen al te verdelen; zorg etc was op hun dagen ook echt van hun. Dus ook regelen dat er eten was, kids naar sport kwamen ed. Het was niet perfect maar hun relatie qua huishouden werkte 100x beter, maar hij moest het wel leren, er ging veel mis in het begin. Zij heeft echt op dr handen gezeten die eerste weken.

Ik heb nu een 100+% deel het regelwerk en huishouden, maar dat geeft ook wel een bepaalde rust. Ik vind het verdelen van taken en verwachtingen etc altijd erg lastig in een relatie. Mijn man kan nu niks meer, dus ook geen verwachting, dus ook geen irritatie

Pimpelmeesje Mijn man kan nu niks meer, dus ook geen verwachting

En dat maakt verschil. Nou is de situatie hier natuurlijk anders maar ik zeg dat ook vaak.
Hij is er niet dus hij kan het niet dus heb ik geen keus dus niet zeuren en door
Tegen
Hij is er dus hij kan het dus ik zou niet alles moeten dus ik wil niet alles alleen moeten.

Voorbeeld: huilende kinderen snachts.

• ja erg vervelend maar ik zal er toch heen moeten, ook als het 5x is
• ga jij nou #^^{£€###€¥} ook eens een keer je bed uit, ik ben al 3x geweest

Zo'n andere mindset waardoor je anders reageert

[verwijderd] Ja ik herken dat. Alleen herken ik dan ook dat mijn man mij daarin niet op de manier zoals benoemd ondersteunt en dat is eigenlijk exact wat bij mij zorgt voor geen tevredenheid in de rolverdeling: over het algemeen red ik veel maar soms wil ik even verzorgd worden en ontlast of iemand die zegt joh dat gaat heel goed en dit neem ik over. Alleen doet mijn man dat dus helaas niet dus ik kan me vinden in wat jij zegt../

[verwijderd] ik heb er wel last van. Mijn man krijgt regelmatig sneren over hoe weinig hij werkt, onder andere van zijn eigen vader. Toen we nog allebei 32 uur werkte kreeg ik constant te horen: zoveel. En mijn man telkens: zo weinig.

Daarnaast gaan de meeste stellen wel om tafel als er kinderen komen, maar toch komt daar bijna altijd de verdeling: hij veel, zij veel minder uit. Natuurlijk is dat een persoonlijke keuze, maar ik geloof echt dat het lastig is om de impliciete oordelen van de samenleving uit je hoofd te krijgen. Mensen zijn minder vrij dan ze lijken te zijn omdat ze ook sociale wezens zijn.

Ik ben het wel met je eens dat het ontzettend belangrijk is om los te laten. Mijn dochter heeft regelmatig creaties aan die ik niet zou kiezen, maar daar krijgt ze niets van. Het maakt mij verrekte weinig uit hoe de badkamer wordt schoongemaakt, als het maar schoon wordt. En daar verbaas ik me wel over bij veel geklaag.

Toch6 heel herkenbaar. Hier is man fysiek vaak wel aanwezig, maar door het melkveebedrijf gaan dingen anders dan in een "normaal" huishouden. Ik ga de test dus ook niet doen... beetje zinloos. Staat tegenover dat hij wel echt probeert om af en toe te schuiven met werkzaamheden zodat ik net wel kan gaan hardlopen... ipv alweer niet. Het moment voor mij om de mentale zorgen van me af te schudden!