[verwijderd] wat ontzettend verdrietig de situatie met je dochter 
Ik snap dat het je zo aangreep, het is ook echt heftig, zeker omdat ze nog zo jong is. Kan je er wel goed over praten met haar?
En dankjewel voor je lieve woorden, wordt er een beetje verlegen van.. 
[verwijderd] Hoe heb je daar op gereageerd? Mijn dochter zegt regelmatig dat ze niet mooi is en ik zeg ook regelmatig dat ze altijd mooi is, en lief en dapper enzovoorts, maar pfff, ik vind dat zo moeilijk! Ik wil het beter doen dan mijn moeder gedaan heeft (die zei gerust: 'tsjonge, je weegt al bijna meer dan ik!' terwijl zij 10 centimeter kleiner is en zichzelf dik noemde terwijl ze een bmi van 20 of zo heeft...). Ik weet hoe het niet moet, maar hoe dan wel?
Vulpen Dit vind ik een mooi voorbeeld 
Ik snap ook wel de valkuil hoor, dat je dik-zijn kunt verheerlijken op deze manier. Maar wat ik vooral zie is iemand die erkent wat er te zien is en het openlijk durft te waarderen. Onvoorwaardelijke waardering, eigenlijk.
De blauwdruk voor onze eigenwaarde wordt opgetekend door onze omgeving wanneer we op ons aller-afhankelijkst en -ontvankelijkst zijn: als kind. En ik weet niet of mijn kind me begrijpt wanneer ik het tegen hem zeg, maar ik herhaal tot in den treuren hoe mooi, lief, slim en sterk hij is, in de hoop dat het blijft hangen en dat hij vertrouwen in- en waardering voor zichzelf krijgt.
Edit// sorry, je vroeg het helemaal niet aan mij 
is het erg dat ik toch reageer?
Angel1980 Vulpen eerlijk gezegd weet ik ook niet zo goed hoe ik moet reageren. Ik zeg heel vaak dat ze prachtig is, dat ze lief is, sociaal, slim en zorgzaam is etc. Ik wil haar zelfbeeld niet enkel laten afhangen van haar uiterlijk en dat ze een breder gevormd zelfbeeld heeft. Ik heb alleen niet echt succes 
. Ik ben ook weleens boos geworden uit onmacht en gezegd dat ze tevreden moet zijn op dat prachtige en sterke lichaam (ja ze is wat breder en compacter gebouwd, maar ze kweekt ook snel spieren daardoor) waarin alles werkt hoe het moet. Ze staat continue voor de spiegel, vindt dat ze dik is, dat haar kleren niet mooi staan, haar buik te bol etc. Ze vergelijkt zichzelf met lange en tengere meisjes met een hele andere lichaamsbouw dan haar. Haar gebrek aan zelfvertrouwen gaat overigens veel verder. Op school raakt ze ook regelmatig in paniek, omdat ze denkt dat ze niet kan schrijven, rekenen etc. We hebben een kistje vol met kaartjes waarop staat wat ze allemaal goed kan. Elke avond schrijven we in een schriftje waar ze die dag trots op is. Allemaal niet voldoende. Dat ze ophield met eten, vond ik echt wel heel schokkend. Ik heb haar direct uitgelegd dat dit heel slecht is voor haar lichaam en hersenen. Daarvan was ze wel onder de indruk. Maar hoe verder? Ik weet het niet 
@[verwijderd] jeetje wat verdrietig dat je dochter zo denkt! Ik schrik ervan hoe jong het al begint. Ik liep 10 jaar geleden stage in groep 3/4. Had meisje koekje met zon laagje chocola mee, zegt ander meisje, weet je wel hoeveel kc daarin zitten? Ik vind dat we met hele lijnen en gezond eten ook wel doorslaan. En ergste daarvan vind ik dat bmi is bijgesteld. Gezond bmi is tussen 20 en 25 maar tegenwoordig zeggen steeds meer vanaf bmi 18. Bmi 18 is gewoon ondergewicht! Alles draait tegenwoordig om lijnen, hoe dunner hoe mooier, kc tellen, noem alles maar op. Ik zou me daar als vollere vrouw nog rotter door voelen dan ik me al zou voelen zelf bij mn gewicht.
[verwijderd] Wat lastig 
@Manque Tuurlijk niet. Alle goede ideeën over hoe je een kind een goed positief zelfbeeld kan geven zijn welkom 
@[verwijderd] wat verdrietig dat je dochter al zo met haar uiterlijk bezig is. Zou verder ook niet weten wat je kan doen, vind de dingen die je doet al heel goed.
Born2bme ik vond het zelf ook schrokkend dat ze er op deze leeftijd al zo mee bezig is. Ik vraag mij ook echt af waar dit vandaan komt? School? De media? Ze zei pas letterlijk dat de meisjes in de Tina allemaal slank zijn. Dat is het voorbeeld wat onze kinderen meekrijgen.
[verwijderd] zo triest! 
[verwijderd] Ik zeg heel vaak dat ze prachtig is, dat ze lief is, sociaal, slim en zorgzaam is etc. Ik wil haar zelfbeeld niet enkel laten afhangen van haar uiterlijk en dat ze een breder gevormd zelfbeeld heeft.
Geliked vanwege dit stukje!
Vervelend zeg dat ze zich toch soms nog zo onzeker is en zo handelt. Kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent toen ze zo met eten bezig was, fijn dat je verhaal wel indruk heeft gemaakt.
Je schrijft 'hoe verder?', ik denk dat je niet meer kan doen dan zelf het best mogelijke voorbeeld geven mbt hoe je er naar jezelf mee omgaat. Door eerlijk naar haar te (blijven) zijn, afhankelijk van leeftijd uiteraard, maar er niet omheen te draaien. Hoe jij haar ziet, maar ook de gevolgen van bepaalde dingen wat je ook deed toen met die voeding.
Born2bme Gezond bmi is tussen 20 en 25 maar tegenwoordig zeggen steeds meer vanaf bmi 18. Bmi 18 is gewoon ondergewicht!
Ik weet niet of ik het hiermee eens ben.
Mijn bmi is 17,7. Officieel dus ondergewicht. Maar dat gevoel heb ik helemaal niet. Ik kan eten wat ik wil, maar dit is waar ik op blijf steken. Ik ben gezond, heb geen tekorten.
Ik heb het snel koud, dat is het enige nadeel dat ik ervan heb.
Maar dit is mijn normaal. En dat is okee.
De erkenning dat er met iemand met een bmi van 18 niks mis hoeft te zijn omdat dat ook prima een van de vele vormen van normaal kan zijn, vind ik niet verkeerd.
[verwijderd] jeetje lieve Treez, dit is heel wel heel verdrietig.. Ik denk dat je alles inzet wat je kan als moeder (en uiteraard je kennis als GZ-er), daar heb ik vertouwen in. Heb je enig idee waardoor het is ontstaan of waardoor het in stand wordt gehouden? En misschien een keer met een collega sparren? Die kunnen net even wat beter (lees: obejectiever) meedenken.
Hier in de omgeving bieden ze trouwens de kanjertrainingen aan en die is onder meer bedoeld voor kinderen die:
Misschien goed om te onderzoeken of er bij jouw in de buurt ook zoiets bestaat. Dikke knuf voor jou en je dochter 
fafa de BMI is ook slechts een cijfer, het zegt niks over de inhoud. Het zegt eigenlijk alleen iets over de verhouding tussen lengte en gewicht en niks over je gezondheid. Iemand met een BMI van 22 kan een te hoge cholesterol hebben, terwijl jij met 17,7 perfecte waardes kan hebben.
Ik vind dat we daar ook iets in moet veranderen, men hecht er teveel waarden aan, terwijl het weinig zegt. Toen ik via mijn huisarts in 2009 een dieet ging volgen (start 107 kilo), was ik ondervoed. Toen hij dat zei, keek ik hem aan alsof hij gek was. Maar door mijn slechte eetgewoontes kreeg ik te weinig van de juiste voedingstoffen binnen. Achteraf logisch, maar op dat moment verklaarde ik hem echt voor gek.
Dus een BMI zegt mij niks, om echt te weten hoe gezond je bent (want dat willen we eigenlijk meten), heb je veel meer nodig.
@Angel1980 BMI zegt inderdaad weinig!
[verwijderd] Zo moeilijk dit hè! Ik weet precies wat je bedoelt, onze oudste is vanavond niet naar scouting gegaan omdat ze gingen zwemmen, daar had ze 'geen zin in' maar ze houdt eigenlijk heel veel van zwemmen, ze durft niet in een bikini Ze vind zichzelf te dik en ik hoop met heel mijn hart dat het een fase is die snel over gaat. Ze had vorig jaar in de zomervakantie ook ineens een moment dat ze geen eten wilde 's avonds omdat ze zichzelf te dik vond. Gelukkig heeft ze het daarna niet meer gedaan, maar ik zou ook niet weten wat te doen om haar een ander beeld te geven.
Helemaal mee eens.
Ik heb één keer ondergewicht gehad. Toen mn oudste een baby was. De borstvoeding slurpte (letterlijk 
) energie en ik nam te weinig tijd om fatsoenlijk te eten.
Ik was toen maar 2 kilo lichter dan nu, maar opeens ging mn lichaamsverwarming uit en was ik doodmoe.
Dát is ondergewicht. Als je lichaam niet meer naar behoren funcioneert. En bij mij ligt die grens dus blijkbaar bij 17.0, maar dat kan bij een ander misschien pas bij 16.5 zijn. Of al bij 20.0.
Die getallen zijn gemiddelden, en zeggen niet zo veel over één individu.
Manque inderdaad! Ik heb één moment gehad waarbij ik op de weegschaal stond bij de huisarts en niks in kilo's was afgevallen, althans in gewicht. Toen hij mijn spier- en vetmassa ging meten, bleek dat ik een kilo aan vet verloren was en een kilo aan spiermassa was aangekomen. Hoe ongelukkig zou ik zijn geweest als ik thuis op de weegschaal had gestaan...
Ik heb dit topic wel meegelezen maar reageren vind ik lastig. Ik merk dat het onderwerp me zo raakt dat het moeilijk is om de goede woorden te vinden.
Gelukkig kan @[verwijderd] dingen heel goed verwoorden.
Ik ben al mijn hele leven veels te zwaar. Op elke schoolfoto ben ik het dikste kind van de klas.
Ik weet niet anders dan dat ik me schaam voor hoe ik er uit zie.
En ja ik sport, en ja ik eet gezond en toch ben ik veels te zwaar.
Ik heb o.a. pcos wat afvallen heel moeilijk maakt.
Als kind werdt ik regelmatig uitscholden.
laatste gekozen met gym, gepest, uitgescholden, vernederd, er niet bij horen. Niet durven zwemmen en zoveel andere dingen niet durven.
Dat er dan vrouwen zijn met een grotere maat die wel alles durven en die wel die sportkleding van Nike durven dragen, die verdienen respect. Zij zijn een voorbeeld voor vrouwen en meisjes die dat niet durven en dit zou aangemoedigd moeten worden i.p.v. afgekraakt zoals nu op tv gebeurde.
