Angel1980 Eerlijk, dat is toch ook zo! Ik vind het ook heerlijk dat ik niet hoef te werken (ik doe het wel maar moet niet) en toch kan uitgeven. Dat lui zou me inderdaad steken omdat ik weet dat ik dat niet ben. Maar ik zou het me echt niet zo persoonlijk aantrekken, misschien is dat ook per persoon ivm karakter.
[verwijderd] ik snap het, maar weet je, als je je hele leven geconfronteerd wordt met je gewicht (soms periodes nauwelijks en soms heel veel), dan ga je het je wel aantrekken. Het is echt verrot dat mensen constant een oordeel hebben, dat doet echt wat met je. En bij mij is het ook meteen zichbaar, je kan er niet omheen. En als men jou niet kent, dan zien ze een normale blonde vrouw, weten zij veel van jouw situatie.
En het ergste vind ik dat ik zelf altijd dik zal blijven in mijn hoofd, hoe slank ik ook ben. Ik zal zo een foto plaatsen van toen ik 21 was. Ik heb die foto na ongeveer 10 jaar weer een keer gezien en het eerste wat ik deed was huilen. En niet omdat ik toen weer wat zwaarder was, maar omdat ik nog zo goed weet hoe ik me toen voelde, namelijk dik en niet goed genoeg voor de wereld. Ik was verdrietig omdat ik toen niet inzag wat ik 10 jaar later wel zag, dat ik een prachtige jonge vrouw was! Mijn zelfbeeld was voor mijn 20ste al zo laag door mijn gewicht en ik was zo ontzettend onzeker, en dat alleen maar omdat ik overgewicht had. En niet eens extreem.. Dat vond ik zo verschrikkelijk confronterend, ik had met heel m'n hart gehoopt dat ik mezelf toen anders kon zien. En ik weet dat ik hier niet alleen in sta, veel vrouwen en mannen ervaren dit.
Even voor de beeldvorming, hier was ik 21 en knetter onzeker over mijn uiterlijk en gewicht:
Angel1980 Ik vind het echt heel heftig om te lezen wat gewicht (eigenlijk maar een simpel getalletje) met je doet. Als ik deze foto's zie zie ik inderdaad een hele mooie jonge vrouw en ik zie geen overgewicht. Echt zonde dat jouw zelfbeeld zo vertekend is door (voor)oordelen van een ander. Ik geloof ook als ik deze foto's zie dat je nog steeds prachtig bent ongeacht je gewicht want je kunt niet door kilo's van zo mooi ineens niet mooi meer zijn. Heb je weleens overwogen om wat te doen met dat vertekende zelfbeeld? Want je bent niet je gewicht! Je bent jij! Net als in het voorbeeld wat je zelf gaf over dat bijv. alle huisvrouwen lui zijn. Mij raakt dat niet omdat ik wel een huisvrouw ben maar dat huisvrouw zijn staat los van wie Ik ben. Wat dus in jouw geval zou betekenen dat jij ziet dat je misschien wel overgewicht hebt maar dat jij niet dat overgewicht bent.
[verwijderd] dankjewel voor je lieve en warme woorden.
En ja, ik zou duizende uren therapie ertegenaan kunnen gooien, maar inmiddels heb ik die behoefte niet meer. Ik word bijna 40 en een groot voordeel van ouder worden, is dat je onzekerheid ook beetje bij beetje afneemt 
Desalniettemin heb je wel een punt. En ik vind het vooral belangrijk dat we bewust omgaan met woorden en meningen, wetend wat voor invloed dat kan hebben op iemands leven. En zeker in een tijd waarin er geen grenzen lijken te zijn en de echte toegevoegde waarde van wat wordt uitgesproken, nihil is. Het is een kunst om soms niks te zeggen.
Angel1980 wat k wat een getalletje.en opmerkingen van anderen met je doen zeg! Ik zie idd ook een prachtige vrouw op de fotos! Ik herken wat je zegt over dat je wilde dat je dat toen maar kon zien. Ik dan alleen de andere kant op. Ik heb een eetstoornis gehad en ben voor zoverre genezen dat ij alles weer eet en gezond gewicht heb. Toen ik 8 jaar geleden door de pil 10kg aankwam wat ik er njet meer afkrijg ook na stoppen niet vond ik mezelf vreselijk dik. Als ik nu fotos terug zie van voor geboorte van dochter, ja de zwangerschap is er ook wat gewicht blijven kleven, denk ik wat was ik slank! Waarom kon ik dat toen niet zien?! En t jammere is, al zou ik zelfde gewicht weer wegen dan zie ik t nog niet.
Ik doe iets raars, waardoor ik mijn reactie niet kon plaatsen. Ik heb er een schermafbeelding van gemaakt. Ik hoop dat het leesbaar is 
.
[verwijderd] je schrijft dat je het graag wil begrijpen. Ik kan alleen zeggen hoe ik het ervaar en ik hoop dat dit het wat duidelijk maakt.
Angel1980 bizar is het inderdaad dat je in je hoofd altijd dik voelt. Ik had als kind al ernstig overgewicht en het doet wat met je als je uitgescholden wordt als dikzak, normale kindermaten niet passen en altijd als laatste gekozen worden met gym. In mijn puberteit ben ik juist extreem veel afgevallen (niet op een gezonde manier 
), maar ik voelde mij nog steeds dik. Als ik nu de foto’s zie.... Vervolgens kwam ik weer heel veel aan, viel weer af etc. Het was nooit goed in mijn hoofd en het is wat je zegt dat je er continue mee wordt geconfronteerd. Mijn dochter van 8 jaar sloeg onlangs met een smoes een aantal maaltijden over. Reden, ze vond haar buik te dik. Ik kon serieus wel janken. Dat prachtige mooie meisje. Zo jong wordt het ons al ingepeperd en worden we geconfronteerd met het feit dat we schijnbaar niet voldoen aan het beeld wat van ons meisjes/ vrouwen wordt neergezet in de media. Ouder worden is inderdaad fijn voor je zelfbeeld. Het wordt makkelijker en het boeit je minder. Voor wat het waard is, ik vind je echt prachtig op die foto’s. Ook op latere foto’s die ik heb gezien en je hebt echt geweldig haar 
.
[verwijderd] wat ontzettend verdrietig de situatie met je dochter 
Ik snap dat het je zo aangreep, het is ook echt heftig, zeker omdat ze nog zo jong is. Kan je er wel goed over praten met haar?
En dankjewel voor je lieve woorden, wordt er een beetje verlegen van.. 
[verwijderd] Hoe heb je daar op gereageerd? Mijn dochter zegt regelmatig dat ze niet mooi is en ik zeg ook regelmatig dat ze altijd mooi is, en lief en dapper enzovoorts, maar pfff, ik vind dat zo moeilijk! Ik wil het beter doen dan mijn moeder gedaan heeft (die zei gerust: 'tsjonge, je weegt al bijna meer dan ik!' terwijl zij 10 centimeter kleiner is en zichzelf dik noemde terwijl ze een bmi van 20 of zo heeft...). Ik weet hoe het niet moet, maar hoe dan wel?
Vulpen Dit vind ik een mooi voorbeeld 
Ik snap ook wel de valkuil hoor, dat je dik-zijn kunt verheerlijken op deze manier. Maar wat ik vooral zie is iemand die erkent wat er te zien is en het openlijk durft te waarderen. Onvoorwaardelijke waardering, eigenlijk.
De blauwdruk voor onze eigenwaarde wordt opgetekend door onze omgeving wanneer we op ons aller-afhankelijkst en -ontvankelijkst zijn: als kind. En ik weet niet of mijn kind me begrijpt wanneer ik het tegen hem zeg, maar ik herhaal tot in den treuren hoe mooi, lief, slim en sterk hij is, in de hoop dat het blijft hangen en dat hij vertrouwen in- en waardering voor zichzelf krijgt.
Edit// sorry, je vroeg het helemaal niet aan mij 
is het erg dat ik toch reageer?
Angel1980 Vulpen eerlijk gezegd weet ik ook niet zo goed hoe ik moet reageren. Ik zeg heel vaak dat ze prachtig is, dat ze lief is, sociaal, slim en zorgzaam is etc. Ik wil haar zelfbeeld niet enkel laten afhangen van haar uiterlijk en dat ze een breder gevormd zelfbeeld heeft. Ik heb alleen niet echt succes . Ik ben ook weleens boos geworden uit onmacht en gezegd dat ze tevreden moet zijn op dat prachtige en sterke lichaam (ja ze is wat breder en compacter gebouwd, maar ze kweekt ook snel spieren daardoor) waarin alles werkt hoe het moet. Ze staat continue voor de spiegel, vindt dat ze dik is, dat haar kleren niet mooi staan, haar buik te bol etc. Ze vergelijkt zichzelf met lange en tengere meisjes met een hele andere lichaamsbouw dan haar. Haar gebrek aan zelfvertrouwen gaat overigens veel verder. Op school raakt ze ook regelmatig in paniek, omdat ze denkt dat ze niet kan schrijven, rekenen etc. We hebben een kistje vol met kaartjes waarop staat wat ze allemaal goed kan. Elke avond schrijven we in een schriftje waar ze die dag trots op is. Allemaal niet voldoende. Dat ze ophield met eten, vond ik echt wel heel schokkend. Ik heb haar direct uitgelegd dat dit heel slecht is voor haar lichaam en hersenen. Daarvan was ze wel onder de indruk. Maar hoe verder? Ik weet het niet 
@[verwijderd] jeetje wat verdrietig dat je dochter zo denkt! Ik schrik ervan hoe jong het al begint. Ik liep 10 jaar geleden stage in groep 3/4. Had meisje koekje met zon laagje chocola mee, zegt ander meisje, weet je wel hoeveel kc daarin zitten? Ik vind dat we met hele lijnen en gezond eten ook wel doorslaan. En ergste daarvan vind ik dat bmi is bijgesteld. Gezond bmi is tussen 20 en 25 maar tegenwoordig zeggen steeds meer vanaf bmi 18. Bmi 18 is gewoon ondergewicht! Alles draait tegenwoordig om lijnen, hoe dunner hoe mooier, kc tellen, noem alles maar op. Ik zou me daar als vollere vrouw nog rotter door voelen dan ik me al zou voelen zelf bij mn gewicht.
[verwijderd] Wat lastig 
@Manque Tuurlijk niet. Alle goede ideeën over hoe je een kind een goed positief zelfbeeld kan geven zijn welkom
@[verwijderd] wat verdrietig dat je dochter al zo met haar uiterlijk bezig is. Zou verder ook niet weten wat je kan doen, vind de dingen die je doet al heel goed.
Born2bme ik vond het zelf ook schrokkend dat ze er op deze leeftijd al zo mee bezig is. Ik vraag mij ook echt af waar dit vandaan komt? School? De media? Ze zei pas letterlijk dat de meisjes in de Tina allemaal slank zijn. Dat is het voorbeeld wat onze kinderen meekrijgen.
[verwijderd] zo triest! 
[verwijderd] Ik zeg heel vaak dat ze prachtig is, dat ze lief is, sociaal, slim en zorgzaam is etc. Ik wil haar zelfbeeld niet enkel laten afhangen van haar uiterlijk en dat ze een breder gevormd zelfbeeld heeft.
Geliked vanwege dit stukje!
Vervelend zeg dat ze zich toch soms nog zo onzeker is en zo handelt. Kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent toen ze zo met eten bezig was, fijn dat je verhaal wel indruk heeft gemaakt.
Je schrijft 'hoe verder?', ik denk dat je niet meer kan doen dan zelf het best mogelijke voorbeeld geven mbt hoe je er naar jezelf mee omgaat. Door eerlijk naar haar te (blijven) zijn, afhankelijk van leeftijd uiteraard, maar er niet omheen te draaien. Hoe jij haar ziet, maar ook de gevolgen van bepaalde dingen wat je ook deed toen met die voeding.
Prachtige vrouw!
