Thuis bevallen: eigen keuze of onverantwoord?

[verwijderd] Daar moet je gewoon geen complicaties willen bij een thuisbevalling. Tenzij je een uur wilt wachten op een ambulance/40 kilometer naar het ziekenhuis wil rijden.

Dit speelt ook zeker mee.
Mensen hier zeggen dat ze liever een team artsen om zich heen hebben zodat er onmiddelijk ingegrepen kan worden als er iets mis gaat.
Maar dat "onmiddelijk" valt ook vaak tegen in het ziekenhuis. Artsen moeten opgeroepen worden, materialen geprepareerd, een OK klaargemaakt worden...
Als er complicaties optreden tijdens een thuisbevalling, en het ziekenhuis wordt gealarmeerd, gaat de ambulance rijden en wordt als het goed is tegelijkertijd de boel in het ziekenhuis geprepareerd, waardoor je - als je vlak bij een ziekenhuis woont - misschien nauwelijks langer hoeft te wachten tot dezelfde hulp tot je beschikking staat dan wanneer je al in het ziekenhuis was.

[verwijderd] Is dit dan niet mogelijk bij ongeboren kinderen? Hebben deze geen rechten? Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe dit precies zit. Weet iemand dat?

Nee, zolang je in de buik van je moeder zit heb je geen 'rechten'. Moeder gaat dan altijd voor kind. Je wordt pas een 'rechtspersoon' (op wie wet van toepassing is) als je geboren bent. Geef toe dat dit niet altijd in belang van het kind is, maar het recht op zeggenschap over je eigen lichaam (autonomie) is heel sterk verankerd. Er zijn maar weinig redenen waarom een arts daar 'overheen' mag gaan, alleen bij ernstige nadelige gevolgen voor patient zelf (of ernstig gevaar voor derden, maar dat moeten dus rechtspersonen zijn, waar dus ongeboren baby niet onder valt...)

On topic: ik heb mijn eerste in ziekenhuis gekregen (snel, soepel, zonder complicaties) op medische indicatie en 2e en 3e gewoon thuis. Thuisbevallingen waren 10 keer prettiger dan de ziekenhuisbevalling (hoewel dat ook echt geen 'vervelende' bevalling was).
Ik heb het nooit onverantwoord gevonden (mocht van VK uiteraard). Er zijn altijd horrorverhalen, maar die ken ik van twee kanten (thuis en ziekenhuis).

Het probleem met deze discussie is altijd dat het erg draait om persoonlijke ervaringen. En dat is op zich logisch, we hebben allemaal een persoonlijke ervaring en de geboorte van een kind is sowieso een erg emotionele gebeurtenis.
Maar als je naar de cijfers kijkt, dan is in Nederland een thuisbevalling niet risicovoller dan een ziekenhuis bevalling. En de grootste risico's zitten in de overdracht. Onafhankelijk van de vraag of deze tussen verloskundige buiten ziekenhuis en gynaecoloog is of tussen arts-assistent /klinisch verloskundige en gynaecoloog. Als die communicatie niet goed verloopt, als mensen te laat de specialist (gynaecoloog of anesthesist) uit bed bellen, als de gynaecoloog of anesthesist te laat wil komen, dan zijn er risico's. En helaas zijn dat zaken die vaak mis gaan.
Een aantal jaar geleden werd Nederland opgeschrikt door de hoogte sterftecijfers bij pasgeborenen. En ook toen werd geroepen dat het vast met de thuisbevalling te maken had. Maar na onderzoek bleek dat gewoon niet het geval. Het gaat om de communicatie tussen zorgverleners. (Het gebrek aan groeiecho's zou mogelijk ook een rol spelen). En juist te weinig protocollen. Ik snap de weerstand niet zo tegen protocollen. Natuurlijk moet er ruimte zijn voor de menselijke maat, maar ik hoor weinig discussie over protocollen bij een galblaasoperatie. Die protocollen zijn er niet om mensen te praten, maar om risico's te verminderen.

Born2bme via mijn opleiding, via de vrije geboorte beweging en via via. Een vrouw heeft een boek geschreven met positieve bevallings verhalen. Met gesprekken komen ook een hoop negatieve verhalen naar voren.

Adje ik ben het ook niet eens met jou, en ik ben hier ook niet om mensen te overtuigen. Enkel om mijn mening te geven net als de rest.

Femkes nee een galblaas misschien niet, maar over een hele hoop andere medische zaken wordt vaak genoeg om een second opinon gevraagd. Omdat een zorgvrager niet eens is over een behandeling.

Kache bij mijn eerste zwangerschap werd ik na een week of 25 medisch en bij een controle is een stagiaire helemaal uit haar plaat gegaan tegenover mijn man dat het om het kind ging en ik niet belangrijk was. Daar was mijn man het niet helemaal mee eens (Wat ik volkomen begrijpelijk van hem vond)

Torretjeee ja, bij zaken die niet duidelijk zijn of waarbij iemand afwijkend reageert op een bepaalde behandeling. Toch zal een arts zoveel mogelijk volgens protocol werken omdat deze zijn opgezet vanuit wetenschappelijk onderzoek. En deze worden ook bijgesteld naar gelang nieuwe resultaten naar buiten komen. Daardoor wordt tegenwoordig veel minder vaak buisjes geplaatst of amandelen geknipt, wordt je niet meer bij elke operatie geschoren enz, enz. Dat gebeurt bij bevallingen ook en dat zomaar aan de kant schuiven is het negeren van goed wetenschappelijk onderzoek. En dat vinden we tegenwoordig hartstikke normaal, kijk maar naar Trump, allerlei discussie omtrent vaccinatie of klimaatverandering, maar ik vind het zelf geen goede ontwikkeling. Kritisch zijn is goed, dat zijn wetenschappers ook, alles wegwuiven omdat het niet overeen komt met je gevoel of je eigen wensen is niet zo'n goed plan.

Ik wilde bij de eerste heel graag thuis bevallen. Ook thuis begonnen, maar na acht uur weeenstorm had ik krap 1 cm ontsluiting en met dat ik griep had, werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Daar bleek ze ook nog een sterrenkijker te zijn.

Bij de andere twee ben ik ook in het ziekenhuis bevallen. Vond het daar heel prettig (eigen kraamsuite, etc).
De derde bleek niet zelfstandig te ademen na de bevalling en werd gelijk meegenomen door de kinderarts. Toen was ik wel blij dat ik in het ziekenhuis was

Maar ik vind dat men zelf moet bepalen waar men wil bevallen. Mits het medisch verantwoord is natuurlijk.

[verwijderd] ze heeft een onnodig hele zware bevalling gehad en heeft ruim een week moeten herstellen

Ik heb van mijn eerste 1,5jaar nodig gehad om te herstellen. Ik vind een week erg kort?

[verwijderd] vergelijkbaar. Ik kon wel korte stukjes lopen maar pas na 9mnd weer 2minuten fietsen. Maar ik ben dus in het zkh bevallen en daar heb ik deze "schade" opgelopen.

Maar thuis waren we hartstikke dood gegaan

Ik wilde bij de oudste absoluut in het ziekenhuis bevallen met mijn eigen verloskundige wel dan.
Uiteindelijk werd ik medisch en kreeg ik een heks van een verloskundige vanuit het ziekenhuis. Zoveel fouten gemaakt door het ziekenhuis en uiteindelijk een spoedkeizersnede dankzij mijn eigen verloskundige die even kwam kijken en zag dat het totaal niet goed ging met onze baby.
Ik weet niet of het thuis beter was gegaan, ik had na 25 uur nog geen 3 cm. Ik denk dat dat thuis niet veel anders was gegaan, maar het had misschien wel minder traumatisch geweest. Soms ben ik wel eens jaloers op mensen die een fijne thuisbevalling hebben gehad.
Ons tweede kindje is met een geplande keizersnede geboren, maar wel bewust naar een ander ziekenhuis gegaan.

lindalovesmo Dan had ik persoonlijk per direct een geplande keizersnede geëist. En achteraf een klacht ingediend tegen de stagiaire Dat het protocol is om eerst de baby te redden is begrijpelijk, maar om dat op dergelijke manier tegen de a.s. ouders uit te spreken vind ik echt onprofessioneel...

[verwijderd] Het protocol is toch juist dat moeder voor gaat?

Owl oeps! Ja inderdaad! (Geloof ik, ben nooit in Nederland zwanger geweest)
In dat geval had die stagiaire al helemaal een paar examens over mogen doen... (vooropgesteld dat ik niet weet wat de situatie precies was uiteraard)...