On topic: ik heb mijn eerste in ziekenhuis gekregen (snel, soepel, zonder complicaties) op medische indicatie en 2e en 3e gewoon thuis. Thuisbevallingen waren 10 keer prettiger dan de ziekenhuisbevalling (hoewel dat ook echt geen 'vervelende' bevalling was).
Ik heb het nooit onverantwoord gevonden (mocht van VK uiteraard). Er zijn altijd horrorverhalen, maar die ken ik van twee kanten (thuis en ziekenhuis).
Thuis bevallen: eigen keuze of onverantwoord?
Het probleem met deze discussie is altijd dat het erg draait om persoonlijke ervaringen. En dat is op zich logisch, we hebben allemaal een persoonlijke ervaring en de geboorte van een kind is sowieso een erg emotionele gebeurtenis.
Maar als je naar de cijfers kijkt, dan is in Nederland een thuisbevalling niet risicovoller dan een ziekenhuis bevalling. En de grootste risico's zitten in de overdracht. Onafhankelijk van de vraag of deze tussen verloskundige buiten ziekenhuis en gynaecoloog is of tussen arts-assistent /klinisch verloskundige en gynaecoloog. Als die communicatie niet goed verloopt, als mensen te laat de specialist (gynaecoloog of anesthesist) uit bed bellen, als de gynaecoloog of anesthesist te laat wil komen, dan zijn er risico's. En helaas zijn dat zaken die vaak mis gaan.
Een aantal jaar geleden werd Nederland opgeschrikt door de hoogte sterftecijfers bij pasgeborenen. En ook toen werd geroepen dat het vast met de thuisbevalling te maken had. Maar na onderzoek bleek dat gewoon niet het geval. Het gaat om de communicatie tussen zorgverleners. (Het gebrek aan groeiecho's zou mogelijk ook een rol spelen). En juist te weinig protocollen. Ik snap de weerstand niet zo tegen protocollen. Natuurlijk moet er ruimte zijn voor de menselijke maat, maar ik hoor weinig discussie over protocollen bij een galblaasoperatie. Die protocollen zijn er niet om mensen te praten, maar om risico's te verminderen.
Born2bme via mijn opleiding, via de vrije geboorte beweging en via via. Een vrouw heeft een boek geschreven met positieve bevallings verhalen. Met gesprekken komen ook een hoop negatieve verhalen naar voren.
Adje ik ben het ook niet eens met jou, en ik ben hier ook niet om mensen te overtuigen. Enkel om mijn mening te geven net als de rest.
Femkes nee een galblaas misschien niet, maar over een hele hoop andere medische zaken wordt vaak genoeg om een second opinon gevraagd. Omdat een zorgvrager niet eens is over een behandeling.
Kache bij mijn eerste zwangerschap werd ik na een week of 25 medisch en bij een controle is een stagiaire helemaal uit haar plaat gegaan tegenover mijn man dat het om het kind ging en ik niet belangrijk was. Daar was mijn man het niet helemaal mee eens (Wat ik volkomen begrijpelijk van hem vond)
Torretjeee ja, bij zaken die niet duidelijk zijn of waarbij iemand afwijkend reageert op een bepaalde behandeling. Toch zal een arts zoveel mogelijk volgens protocol werken omdat deze zijn opgezet vanuit wetenschappelijk onderzoek. En deze worden ook bijgesteld naar gelang nieuwe resultaten naar buiten komen. Daardoor wordt tegenwoordig veel minder vaak buisjes geplaatst of amandelen geknipt, wordt je niet meer bij elke operatie geschoren enz, enz. Dat gebeurt bij bevallingen ook en dat zomaar aan de kant schuiven is het negeren van goed wetenschappelijk onderzoek. En dat vinden we tegenwoordig hartstikke normaal, kijk maar naar Trump, allerlei discussie omtrent vaccinatie of klimaatverandering, maar ik vind het zelf geen goede ontwikkeling. Kritisch zijn is goed, dat zijn wetenschappers ook, alles wegwuiven omdat het niet overeen komt met je gevoel of je eigen wensen is niet zo'n goed plan.
Femkes maar zoals ik het zie is het niet zomaar tegen medisch advies in gaan. Het zijn juist keuzes die gemaakt worden op basis van wetenschappelijk onderzoek. Een arts heeft niet alle wijsheid in pacht en er zijn meerdere manieren om veilig te bevallen. Vaak als er een goed gesprek van te voren is en je kan als zorgvrager je keuzes onderbouwen met wetenschappelijk onderzoek, dan kan een arts daarin van mening veranderen. Het is gewoon niet zo zwart wit allemaal. Er zijn genoeg casussen waarbij het niet alleen maar draait om protocollen. Dat kunnen mensen dom vinden, ik vindt dat alleen maar verstandig omdat je dan wat jij zegt nieuwe resultaten krijgt en er zo maar positieve veranderingen kunnen ontstaan.
Ik wilde bij de eerste heel graag thuis bevallen. Ook thuis begonnen, maar na acht uur weeenstorm had ik krap 1 cm ontsluiting en met dat ik griep had, werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Daar bleek ze ook nog een sterrenkijker te zijn.
Bij de andere twee ben ik ook in het ziekenhuis bevallen. Vond het daar heel prettig (eigen kraamsuite, etc).
De derde bleek niet zelfstandig te ademen na de bevalling en werd gelijk meegenomen door de kinderarts. Toen was ik wel blij dat ik in het ziekenhuis was 
Maar ik vind dat men zelf moet bepalen waar men wil bevallen. Mits het medisch verantwoord is natuurlijk.
- Bijgewerkt
Ik zou het advies opvolgen van de vk en in alle eerlijkheid, tijdens het bevallen interesseert het je waarschijnlijk vrij weinig waar je bevalt, als de pijn maar weg gaat en je er beide gezond uitkomt (en de baby letterlijk).
Mijn eerste bevalling begon thuis en eindigde na 33 uur in het ziekenhuis. Mijn tweede bevalling begon en eindigde thuis. Beide bevallingen wilde ik thuis doen, maar toen bij mijn eerste duidelijk werd dat ik naar het ziekenhuis moest, was er echt geen twijfel. Je moet het dan uit handen geven en je prioriteiten stellen.
[verwijderd] ze heeft een onnodig hele zware bevalling gehad en heeft ruim een week moeten herstellen
Ik heb van mijn eerste 1,5jaar nodig gehad om te herstellen. Ik vind een week erg kort?
[verwijderd]
- Bijgewerkt
1981mama ligt er denk ik aan wat je onder herstellen verstaat en waar je van hetstellen moet. Zij kon na een week haar bed verlaten.
[verwijderd] vergelijkbaar. Ik kon wel korte stukjes lopen maar pas na 9mnd weer 2minuten fietsen. Maar ik ben dus in het zkh bevallen en daar heb ik deze "schade" opgelopen.
Maar thuis waren we hartstikke dood gegaan 
Ik wilde bij de oudste absoluut in het ziekenhuis bevallen met mijn eigen verloskundige wel dan.
Uiteindelijk werd ik medisch en kreeg ik een heks van een verloskundige vanuit het ziekenhuis. Zoveel fouten gemaakt door het ziekenhuis en uiteindelijk een spoedkeizersnede dankzij mijn eigen verloskundige die even kwam kijken en zag dat het totaal niet goed ging met onze baby.
Ik weet niet of het thuis beter was gegaan, ik had na 25 uur nog geen 3 cm. Ik denk dat dat thuis niet veel anders was gegaan, maar het had misschien wel minder traumatisch geweest. Soms ben ik wel eens jaloers op mensen die een fijne thuisbevalling hebben gehad.
Ons tweede kindje is met een geplande keizersnede geboren, maar wel bewust naar een ander ziekenhuis gegaan.
[verwijderd]
lindalovesmo Dan had ik persoonlijk per direct een geplande keizersnede geëist. En achteraf een klacht ingediend tegen de stagiaire Dat het protocol is om eerst de baby te redden is begrijpelijk, maar om dat op dergelijke manier tegen de a.s. ouders uit te spreken vind ik echt onprofessioneel...
[verwijderd] Het protocol is toch juist dat moeder voor gaat?
[verwijderd]
Owl oeps! Ja inderdaad! (Geloof ik, ben nooit in Nederland zwanger geweest)
In dat geval had die stagiaire al helemaal een paar examens over mogen doen... (vooropgesteld dat ik niet weet wat de situatie precies was uiteraard)...
[verwijderd] Maar ik bedenk me nu dat er ook veel situaties zijn waarin moeder maar wordt geacht door te zetten, het uit te zitten etc. Ik denk dat ze daar op doelde. Dan nog is die stagiaire heel fout natuurlijk, zo ga je niet met mensen om.
- Bijgewerkt
[verwijderd] keizersnee is het niet heworden, ik zou ingeleid worden met 38 weken. Alleen die arts ging toen ik 36 weken zwanger was op vakantie en droeg me over aan een 'uitmuntende' collega. Lees een arrogante kwal. Uiteindelijk ben ik met 37+1 ingeleid, ik had al 1 cm ontsluiting dus het had Waarschijnlijk toch niet langer geduurd.
Smiddags werd ik van de vk door gestuurd naar het ziekenhuis, waar de ctg niet lukte door een te beweeglijk kind. Moest savonds terug komen en toen hadden we die muts.
We zijn ook flink boos geworden hoor, sloeg helemaal nergens op. Sowieso die hele begeleiding in het ziekenhuis niet, er zijn wel meer dingen gezegd die niet netjes waren. Waren echt 12 rot weken, voornamelijk voor mijn man. Al was het mijn 1e zwangerschap, ik ben niet zo snel gek te krijgen gelukkig, mijn man is door alle stress toen 15 kg afgevallen 
Owl nee dit ging omdat er van Alles niet goed zou zijn, terwijl achteraf gezien het ontzettend mee viel. Ze waren het nog niet zo vaak tegen gekomen waren. Dus de artsen in alle stress want hoe moesten ze er mee omgaan. De ctg mislukte vaak omdat ze zo beweeglijk was, en aan de kleine kant.
5 minuten voor die stagiaire er was, schudde me buik alle kanten op. Had een andere verpleegster wel gezien gelukkig, die stond heel vreemd te kijken haha
Het gesprek 6 weken na de bevalling hebben we een redelijk goed gesprek gehad, ze wouden ons mee nemen in het protocol om hoe het absoluut niet moet. Hopelijk hebben ze dat ook echt gedaan want ik gun het niemand dat soort dingen gezegd worden.