• [verwijderd]

Wat fijn dat er vooruitgang geboekt wordt!

Ik lees vanaf het begin al mee maar had nog niet de moed gehad om te posten. Mijn vader kwam begin van de zomer in een vergelijkbare situatie, een cva, hij herstelde snel lichamelijk maar cognitief en mentaal lopen we nu tegen heel veel dingen aan. Het is en blijft slopend.

Ik hoop dat jij zelf ook de nodige zorg krijgt, en dat anderen ook goed op jou letten. In het geval van mijn moeder is dat namelijk niet zo, ik zie haar en kan niks doen, weet niet waar te beginnen... Dat vreet aan mij.

Sterkte!

  • Bloem hebben hierop gereageerd.

    [verwijderd] Wat fijn dat er vooruitgang geboekt wordt!

    Ik lees vanaf het begin al mee maar had nog niet de moed gehad om te posten. Mijn vader kwam begin van de zomer in een vergelijkbare situatie, een cva, hij herstelde snel lichamelijk maar cognitief en mentaal lopen we nu tegen heel veel dingen aan. Het is en blijft slopend.

    Ik hoop dat jij zelf ook de nodige zorg krijgt, en dat anderen ook goed op jou letten. In het geval van mijn moeder is dat namelijk niet zo, ik zie haar en kan niks doen, weet niet waar te beginnen... Dat vreet aan mij.

    Sterkte!

    Oh, bij jou ook al zoiets Eva. Heftig he. Hier heeft schoonvader een hartstilstand en daarop volgend coma gehad. En nu dus hersenbeschadiging en lichamelijk slecht.
    Woont hij wel thuis?

      • [verwijderd]

      Bloem

      Wat enorm heftig!

      Nee mijn vader zit nog in het revalidatiecentrum maar mag deze week met ontslag en poliklinisch verder. Ik houd mijn hart vast aangezien hij door de cva geen rem meer heeft en agressief kan zijn. Ben bang dat m'n moeder dan helemaal niet meer slaapt. Nu was hij de werkenden thuis en dat was al een uitputtingsslag.
      Ik weet wat hersenbeschadiging en slaapgebrek met je doet. Zelf n.a.h. na een ongeluk, mijn rem is ook weg, of het kost veel energie om die er op te houden. Nu de nieuwe baby er is en het slaapgebrek er bovenop komt is mijn lontje echt veel te kort. Het is hard werken maar soms echt onbegonnen werk. Ik heb medelijden met mijn vriend/gezin en kan me alleen maar een voorstelling maken van hoe mijn moeder zich moet voelen.

      Vaak wordt alleen naar de patiënt gekeken en gevraagd, maar de achterblijvers worden net zo hard geraakt hè...

      • Bloem hebben hierop gereageerd.

        [verwijderd] klopt. Als ik zie hoe wij al geleefd worden deze weken. Echt een nachtmerrie vind ik het.
        Rottig joh dat je zelf nah hebt. Ik kan me voorstellen dat je je veel
        zorgen maakt over je moeder. Krijgt zij hulp
        of ondersteuning? Gaat je vader naar dagbesteding straks?
        Weet je al van NAH.nl? Die bieden allerlei hulp en steun aan de cliënt zelf maar ook het netwerk.
        Heel veel sterkte meid. Lijkt me heel
        pittig. Zeker als je zelf ook kampt met problemen.

        Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me wel begrepen en ondersteund voel, tot nu toe tenminste...
        Ik ben echt heel blij met het ziekenhuis; Ik mag continu bij hem zijn, hem helpen verzorgen etc onder het mom van "niets moet alles mag" en ze vragen regelmatig hoe het met mij gaat, of ze iets voor mij kunnen betekenen, en betrekken mij overal bij... Ik ben natuurlijk ook een hulp voor hun, maar ze nemen ook zeker de tijd voor mij. Mag ook blijven slapen in het weekend en ik krijg lunch en avondeten van ze.

        Ik vind het ook best spannend om naar het revalidatiecentrum te gaan. Maar dat gaat misschien ook nog niet door 🙁 ze hebben een extra echo van zijn hartklep gemaakt vanmorgen en ze hebben toch weer iets zien zitten op de klep. Nu dus de vraag wat ze gaan doen, ze zijn nog aan het overleggen.

        • Soturi hebben hierop gereageerd.

          @Pimpelmeesje

          Ik weet dat je het er eerder al met @[verwijderd] over gehad hebt wat betreft de locatie van je topic en dat toen is afgesproken om het hier te laten staan.
          Echter zou ik daar graag nog even op terugkomen.

          Wij als moderators zijn op dit moment heel erg bezig met dit forum zo veel mogelijk een vaste indeling te geven. Dit kost nog wel even tijd. Maar wat wij daarin wel belangrijk vinden, vooral omdat er op ZP een gebrek aan was, is een lijn trekken. Voordat we straks mogelijke discussies krijgen over waarom pietje haar topic wel mag afwijken van de eigenlijke categorie, maar het topic van jantje niet.

          In het kader daarvan willen we je vragen hoe je nu staat tegen het verplaatsen van jouw topic. Want jouw eerdere logische bezwaar was, als ik het goed onthouden heb, dat het onderdeel waar ik het dan heen wil verplaatsen toen nog "Ouders (to be)" heette. En dat je dat confronterend vond ivm jouw kinderwens die hierom voorlopig in de ijskast ligt en misschien zelfs definitief. En dat is erg logisch natuurlijk dat je dat confronterend vindt.
          Nu heet dat onderdeel "De Volwassenen", dus dan is hopelijk het confronterende minder tot niet aanwezig. 🙂

          Het bijkomend voordeel voor jou zou dan nog zijn dat hier in de koffiecorner jouw topic veel sneller ondergesneeuwd zal worden omdat de koffiecorner wel het drukste onderdeel is.
          Bij "De Volwassenen" en dan "Partner en Relatie" zou het veel makkelijker terug te vinden zijn, ook voor de leden die jou door deze heftige tijd willen slepen. 🙂

          Kort samengevat dus, heb jij er op dit moment nog moeite mee als we dit topic gaan verplaatsen?

            Pimpelmeesje Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me wel begrepen en ondersteund voel, tot nu toe tenminste...
            Ik ben echt heel blij met het ziekenhuis; Ik mag continu bij hem zijn, hem helpen verzorgen etc onder het mom van "niets moet alles mag" en ze vragen regelmatig hoe het met mij gaat, of ze iets voor mij kunnen betekenen, en betrekken mij overal bij... Ik ben natuurlijk ook een hulp voor hun, maar ze nemen ook zeker de tijd voor mij. Mag ook blijven slapen in het weekend en ik krijg lunch en avondeten van ze.

            Om dit stuk wilde ik op "Leuk" drukken.

            Pimpelmeesje Ik vind het ook best spannend om naar het revalidatiecentrum te gaan. Maar dat gaat misschien ook nog niet door 🙁 ze hebben een extra echo van zijn hartklep gemaakt vanmorgen en ze hebben toch weer iets zien zitten op de klep. Nu dus de vraag wat ze gaan doen, ze zijn nog aan het overleggen.

            Maar dit stuk vind ik dan weer minder leuk.
            Ik duim voor je dat het niks bijzonders is dat ze hebben zien zitten en dat hij gewoon door kan naar het revalidatiecentrum.
            Maar wel erg prettig in ieder geval dat ze hem zo goed in de gaten houden. En ook dat jij nog zo betrokken mag en kan zijn. En dat ze ook naar jou kijken en jouw proces hierin.

            Hopelijk valt het mee en mag hij toch gaan revalideren. In welk ziekenhuis ligt hij eigenlijk?

              Had verhaal al gelezen op ZP, een heftige weg die jullie moeten bewandelen... Gelukkig nog steeds stappen voorwaarts naar herstel! Heel veel succes, want er zal nog genoeg op jullie pad komen. Lijkt me inderdaad erg spannend om nu het 'bekende' ziekenhuis te moeten verlaten voor iets 'nieuws'... sterkte!

              We gaan toch naar het revalidatiecentrum.
              Ze zien nog wel iets op de klep, maar veel minder dan eerder, en het zijn geen bacteriën. Wat wel dat weten ze niet. Het risico dat dit oplevert is veel kleiner dan de risico's van een nieuwe openhartoperatie om de klep te vervangen, dus ze laten het nu zo en ze gaan gewoon starten met de revalidatie. Het wordt natuurlijk wel in de gaten gehouden, volgende week een petscan en dan kijken ze wat ze verder gaan plannen aan onderzoeken.
              Hij doet het wel echt supergoed nu dus hopelijk gaat het bij de revalidatie nog sneller 😁

                • [verwijderd]

                Pimpelmeesje wat fijn dat jullie de volgende stap kunnen zetten! Ook heel spannend maar op naar nog meer vooruitgang 💪🏻!

                Ik volg je topic en wil nog je even een dikke knuffel geven! Voor jou is dit ook allemaal niet makkelijk!

                Het gaat goed. In het revalidatiecentrum zijn ze ook heel lief, voorlopig mag ik er de hele dag bij zijn. Hij heeft een flinke planning maar dat gaat goed, ze zijn wel voorzichtig dat ze hem niet overvragen.
                Dat risico met de hartklep is natuurlijk geen fijn idee, maar daar kunnen we nu helaas niets aan doen, en ik vertrouw erop dat de artsen weten wat ze doen. Ik focus nu gewoon op zijn revalidatie en dat ziet er goed uit 🙂

                Wat fijn om te horen!
                Ik ben zo benieuwd wat voor stappen hij gaat maken nu hij “echt” aan het revalideren is.

                Hou jij het nog een beetje vol?