Op zich niet eens een topic waar ik serieuze antwoorden op verwacht hoor, maar ik moet het even kwijt.

Afgelopen week heeft onze zoon (16 mnd) echt superleuk met de buurmeisjes buiten gespeeld. De moeder was er bij en wij hebben zitten kletsen. Oppervlakkig hoor, maar was gezellig.
Voor het eerst dat hij spontaan ging spelen, en mama natuurlijk apetrots. Vandaag hoorde ik van mijn man dat de meisjes het ook erg leuk vonden. Of ze vanmiddag weer mochten spelen?

Nou goed, vanmiddag nog even naar het speeltuintje lopen, met in gedachten dat het misschien wel weer leuk zou zijn als we ze weer tegen kwamen. Uiteindelijk zagen we ze in het speeltuintje, samen met nog een ander gezin. Blijkbaar kenden ze elkaar, de moeders waren relaxed aan het kletsen met elkaar.

Ik houd onze zoon natuurlijk in de gaten en hij speelde heel lief met het buurmeisje. En ik sta er als een onwetend schaapje bij. Dit soort dingen hadden van mij niet bij het moederschap hoeven horen. Ga ik nou ergens in mijn eentje zitten, maak ik een praatje? Of is dat stom? Het lijkt mij zo leuk om wat meer contact met (leuke) andere moeders te hebben, zeker hier in de buurt, maar wil ik misschien te veel? Ik voelde me kleiner en kleiner worden en wist het gewoon niet meer. Heb heel kort een praatje gemaakt maar daarna ook weer vlug gegaan.....

En nu voel ik me er een beetje rot en dom door. Omdat ik dacht dat ik dat hele nare gebeuren van vroeger (pestverleden) achter me had gelaten, maar die gevoelens komen plots weer terug. Omdat ik niet weet wat de regels zijn. Omdat ik het gevoel heb weer heel klein te zijn en alles weer moet leren. Bah. Wat een rot gevoel 😕