[verwijderd] Een soort willekeur van welbevinden dus... dat je wel iedereen het prettige gunt, maar dat we moeten accepteren dat niet iedereen dat überhaupt kan ervaren?
Ik kopieer even een stukje tekst waarin karma en dharma worden uitgelegd. Misschien is dit niet een goede bron, indien dat zo is lees ik graag een betere, want ik kan me haast niet voorstellen dat dit klopt:
"Is de wet van oorzaak en gevolg alleen van toepassing op mensen die erin geloven?
Volgens de Boeddha werken oorzaak en gevolg als een natuurwet voor iedereen, of we dat nu accepteren of niet. Positieve activiteiten brengen geluk voort en negatieve activiteiten lijden (problemen). Als fruit van een boom valt, valt het naar beneden, zelfs als we geloven dat het omhoog zal vallen. Het zou prachtig zijn als we de gevolgen van onze activiteiten zouden kunnen vermijden door er simpelweg niet in te geloven. Dan zouden we kunnen eten wat we willen en nooit dik worden of gewoon slapend rijk en gelukkig worden. Dus ook iemand die niet in vorige levens en de wet van oorzaak en gevolg gelooft, ervaart geluk als gevolg van de eigen activiteiten in het verleden.
Als we het bestaan van oorzaak en gevolg ontkennen, zijn we vaak niet gemotiveerd om positieve activiteiten te doen en negatieve te vermijden. Op die manier creëer je weinig positieve energie, maar als je onbezonnen bent creëer je wel eenvoudig veel negatieve energie. Mensen die de wet van oorzaak en gevolg kennen, zullen proberen op te letten dat wat ze denken, zeggen en doen anderen geen lijden bezorgt en zo proberen schadelijke indrukken op hun eigen geestesstroom te vermijden." -https://www.maitreya.nl
Op mij komt dat toch behoorlijk over alsof je zelf verantwoordelijk bent voor je geluk. En hoewel ik ook niet vind dat je maar bij de pakken neer moet zitten wanneer het moeilijk gaat, vind ik het ronduit lomp om mensen hun eigen ongeluk, onbehagen en pijn aan te wrijven. Ik vind het zelfs onverantwoordelijk, want daarmee erken je niet dat er oneerlijkheid en willekeur in het leven is en reken je mensen de ellende zelf aan, ook wanneer zij juist de hulp van anderen nodig hebben om zichzelf staande te houden.
