Geloof en religie

Sevenof9

Manque ja ik herken dat gevoel. Ik noem het zelf ook geen God maar ik denk wel dat dat is wat anderen God noemen. En religie is voor mij ook niet perse nodig, dat vind ik 'vervuild' met regels en tradities en oordelen over goed en kwaad. Maar ik vind het wel heel interessant.

Vulpen

[verwijderd] Vanuit mijn optiek hoef je niet te bewijzen dat er niks is, want er is niks en niks is niet te bewijzen. Voor mij is dit hetzelfde als door te zeggen ik geloof dat eenhoorns niet bestaan of ‘ik weet niet of er eenhoorns bestaan’. Nee, voor mij bestaan eenhoorns niet en er hoeft nu geen wetenschappelijk onderzoek worden gedaan, waarin wordt bewezen dat ze niet bestaan. Voor mij is dit de omgekeerde redenatie.

Maar het geldt toch wel voor meer dingen dat ze wel bestaan maar dat je ze niet kan bewijzen, omdat je het niet ziet, niet tastbaar is? En dat je dan maar moet afgaan op de ervaringen van mensen, wat zij voelen of denken, of dat het maar net een kwestie van interpretatie is? Bijvoorbeeld je genderidentiteit, genoeg mensen die beweren dat ze daar niet in geloven, maar dat komt dan enkel door hun gebrek aan voorstellingsvermogen, omdat ze het zelf anders ervaren. (Ik weet dat jij juist wel inlevingsvermogen hebt hoor 😉)
Ik verwoord het niet goed, zal er nog eens over nadenken.

Overigens is het nu ook niet zo dat er wetenschappelijk onderzoek gedaan wordt naar of God bestaat toch (of bedoelde je dat niet zo?). Er is Religiewetenschappen, waarin het verschijnsel religie bestudeerd wordt, en er is Theologie, wat specifieker over het Christendom gaat en de interpretatie van de Bijbel enzovoorts, maar het is niet dat er actief gezocht wordt naar het bewijs dat God bestaat. Omdat God juist iets is wat niet op een wetenschappelijke manier bewezen kan en dus hoeft te worden.

Manque

Vulpen Overigens is het nu ook niet zo dat er wetenschappelijk onderzoek gedaan wordt naar of God bestaat toch (of bedoelde je dat niet zo?). Er is Religiewetenschappen, waarin het verschijnsel religie bestudeerd wordt, en er is Theologie, wat specifieker over het Christendom gaat en de interpretatie van de Bijbel enzovoorts, maar het is niet dat er actief gezocht wordt naar het bewijs dat God bestaat. Omdat God juist iets is wat niet op een wetenschappelijke manier bewezen kan en dus hoeft te worden.

Het is wel iets dat godsdienstfilosofen onderzocht wordt, het bestaan van een godheid. Godsdienstige fenomenen worden in de godsdienstfilosofie uitgebreid methodisch geanalyseerd. Dat wordt doorgaans zonder oordeel gedaan. Dr. Herman Philipse is een Nederlandse hoogleraar die daar waanzinnig interessante colleges over geeft. Je kunt een aantal van deze colleges ook als audio kopen of downloaden via HomeAcademy.

[verwijderd]

Vulpen dat is de reden waarom ik ook echt vanuit de ‘ik-vorm’ probeer te spreken. Wat iemand anders, denkt, voelt en gelooft is even echt als wat ik denk, voel en geloof. Ook al staat dit lijnrecht tegenover elkaar en lijkt het zelfs onverenigbaar. Vanuit mijn visie kunnen er meerdere waarheden naast elkaar bestaan. Ik hoef niet mijn gelijk te halen, net zo min als ik het op prijs stel als iemand mij wil overtuigen van zijn geloof. Een wederzijdse respectvolle discussie hierover vind ik wel interessant. Wij interpreteren de wereld allemaal op onze eigen manier en daarin bestaat naar mijn mening geen goede of verkeerde interpretatie. Vanuit mijn denken en voelen is het feit dat er geen God bestaat net zo zeker als dat gras groen is. De vraag is echter of anderen exact hetzelfde waarnemen als wat ik zie als ik de kleur van gras waarneem en interpreteer.

Ik zat nog even na te denken over het ‘bewijs’ voor God. Er zit een zekere spanningsveld tussen de wetenschap en het geloof. Ik weet dat er verschillende visies over zijn, maar de opvatting dat God juist iets is wat niet bewezen hoeft te worden, vind ik juist lastig te begrijpen. Ik begrijp niet goed waarom en komt op mij over als een zwaktebod. Ik zou als ik religieus was dat wel graag willen, omdat dit voor mij zou zorgen voor een beter begrip. Meer kennis en inzicht zou ik dan juist als winst zien. Of is het meer de opvatting dat je het niet kan onderzoeken en waar komt dit dan uit voort? Ik vermoed dat ik dit nu benader vanuit een niet-religieuze visie, terwijl je als religieus persoon misschien geen enkele behoefte hebt aan dit bewijs? Vanuit interesse, maar hoe kijken gelovigen hiernaar?

Vulpen

Manque Dat herken ik absoluut! Maar ik noem het geen god. Subliem is wel goed gevonden, voor mij dekt dat ook de lading, denk ik. Het is een begrip uit de filosofie, voor dat wat zo groots is, dat het onbevattelijk is.

Ik heb minutenlang zitten zoeken naar dat woord, heb er ooit colleges over gevolgd 😂

Manque

Vulpen Ik ook, bij kunstfilosofie, toen we de 18e/19e-eeuwse Romantiek behandelden 😂

Vulpen

[verwijderd] dat is de reden waarom ik ook echt vanuit de ‘ik-vorm’ probeer te spreken. Wat iemand anders, denkt, voelt en gelooft is even echt als wat ik denk, voel en geloof.

Ik snap 'm, mee eens! 🙂

[verwijderd] de opvatting dat God juist iets is wat niet bewezen hoeft te worden, vind ik juist lastig te begrijpen. Ik begrijp niet goed waarom en komt op mij over als een zwaktebod. Ik zou als ik religieus was dat wel graag willen, omdat dit voor mij zou zorgen voor een beter begrip. Meer kennis en inzicht zou ik dan juist als winst zien.

Ik begrijp wat je bedoelt... Ik heb dat zelf helemaal niet. Ja, ik zou wel heel graag een geruststelling willen dat ik niet in de hel kom, maar stel dat de uitkomst zou zijn dat ik juist wel in de hel kom dan weet ik dat liever nog niet. Maar puur het bestaan van God is voor mij zo evident dat ik verder geen noodzaak heb voor bewijs, net zoals ik geen bewijs nodig heb voor het bestaan van mijn kind, ook al kan ik haar nu niet zien omdat ze op een andere kamer ligt. Anderzijds ben ik me er ook van bewust dat mijn definitie van God tamelijk ruim is.

Liekje81

[verwijderd] Ook hiermee eens.

Sevenof9

[verwijderd] Ik zat nog even na te denken over het ‘bewijs’ voor God. Er zit een zekere spanningsveld tussen de wetenschap en het geloof. Ik weet dat er verschillende visies over zijn, maar de opvatting dat God juist iets is wat niet bewezen hoeft te worden, vind ik juist lastig te begrijpen. Ik begrijp niet goed waarom en komt op mij over als een zwaktebod. Ik zou als ik religieus was dat wel graag willen, omdat dit voor mij zou zorgen voor een beter begrip. Meer kennis en inzicht zou ik dan juist als winst zien. Of is het meer de opvatting dat je het niet kan onderzoeken en waar komt dit dan uit voort?

Voor mij is het zo: ik heb nog nooit nagedacht over het bewijzen hiervan. Ten eerste vind ik wetenschappelijk onderzoek niet helemaal betrouwbaar omdat de wetenschap die we nu hebben heel anders is als die van 100 jaar geleden en dat zal over 100 jaar weer zo zijn, dus als je nu iets bewijst verandert dat misschien weer. Ten tweede hoef ik geen bewijs van iets waarvan ik al weet dat het er is. Hoe en in welke vorm is het er? Geen idee, ik denk eigenlijk in elke vorm of in geen vorm en dat is juist zo leuk. Of als het goddelijke alomvattend is, dan is de wetenschap een minuscuul onderdeel van het goddelijke. Hoe kan je dan daarmee het bestaan ervan bewijzen? En hoe definieer je God dan, want dat moet je wel eerst doen voor je het gaat onderzoeken. En bewijzen dat iets niet bestaat dat kan niet, dus dat maakt het ook al lastig. En wat heb je er eigenlijk aan?

Dit zijn zomaar een beetje mijn gedachten over het onderwerp van dit moment hoor, ik heb er verder nooit over nagedacht, maar dit is wat in me opkomt.

muppet

Categorie 1 hier. Ik kan mee ook goed vinden in het stukje van @[verwijderd]. En ik vind dat Swaab in ‘Wij zijn ons brein’ ook wel treffend over religie schrijft. Het is m.i. vooral een sociaal gebeuren, in vroeger tijden om dingen te verklaren en om regels af te spreken.

sleutelbloem

ik val onder categorie 4: ik ben gelovig en religieus. Ben zonder geloof opgegroeid, mijn vader was overtuigd atheïst (geworden) Ik heb mij als volwassene laten dopen.

Overigens wil dit niet zeggen dat ik het volledig eens ben met wat er in de kerk verkondigd wordt, ik heb mij RK laten dopen en er zijn veel zaken waar ik echt niet achter sta. En dat is simpelweg omdat deze dingen niet in de Bijbel staan op de manier waarop de kerk het uitlegd. Een aantal voorbeelden hiervan zijn de Paus zijn positie als "plaatsvervanger van Christus op aarde", het vagevuur en de katholieke voorstelling van hemel en hel.

Ook wil het niet zeggen dat ik wekelijks in de kerk zit, maar voel me wel verbonden met de kath kerk en heb om die reden ook voor katholiek onderwijs gekozen en dat mijn kinderen de communie en vormsel doen.

[verwijderd]

Vulpen ik denk dat dit het verschil maakt. Voor jou is het bestaan evident en voor mij niet. Vandaar dat ik dan ook graag het ‘stukje’ bewijs wil
zien, wat jij helemaal niet nodig hebt. Ik wil graag zeker weten of het gras echt groen is en wat groen nu precies is? Terwijl dat voor jou hartstikke duidelijk is. Interpreteer ik het nu goed?

Born2bme

Ik ben ook christen. Opgevoed met elke zondag na de kerk maar sinds samen met mn man niet vaak meer. Dit jaar echt maar enkele keer geweest en daar baal ik van, voor mezelf. Mijn man is niet christelijk en met werk allebei in de zorg dus regelmatig zondag werken, dan willen we ook weleens een zondag rust. Maar ik merk wel dat t meer en meer aan me knaagt.

Onze dochter hebben we laten dopen en ben hier in de opvoeding wel bewust mee bezig. Bidden voor t eten en na het eten lezen uit de peuterbijbel. Ik wil het haar meegeven maar wel open in staan, zij moet en mag later haar eigen keuze maken en ik wil niet dat zij druk voelt vanuit ons, zoals ik nu soms als volwassen vrouw nog wel kan voelen vanuit mijn ouders.

Ik kan niet uitleggen waarom ik geloof, geloof me ik heb er genoeg tegen aan getrapt als puber. Maar er zijn voor mij teveel dingen gebeurd waarin ik God van heel dichtbij ervaren heb en voor mij vast staat dat hij geloofd.

Over t stukje over naar de kerk gaan, dit is voor mezelf. En ik weet ook dat je christen kunt zijn zonder naar de kerk te gaan, en ik ben het echt niet met alles in de kerk eens, maar voor mij is t zo af en toe wel een manier om weer even dichterbij mn geloof te komen.

Vulpen

[verwijderd] Ja 🙂

Betsy

Ik geloof niet in God en ik heb geen religie.
Ik ben ook geen opper atheïst die dat overal maar te pas en te onpas wil verkondingen.

Sterker nog, ik weet het eigenlijk helemaal niet. Nee ik geloof er geen fluit van. Maar het kan natuurlijk altijd zo zijn dat, wanneer ik dood ben, ik aan de poort wordt opgewacht door een vrouw met blauw haar en een toverstaf die zich voorstelt als God.

Tja... dat zien we dan wel weer.

[verwijderd]

Betsy
Tops!!

Pilea

Ik kom uit de bible belt en een deel van mijn familie is reformatorisch. Mijn ouders toen ik klein was nederlands hervormd. Ze geloven al heel lang niet meer.

Ik geloof niet in een god ofzo. Ik ben ook niet religieus. Er is helaas nog niemand terug gekomen uit de dood om te vertellen of er nog wat volgt 😅
Dus ik weet het gewoon niet.

Liekje81

[verwijderd] Ik wist niet hoe ik het op moest schrijven, maar helemaal eens hiermee.

[verwijderd]

Ik ben niet gelovig en ik heb geen religie. Ik weet het gewoon niet. Zeg ook niet dat God niet bestaat, maar ik vind de delen van de Bijbel die ik heb gelezen niet geloofwaardig.
Mijn vader is atheïst en mijn moeder ietsist.
Mijn dochter gaat dalijk wel naar een Christelijke basisschool. Ik heb zelf flink wat gemist door naar alleen maar openbare scholen te gaan.
Tijdens mijn studie, die voornamelijk op literatuur gericht was, merkte ik dat wat kennis van religie wel handig was geweest. Toen ben ik me er zelf maar op gaan focussen.

Vulpen

[verwijderd] Ik vond het zó jammer dat ik zowel thuis als op school nooit wat geleerd heb over religie en geloof dat ik Religiewetenschappen heb gestudeerd haha. Mijn dochter zal straks naar een katholieke school gaan, en is nu ook al bezig met kerststalletjes, dus dat heb ik alvast anders gedaan dan mijn ouders.

« Vorige pagina Volgende pagina »