Hoe wist jij dat je gezin compleet was?
marb Mooi! Topmoeder ben je 
- Bijgewerkt
Ik ben een beetje verbaasd om de reacties die ik krijg merk ik. Ik kan heel liefdevol over de kinderen vertellen, maar ik vond dit eigenlijk een behoorlijk feitelijke omschrijving van de situatie 
Maar fijn te horen dat de liefde voor de meisjes er zelfs met zo'n opsomming doorheen sijpelt!
Toch6 ipv 4 nu 5 kinderen. En ik kan nog steeds niet zeggen dat het voor mij als klaar voelt 
ja de eerste tijd na c wel, misschien daarom ook wel zolang borstvoeding gegeven (15 maanden). Maar ik krijg inmiddels steeds meer last van verlangen naar nog 1. Het is maar goed dat er een spiraal in zit want man wil echt niet.
Verklaar me maar voor gek 
Toch6 nou voor gek verklaren lijkt me niet nodig als je dat gevoel hebt dan is het er dat maakt je niet gek natuurlijk. Wat voorl lastig is is dat jullie niet op 1 lijn liggen. Ik vind wel dat een kind gewenst moet zijn door beide ouders. Man heeft hier heel lang getwijfeld over een 2e en ik heb altijd gezegd beter gelukkig met z'n drieën dan ongelukkig met 4 maar o wat vond ik het soms lastig want de wens was bij mij heel groot. Dus ik snap je gevoel hierin wel. Nu hebben jullie er natuurlijk al wel 5. Wat zou de 6e toevoegen? En hebben jullie voldoende ruimte (in je hart, huis en portemonnee)
Is je man zeker van geen baby meer? Of is het nu niet maar wie weet ooit? Want dan kun je ook afspreken ok nu niet maar we hebben het er over 6 maanden/jaar nog eens over.
En als hij echt klaar is hoe kunnen jullie samen de proberen jouw wens af te sluiten?
Elsie89 als ik ongepland zwanger raak zal hij geen abortus ofzo willen maar hij wil er niet bewust voor kiezen.
Qua financiële ruimte lukt het zoals het nu is (niemand kan garantie geven over 10 jaar uiteraard).
Huis zal wel verbouwd moeten worden. Speelkamer moet dan ook slaapkamer worden.
Praktische bezwaren zie ik ook wel. Nieuwe auto, moeten verbouwen, meer kosten
De kans dat ik weer veel op de bank moet liggen is zeer groot.
Mijn humeur is onder hormonen niet goed.
Man is bang voor mijn gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Zijn moeder is bij de laatste bijna doodgebloed en nooit meer de oude geworden zeggen ze. Al denk ik ook stuk karakter als ik verhalen van ervoor hoor.
En hij wil ze financieel gewoon "alles" kunnen geven en niet op elke euro moet letten.
Ik denk dat ik het wel kan accepteren uiteindelijk. Ik heb 5 gezonde kinderen. Dat is niet weinig. Mijn lijf vind zwangerschappen steeds minder leuk. Maar toch, nog zo'n heerlijk kind als C erbij... t is haar schuld, ze is te lief en makkelijk 
Toch6 Is het echt een wens voor nog een kindje. Of een stukje levensfase verwerking wat je moeilijk vind? Als in, geen baby fase meer gaan mee maken, kinderen die ouder worden, jij zelf die ouder wordt etc. Waardoor je weer terug wil naar nog een keer een baby fase in plaats van doorgroeien naar de volgende fase.
iMoeder wisselt denk ik, afhankelijk van waar ik zit in m'n cyclus. Dat ik nooit meer zwanger zal zijn voelt raar, ik ben 31 dus nog jaren kans. Nooit meer het magische van zwangerschap, geboorte, eerste weken...
Maar ik besefte vorige week ook: dan duurt het nóg langer voor ik me-time terug krijg, zou kunnen gaan sporten, kan gaan... . Een nachtje kindloos weg, of zelfs maar een dagje ivm borstvoeding is dan ook weer een tijd van de baan.
Nog meer pubers in huis 
nog meer verantwoordelijkheid
Maar als we dan weer zo'n fijne dag hebben gehad denk "nog 1 erbij graag, nog meer liefde en gezelligheid".
iMoeder Goede vraag hoor! Want na de tweede twijfelde ik steeds of dat dit was of echt een wens. Maar we bleven praten in “als er dan een derde zou komen”
Het grappige is: tijdens deze zwangerschap en nu ze er is weet en voel ik: het is klaar (maar ik ben ook 37) MAAR wat jij schetst voel ik nu wel al “nooit meer….” dat wordt nog best een “afscheid”
Wel lastig om te onderscheiden soms.