Hoe wist jij dat je gezin compleet was?
[verwijderd] Voor jullie tweede zal jullie zoon veel betekenen. De relatie is anders en misschien in de toekomst zwaar, maar niet negatief.
Kijk, een tweede kind zal natuurlijk nooit 'spijt' hebben dat het bestaat, maar het hebben van een broer/zus met ernstige beperkingen, zeker als 1 van die beperkingen autisme is, kan behoorlijke impact hebben en ook zeker negatief. Ik denk dat het ontzettend zwaar kan zijn om op te moeten groeien met een dergelijke broer of zus.
Mijn zoon functioneert nog best redelijk in het gezin, ondanks zijn ernstige autisme, maar het heeft dagelijks een flinke invloed op de kinderen. Wat goed zou zijn voor hem, is niet goed voor zijn zusjes en vv. Je moet ontzettend veel schipperen, plannen, organiseren en zijn zusjes hebben ook aardig wat te slikken en accepteren, dat er heel veel om hem draait. Ze vinden het soms erg oneerlijk en zwaar om 'zo'n broer' te hebben. En dan is mijn zoon eigenlijk best een lieverdje.
Een vriendin van mij heeft ook een dochter met ernstig autisme en verstandelijke beperking, die ook heel veel stress ervaart om de kleinste dingen, en zij heeft ook een 'normaal' broertje. Ze tolereert niets van haar broertje (te onvoorspelbaar, te prikkelend) en gillen, slaan, schoppen, aan haren trekken (mishandeling eigenlijk) is letterlijk aan de orde van de dag. Vanwege zijn veiligheid woont zijn zusje 50% van de tijd niet thuis (en dat zal in toekomst alleen maar meer zijn). Het gehandicapte meisje moet dus verblijven op een opvang, wat haar nog meer stress geeft dan thuis zijn, waar met enige regelmaat ook fouten worden gemaakt (bijvoorbeeld medicatie vergeten, verkeerd luiers waardoor uitslag e.d.), met dus veel uitbarstingen (vooral thuis, als ze er is) tot gevolg. De ouders zijn compleet verscheurd en totaal op. Het is zoals het is, maar ik weet zeker dat dit broertje geen positiviteit kan ontdekken in zijn zus.
Wat dat betreft kan de (intense) twijfels van @Manque echt wel voorstellen. Je leert omgaan met een nieuwe situatie, ja, maar het kan echt slechter zijn dan je had, voor alle betrokken partijen. Ik denk dat wij als gezin er ook beter aan toe zouden zijn als wij geen derde kind hadden genomen, hoeveel ik (uiteraard) ook van mijn jongste hou.
[verwijderd]
Kache toen ik dat schreef zat ik meer te denken aan wanneer de kinderen volwassen zijn. Wanneer ze kinderen is de relatie inderdaad heel anders omdat ze beide in 1 huis zitten.
Heftig trouwens van dat meisje dat zo op haar broertje reageert verdrietige situatie!
[verwijderd]
Zo irritant, ik zou zo graag schrijven waarom wij niet voor een tweede kiezen. Maar vanwege herkenbaarheid kan het niet....
Meiden, I feel you. Als verstand en gevoel dan zo enorm botsen kom je er maar moeilijk uit. Normaal gesproken ga ik zelf uit van mijn gevoel als ik beslissingen moet nemen, maar deze heb ik helaas met mijn verstand moeten nemen. En dat doet nog elke dag pijn, ook al ben ik vaak stoer en zeg ik dat het zo oké is. Het liefst was ik nog een keer zwanger geworden, hadden we hier over een jaar nog een kleine ukkepuk in huis en had ik nog een keer kunnen genieten van die bijzondere tijd. Ik ben nog steeds zo jaloers op dikke bolle buiken en op mini baby's in maxi cosi's. Stiekem huil ik dan elke keer weer een beetje.....
En dan kijk ik naar onze zoon. Dat relativeert wel. Gelukkig. Maar het gat in mijn hart blijft.
[verwijderd]
Ik besef me nu dat ik een soortgelijk stukje al hierboven heb getypt. Nou ja. Het zit me op het moment hoog geloof ik.....
- Bijgewerkt
Kache Dankjewel voor het delen van jouw verhaal en dat van je vriendin. Als ik dit zo lees, weet ik eigenlijk wel dat een tweede kind geen goed idee is. Rationaliteit wint het bij mij toch vaak van emotie wanneer het om dit soort grote beslissingen gaat.
Een tweede kind is een mooie gedachte, maar ik ken de praktijk inmiddels. Zolang ik nog ergens in mijn hart hoop dat de dingen anders worden dan ze nu zijn, koester ik een wens die ik los moet gaan laten als ik mijn verstand gebruik. En het is zo vreselijk pijnlijk om dat te realiseren. Want ik ben in staat tot het krijgen van tweede een kind. We hebben de kamers. We hebben het geld en de flexibele werkgevers. We hebben de liefde. En toch moet ik toegeven dat het niet kan. Dat ik altijd het welzijn van mijn zoon én van het andere kind zal moeten compromitteren als ze er beide zijn. Nu kunnen we in ieder geval 1 kind het beste geven dat we in ons hebben
[verwijderd] Knuffel voor jou. Een onvervulde kinderwens is altijd pijnlijk en verdrietig, wat de reden ook is xx
[verwijderd]
Manque ook een dikke knuffel voor jou. Soms is het allemaal oneerlijk.
Mooi en dapper hoe open jullie zijn @Manque en @[verwijderd] Ik vind zulke verhalen ook belangrijk in zo’n topic. Knuffel voor jullie!
[verwijderd]
Madeliefje06 thanks, lieve Madeliefje
@Manque ik sluit me aan bij alles wat al is gezegd, ik vind het mooi hoe je het verwoord en zeker niet weghalen je reactie!
Het is altijd zo moeilijk als verstand en gevoel met elkaar botsen, want dat maakt het extra pijnlijk als je weet dat je naar je verstand moet luisteren. Knuffels voor jullie
[verwijderd]
Ik vind ook dat jullie het prachtig en met heel erg veel liefde hebben verwoord @Manque en @[verwijderd]!
Als ik voor mijzelf mag spreken, ik ben op dit moment zwanger van de 2e. Dit is mijn 2e zwangerschap met HG en deze keer heb ik ook een prenatale depressie.
Een volgende zwangerschap zit er dus ook echt niet in! Zwanger zijn vind ik dus ook echt verschrikkelijk en dan moet ik nog bevallen, maar op de een of andere manier ben ik daar minder bang voor.
@ manque: gewoon even een knuffel. Het lijkt me echt zo moeilijk die beslissing! Fijn dat je je post hebt laten staan. Totaal geen onbegrip hier hoor!
[verwijderd]
Lieve @Manque
Ik ben blij dat je je post hebt laten staan want in alles wat ik van je lees en dus ook deze post voel ik de liefde. Maar ik kan me ook echt voorstellen wat je zegt en dat zou ik echt nooit kunnen veroordelen. Kom er met mijn verstand ook echt niet bij waarom iemand dat wel zou kunnen, maar goed, dat is een andere discussie.
Het lijkt me enorm zwaar, en ook de beslissing om te kiezen voor een tweede kindje. Want verstand vs gevoel staat dan zo mijlenver uit elkaar soms he.
Jullie hebben overduidelijk héél veel liefde te geven, maar het heeft natuurlijk enorme impact. Op jullie zoon, op een tweede kindje, op het hele gezin.
Pijnlijk om verstand te moeten laten winnen van je gevoel, hoop/wanhoop...
Het leven is soms zo oneerlijk en dat staat compleet los van jullie liefde voor jullie zoon.
Ik wil je een hele dikke knuffel geven!
[verwijderd]
On topic, we zijn intens dankbaar dat we twee kinderen hebben mogen krijgen.
En we hebben altijd gezegd dat we nu compleet zijn, maar bij mij is er nog wel twijfel.
Verstand zegt dat het goed is, maar gevoel denkt daar nog heel anders over. Ook gevoed denk ik door de wetenschap dat we nog 4 cryo's hebben en we daar vroeg of laat een beslissing over moeten nemen. Dat vind ik best lastig.