Wie (binnenkort) ook bezig voor nog een kindje?

Helaas negatief getest vandaag. Nog niet ongesteld geworden maar dat zal vandaag of morgen ook wel komen.

Sevenof9 bagger

Sevenof9 he, shit

Sevenof9 ah nee…. Balen…

Sevenof9 wat shit zeg!

Zoals ik in het andere topic heb gedeeld kregen met de iui gister niet geweldig nieuws, de tmsc was 0,11 en deze moet boven de 1,0 zijn om een beetje kans van slagen te hebben. Als ik de vorige analyse omreken in een tmsc waarde dan kom ik uit op 13,7, dat had prima geweest...
We moeten nu dus een keuze maken tussen helemaal stoppen, doorgaan en kijken of de waarden beter worden / gokken dat t de volgende keer beter is, of ICSI.
En ondanks dat ik had gezegd dat ik niet verder wilt gaan kan ik natuurlijk absoluut niet kiezen

Pimpelmeesje dat is een hele moeilijke keuze om voor te staan…..

Pimpelmeesje dat is toch ook een onmogelijke keuze... Heel veel sterkte

Pimpelmeesje kan man wel een keuze maken?

Lijkt mij ook gewoon ongelooflijk lastig om eerst al een grens te bepalen maar als je ervoor staat ook nog moeten nadenken of het echt de grens is of dat je toch nog een stap (of 3) wilt opschuiven.

Knuffel

Pimpelmeesje ahh dikke knuffel. Dat is ook een hele moeilijke niet te maken keuze. Ik merkte toen wij bezig waren die grens ook steeds opschoof. Ik kan je niet adviseren. Voel met je hart

Pimpelmeesje wat moeilijk! Ik merkte dat onze grens steeds verder schoof, maar daar zit ook een gevaar in.

Voor ons was altijd de overweging; wat is erger, ongewenst kinderloos blijven of het weer proberen met alle gevolgen /risico’s. Al vraag ik mij achteraf hoe helder we dit konden zien. Of dit nu echt de manier was?!?

Ik kan er geen zinnig advies in geven, behalve dat ik je een ontzettende dikke knuffel wil geven

Trees de behandeling zelf is voor mij niet bijzonder risicovol, alleen heel vervelend, hoewel ik sinds de zwangerschap van C totaal anders op medicatie reageer dus wellicht ook anders op het spuiten van hormonen.
Van de letrozol had ik weinig last.
En de bijwerkingen vind ik vooral vervelend ivm werk, voor de rest heb ik dat er wel voor over. Oja en dat de punctie hier niet onder een roesje kan

Dus eigenlijk komt het weer een beetje neer op alle twijfel over überhaupt een zwangerschap. En dan voelt het een soort van meer "het lot tarten" ofzo met behandeling.

Pimpelmeesje Dus eigenlijk komt het weer een beetje neer op alle twijfel over überhaupt een zwangerschap. En dan voelt het een soort van meer "het lot tarten" ofzo met behandeling.

Dat snap ik niet eigenlijk. Want jullie zijn zelf bezig. Of het dan natuurlijk lukt of met een medische behandeling dat maakt toch niet uit dan? Ik snap wel dat de impact van medische behandelingen groot is. En ook helemaal niet fijn. Maar dat het meer het lot tarten is kan ik niet volgen. Wat maakt dat dan anders met of zonder behandeling?

Pimpelmeesje bij mij waren de risico’s miskramen, curettages en dat soort ongein. Van de progesteron had ik geen bijwerkingen, behalve dat het echt een troep in je onderbroek geeft (zijn van die inwendig in te brengen progesteron bolletjes en die gaan smelten enzo)

Ik kan mij echter voorstellen dat een icsi behandeling emotioneel ook veel impact heeft ivm onzekerheid, maar fysiek ook zwaar kan zijn met het spuiten van hormonen, het risico op overstimulatie en veel afspraken hebben ivm de echo’s.

Aan de andere kant als het lukt, vergeet je dit weer. Ik vind dat wij ver zijn gegaan, misschien te ver, maar ik heb er geen seconde spijt van. Dat is alleen makkelijk praten, omdat het hier uiteindelijk succesvol is geweest. Misschien is het pittigste wel de onzekerheid en van te voren niet weten of dit het waard is. Als je het niet doet, kun je het dan afsluiten of blijft er dan een stemmetje plagen met ‘stel nu als we het toch hadden geprobeerd…’.

Bedoel je dat je het lot tart als je niet ‘natuurlijk’ zwanger kan raken, maar met medische hulp? Ik zelf geloof daar niet in. Er zijn zoveel medische problemen waarvoor we medische ondersteuning krijgen, dus waarom hiervoor dan niet? Baby’s geboren uit ivf /icsi hebben niet meer gezondheidsproblemen dan andere baby’s.

Pimpelmeesje Oja en dat de punctie hier niet onder een roesje kan

Ik heb 2x een punctie zonder roesje gedaan, ik merkte eerlijk gezegd weinig verschil met de puncties met roesje. Het ligt er maar net aan hoe goed en snel je arts is met de punctie. Ik heb onder een roesje één punctie met flushing gehad, dat was ronduit de ergste omdat die het langst duurde, roesje deed naar mijn idee weinig tot niets. In totaal heb ik 4 puncties gehad.

Als jullie wens voor een tweede kindje groot is, dan zou ik denk ik toch dat traject ingaan als het mogelijk is, anders blijf je misschien altijd met een gevoel achter van “had ik maar…”.

Trees Ik zelf geloof daar niet in.

Ik "eigenlijk" ook niet, maar toen ik alle voor en nadelen ging uittypen van de week kwam er achter dat dit dus toch onbewust in mijn hoofd speelde.

Ansji ik heb veel moeite met eendenbekken door negatieve ervaringen icm vroeger veel bekkenbodemspanning / vagisme-achtige problemen. Een compleet pijnloze behandeling als de iui is al heel lastig voor mij om dan ontspannen te blijven, en als ik aanspan doet het kannonenveel pijn.
Met het roesje bij de vorige ivf was ik weg, dus niets van gemerkt. Als ik "bij" ben denk ik niet dat ik kan ontspannen en ik weet niet of ik dan alle vooruitgang op dat gebied straks om zeep heb geholpen...

Pimpelmeesje ja ik kan me dat wel voorstellen, het is zo'n lastige keuze om te maken. Maar je mag ook best even de tijd nemen om het te verwerken, het is niet zomaar iets.
Bij ons is het nog even afwachten, deze maand kwam mijn eisprong pas op dag 29, dus weer ouderwets laat. Net toen mijn vriend in Spanje was. We hebben nog wel een kansje door de dagen voor hij vertrok, maar het is niet ideaal. Ik moet ongeveer over een week ongesteld worden. Ik moet zeggen dat er zoveel speelde bij mij de laatste weken dat ik er in mijn hoofd niet heel veel mee bezig ben geweest. Ik heb veel gewerkt en er is weer iemand overleden waar ik heel verdrietig om ben, dat overheerste even. Dus nouja we zien het wel volgende week.

Trees dit beschrijft het wel een beetje. Achteraf is het makkelijk. Hier was het alle ellende waard geweest. Maar ik.had ook niet zoveel moeite met de icsi behandelingen. Het was vervelend, maar ook geen drama voor mijn lijf.

Maar die onzekerheid. Zelfs voor de derde, toen hadden we na de eerste punctie 0 resultaat. Wat heb ik toen gehuild (en getwijfeld of ik nog een moest doen).

Maar altijd het stemmetje in mn hoofd , wat als en daardoor gingen we door.

Qua het lot tarten, ik geloof er niet in, maar herken de twijfel wel hoor. Vragen als, als ik niet natuurlijk zwanger kan worden, is daar niet een reden voor, moet ik het niet gewoon laten zijn (zeker toen "een vriend" zoiets ook nog eens hardop uitsprak). Maar uiteindelijk, achteraf, nee. Het is , net zoals trees zegt, niet anders dan andere medische handelingen.

Dikke knuffel meid.

Honkeytonk Maar die onzekerheid.

Daar ben ik ook 10 jaar ouder door geworden…