Imposter syndroom
Hopsatee Ja dat heb ik ook. Al werd me dat ik mijn vorige baan dus niet in dank afgenomen. En dat geeft dan toch een knauw. Al weet ik heel goed dat het niet aan mij lag maar juist aan de onzekerheid van de ander. Die het erg nodig had om het op de man te spelen en vanuit machtspositie te reageren.
Bloem Ja dat begrijp ik wel. Maar het is exact wat je zegt: vaak wordt er dan vanuit angst of onzekerheid van de ander op je gereageerd dus dat lag echt niet aan jou! Ik heb ook een collega die altijd met me gaat battlen. Wat helemaal niet nodig is en wat ik met anderen totaaaal nooit heb. Eerst zocht ik dat bij mijzelf maar ik ben er ondertussen van overtuigd dat het bij haar ligt..
Hopsatee en dan dus alle adrenaline voor die dag erdoorheen gejaagd dus ik kon de rest van de dag niks meer
Bij mij blijft de adrenaline vaak hangen en dan ben ik daarna nog soortje hyper. Is ook heel irritant maar hoef, ben dan wel vaak heel gefocust. En ook herkenbaar hoor dat je zelf soms nou niet het idee hebt dat het echt top ging. Maar ik krijg dan wel van collega’s terug van ‘de klant zei dat je het goed gedaan had.’ Nou ja ok dat neem ik dan maar aan.
Hopsatee Tegelijkertijd weet ik dat je jezelf moet profileren om verder te komen. Daarom MOET ik van mezelf promoties aannemen en moeilijke projecten. Want mijn eerste reactie is altijd nee en wegrennen maar daar groei ik niet van en ik verveel me ook vrij snel.
Ja bij mij hetzelfde dus. En ik heb me nog lang vast gehouden aan het saaie omdat m’n privé veel energie vroeg. Maar daar die fase ben ik nu echt wel aan het ontgroeien. En dat is ook gewoon goed natuurlijk.
Hopsatee Dat is inderdaad ook belangrijk om dat onderscheid te maken. Bijv toen in de organisatie bekend werd dat ik deze functie ging doen, waren heel veel mensen positief met ‘oh wat leuk’, ‘ja ik vond het al echt wat voor jou!’ Etc. Echt van meerdere mensen gehoord. En dan 1 collega die zei, ‘Ja ik zag de vacature voorbij komen en ik dacht, vreselijk! Lijkt me helemaal niks! Maar euh ja, leuk dat je het gaat doen.’ Het kwam enorm jaloers op me over, de manier waarop ze dat zei. Vijf jaar geleden had ik daar echt over lopen piekeren wat diegene daarmee bedoeld precies etc. En nu dacht ik echt, nah ja die is gewoon jaloers omdat ze zelf de stap niet durfde te maken. Heb er verder geen seconde van wakker gelegen.
Mijn schoonzus doet dit overigens ook heel vaak. Super vermoeiend vind ik dat.
iMoeder exact! Ik had zelfs een collega die altijd jaloers was op iedereen. Toen ik promotie kreeg zei ze: ja maar jij hebt altijd geluk en krijgt alle leuke projecten dus natuurlijk krijg jij dit ook weer.
Uh. Helemaal niet. Ik heb met bloed zweet en tranen enorme K projecten gedraaid. Ik heb geduld, ik ben bij het begin begonnen. Ik heb geen “geluk”
- Bijgewerkt
Hopsatee ja maar jij hebt altijd geluk en krijgt alle leuke projecten dus natuurlijk krijg jij dit ook weer.
Ach wat een zielig slachtoffer 
.
Ooit zo collega gehad. Ik had makkelijk praten volgens haar, want ik had altijd geluk in mijn leven en mij kwam alles aanwaaien. Stomme muts, dit is niet enkel geluk. Ik heb overal keihard voor gewerkt en ik heb net zoals vele anderen ook mijn portie shit wel gehad in het leven. Niet iedereen kruipt bij tegenslagen passief weg in een hoekje om te gaan zitten wachten totdat het vanzelf beter wordt. De meesten staan weer op, gaan door en werken net even wat harder.
Ik geloof best dat er ook wel wat geluk bij komt kijken in de zin van bijv geboren worden met een aanleg voor gemiddelde/ bovengemiddelde intellectuele en/ of sociale ontwikkeling, maar het is nog steeds wat je daar zelf mee doet.
Dit soort opmerkingen komen voort uit afgunst, onzekerheid en/ of het verwende prinses op de erwt syndroom. Het pygmalion effect/ self-fulfilling prophecy zorgt vaak wel voor de rest 
Wow ik zie dit topic nu pas!! Omg onder welke steen heb ik geleefd. Ik ga teruglezen en dan reageren!
Hopsatee oei ja dat soort mensen zijn niet zo grappig vind ik. Ze denken dan dat alles maar komt aanwaaien! Nou nee, maar sommige mensen werken er net zo hard voor maar die zeuren/ klagen er minder om!
iMoeder imposter syndroom. Goede naam inderdaad! Geeft het wel goed weer! Jouw baan lijkt mij ook heel spannend. Die verantwoordelijkheid die je hebt. Maar hey, je kan dit! Want anders was je er ook echt niet voor uitgekozen! Je hebt laten zien dat je het kan!
- Bijgewerkt
Bloem Is het dan toch dat je als je jonger bent een soort jeugdige overmoed hebt? Ik weet niet zo goed wat het is.
Ik herken dit ook wel. Terwijl ik mezelf toch niet bepaald als overmoedig zou beschouwen. Maar het werk wat ik een paar jaar geleden deed, toen ik net als functioneel beheerder ging werken, ik zou daar nu niet op durven solliciteren, als ik denk aan de impact op mensen als het niet goed gaat, dat je potentieel echt levens van mensen kunt verruïneren... Ik had dat in eerste instantie echt niet zo door, lekker naïef 
Maar het werkt wel prettig als je je daar niet zo bewust van bent.
Verder is het imposter syndrome ruimschoots in mij aanwezig, of misschien ook wel niet, want het imposter syndrome impliceert dat je dingen eigenlijk wel kunt maar dat je onterecht onzeker bent daarover, en ik wéét gewoon ik veel dingen helemaal niet goed doe terwijl iedereen denkt dat ik dat wel doe. Dus misschien ben ik eerder vooral lui en snel afgeleid, want ik werk helemaal niet hard. Ik neem me altijd voor om dat te doen, maar het lukt me maar heel zelden, en nadenken over de ingewikkelde onderwerpen waar ik over na zou moeten denken lukt me überhaupt niet echt, ik kom nooit verder dan: 'ja, ingewikkeld' en herhalen wat anderen al zeiden. En dan ondertussen krijg ik te horen dat ik te bescheiden ben, ik vind dat heel vreemd. Anderzijds, als ik eerlijk ben, ben ik ook niet zo heel erg onder de indruk van het werk dat de meeste collega's leveren, dus misschien is de standaard die ik bedacht heb gewoon niet heel reëel.
Anyways, veel succes morgen @iMoeder! Ik denk dat de combinatie het moeilijkst wordt, de functie zelf ga jij heus kunnen!
Ik ben heel blij met jullie herkenning. Nu nu een week bezig in de nieuwe baan en vooral de eerste dag had ik zoiets van ‘oh mijn god… waar ben ik aan begonnen en dit kan ik niet’. Gelukkig is er meer duidelijkheid en info gekomen de vervolgdagen waardoor ik meer kennis heb en dit nu minder heb. Maar ik vind het nog steeds zo spannend. Vooral de stap om dadelijk echt voor de klas te staan. Terwijl iedereen die ik vertel over mijn nieuwe job dit echt bij mij vind passen en zeker weet dat ik dat goed kan. Dat is heel fijn maar nu ikzelf nog. Bedenk me nu dat dat ook komt omdat ik het graag goed wil doen en kwaliteit wil bieden. Dat drukt ook het meeste op mij dat ik dadelijk verantwoordelijk bent om de studenten te voorzien van goede kwalitatieve input zodat zij hun werk en school goed kunnen doen. Of ze dat dan oppakken en daar ook echt wat mee gaan doen is aan hen. Dat heb ik wel scherp voor ogen.
Mijn nieuwe collega’s zeggen telkens dat ik het echt niet allemaal hoef te kennen en kunnen nu meteen al en dat ik zeker ook fouten ga maken en dingen vergeten. Dat weet ik ook wel maar ja… dat gevoel hè.
Bloem soms is het idee voor de klas te staan mer alle verantwoordelijkheid heftig. Maar je zal zien dat als je er eenmaal in rolt en steeds meer ervaring in opdoet, dit echt went. En nee, je kan niet alles in 1 keer weten en kunnen. Ook al sta je 25 jaar voor de klas, dan nog, weet je niet alles en leer je bij.
Neem het stap voor stap en les voor les. En verslag voor verslag en voor je het weet zit je erin! Geloof me, ik heb ook de pabo gedaan.
Je kan t!
Puzzelstukje Thanx!