Heel herkenbaar. Ik denk dat ik in het begin nog zo naief was dat ik meer durfde zeg maar. En dan loop je wel tegen een muur op. Gaandeweg ben ik me daar veel bewuster van geworden.
Maar ik denk ook altijd dat ik het niet kan. Ik heb binnenkort een belangrijke presentatie voor o.m de directie, nou ik heb nu al nachtmerries dat ik een black out ga hebben. Al weet ik dat ik het ook kan. Ik kan best presenteren, mijn verhaal klopt. Maar toch is dat imposter gevoel sterker.

Ik heb in.mijn huidige functie een beetje het tegenovergestelde, ik voel dat ik aan het groeien ben maar mijn functie groeit niet mee. Ik erger me aan veel dingen die efficienter en beter kunnen. En ik heb ook ideeen. Nu nog het juiste luisterend oor vinden...

Wel spannend joh je nieuwe functie! Je gaat gewoon knallen!

    Nescio Maar ik denk ook altijd dat ik het niet kan.

    Dat heb ik dus ook vaak de dag voordat ik iets belangrijks ga doen. Dat ik denk, omg waarommmm heb ik nou toch ja gezegd hierop. Eigenlijk hou ik er ook helemaal niet van om op de voorgrond te staan. Laat mij maar en beetje achter de schermen rommelen. Maar ja dat gaat in m’n functie niet en straks al helemaal niet meer. Inmiddels weet ik wel dat ik de zenuwen daarna kan omzetten naar adrenaline van het goeie soort. En dan gaat het vaak juist heel goed. Dus dat geeft op zich dan wel vertrouwen dat je het herkend van ok, je zit weer hier in je proces.

    Nescio Ik heb in.mijn huidige functie een beetje het tegenovergestelde, ik voel dat ik aan het groeien ben maar mijn functie groeit niet mee. Ik erger me aan veel dingen die efficienter en beter kunnen. En ik heb ook ideeen.

    Dat heb ik dus de afgelopen twee jaar gehad. En wanneer er dan mensen gevraagd werden voor projecten en werkgroepen wat iets met beleid etc te maken had, gaf ik aan interesse te hebben. Vanuit daar word je dan weer voor andere dingen gevraagd. En uiteindelijk kwam deze vacature voorbij en kon ik aangeven dat ik dit, dat en zus en zo al gedaan had. En wat ik ook daarvan geleerd had etc je kent het wel. Dus wie weet. Zou gewoon eens kijken binnen de organisatie (en anders evt buiten?) waar er kansen liggen. Toen ik eenmaal dingen er bij ging doen kwam bij mij wel de extra realisatie dat ik me al een tijdje verveeld had. Ik kreeg er echt weer nieuwe energie van.

          iMoeder Dat heb ik dus ook vaak de dag voordat ik iets belangrijks ga doen. Dat ik denk, omg waarommmm heb ik nou toch ja gezegd hierop. Eigenlijk hou ik er ook helemaal niet van om op de voorgrond te staan. Laat mij maar en beetje achter de schermen rommelen. Maar ja dat gaat in m’n functie niet en straks al helemaal niet meer. Inmiddels weet ik wel dat ik de zenuwen daarna kan omzetten naar adrenaline van het goeie soort. En dan gaat het vaak juist heel goed. Dus dat geeft op zich dan wel vertrouwen dat je het herkend van ok, je zit weer hier in je proces.

          Dit heb ik ook. Ik heb een keer echt bijna moeten overgeven voor een presentatie in het Engels voor onze Europese directie. Maar het ging goed (ik vond zelf wel dat het beter kon maar aan de andere kant had ik ook zoiets van : nailed it) en dan dus alle adrenaline voor die dag erdoorheen gejaagd dus ik kon de rest van de dag niks meer 😜

          Ik wil een masterprogramma van mijn werk doen maar die eindigt na een jaar met een presentatie van 20 minuten voor de directie. Ik heb echt de neiging om het daarom niet te doen 🤣 Maar ik moet van mezelf zulke dingen dus wel doen.

          Ook zijn we weer genomineerd voor een award en nu moet ik volgende week een minuut film opnemen en eind september een presentatie geven voor een jury. Ik zat echt al tegen mijn manager te vertellen dat we echt niet genomineerd konden zijn omdat het niet zo boeiend is wat we doen. Maar ze vond het onzin en ik moet toch 🤣🤣 Ga ik ook doen hoor maar liever doe ik gewoon lekker mijn ding achter te schermen. Tegelijkertijd weet ik dat je jezelf moet profileren om verder te komen. Daarom MOET ik van mezelf promoties aannemen en moeilijke projecten. Want mijn eerste reactie is altijd nee en wegrennen maar daar groei ik niet van en ik verveel me ook vrij snel.

              iMoeder Maar die onzekerheid van het begin is gewoon weer terug aan het komen.

              Dit ervaar ik ook. Hoe ouder ik word hoe lastiger ik dit soort dingen ‘gewoon’ aangaan vind. Ik ben snel enthousiast en ga er echt voor. Dis ik zeg vaak ja op dingen of neem initiatieven. Maar merk dus steeds meer dat wanneer het moment daar is, wat jij en Hopsakee ook nog zeggen, ik het echt spannend vind en denk waar ben ik aan begonnen. Komt dit wel goed? Kan ik dat wel? Terwijl ik ergens wel weet dat ik het kan. Waar ik vroeger gewoon overal op af stapte en het aanging met erg weinig twijfel en veel zelfvertrouwen, is dat nu toch anders. Het lijkt wel hoe ouder ik word hoe onzekerder ik word bij dit soort dingen.
              Is het dan toch dat je als je jonger bent een soort jeugdige overmoed hebt? Ik weet niet zo goed wat het is.
              Gelukkig laat ik me hierdoor niet tegenhouden om nieuwe dingen aan te gaan. Maar vind het soms wel lastig om goed met dit gevoel om te gaan.

                  iMoeder Ik heb daar al vollop ideeën voor maar toch ben ik bang dat ik straks een enorme black out krijg en niet weet wat ik moet doen.

                  Daarom schrijf ik al mijn ideeën op of mail ik die naar mezelf. En dat helpt.

                    Bloem ik herken dit maar tegelijkertijd ben ik wel ook zekerder en weet ik goed waar ik het over heb en ben ik minder bang om mijn mening te geven. Dus waar ik vroeger mijn mond hield zeg ik nu wel wat ik denk. Dus op inhoud ben ik wel zekerder geworden.

                        Hopsatee Ja dat heb ik ook. Al werd me dat ik mijn vorige baan dus niet in dank afgenomen. En dat geeft dan toch een knauw. Al weet ik heel goed dat het niet aan mij lag maar juist aan de onzekerheid van de ander. Die het erg nodig had om het op de man te spelen en vanuit machtspositie te reageren.

                            Bloem Ja dat begrijp ik wel. Maar het is exact wat je zegt: vaak wordt er dan vanuit angst of onzekerheid van de ander op je gereageerd dus dat lag echt niet aan jou! Ik heb ook een collega die altijd met me gaat battlen. Wat helemaal niet nodig is en wat ik met anderen totaaaal nooit heb. Eerst zocht ik dat bij mijzelf maar ik ben er ondertussen van overtuigd dat het bij haar ligt..

                                Hopsatee en dan dus alle adrenaline voor die dag erdoorheen gejaagd dus ik kon de rest van de dag niks meer 😜

                                Bij mij blijft de adrenaline vaak hangen en dan ben ik daarna nog soortje hyper. Is ook heel irritant maar hoef, ben dan wel vaak heel gefocust. En ook herkenbaar hoor dat je zelf soms nou niet het idee hebt dat het echt top ging. Maar ik krijg dan wel van collega’s terug van ‘de klant zei dat je het goed gedaan had.’ Nou ja ok dat neem ik dan maar aan.

                                Hopsatee Tegelijkertijd weet ik dat je jezelf moet profileren om verder te komen. Daarom MOET ik van mezelf promoties aannemen en moeilijke projecten. Want mijn eerste reactie is altijd nee en wegrennen maar daar groei ik niet van en ik verveel me ook vrij snel.

                                Ja bij mij hetzelfde dus. En ik heb me nog lang vast gehouden aan het saaie omdat m’n privé veel energie vroeg. Maar daar die fase ben ik nu echt wel aan het ontgroeien. En dat is ook gewoon goed natuurlijk.

                                    Hopsatee Dat is inderdaad ook belangrijk om dat onderscheid te maken. Bijv toen in de organisatie bekend werd dat ik deze functie ging doen, waren heel veel mensen positief met ‘oh wat leuk’, ‘ja ik vond het al echt wat voor jou!’ Etc. Echt van meerdere mensen gehoord. En dan 1 collega die zei, ‘Ja ik zag de vacature voorbij komen en ik dacht, vreselijk! Lijkt me helemaal niks! Maar euh ja, leuk dat je het gaat doen.’ Het kwam enorm jaloers op me over, de manier waarop ze dat zei. Vijf jaar geleden had ik daar echt over lopen piekeren wat diegene daarmee bedoeld precies etc. En nu dacht ik echt, nah ja die is gewoon jaloers omdat ze zelf de stap niet durfde te maken. Heb er verder geen seconde van wakker gelegen.

                                    Mijn schoonzus doet dit overigens ook heel vaak. Super vermoeiend vind ik dat.

                                        iMoeder exact! Ik had zelfs een collega die altijd jaloers was op iedereen. Toen ik promotie kreeg zei ze: ja maar jij hebt altijd geluk en krijgt alle leuke projecten dus natuurlijk krijg jij dit ook weer.

                                        Uh. Helemaal niet. Ik heb met bloed zweet en tranen enorme K projecten gedraaid. Ik heb geduld, ik ben bij het begin begonnen. Ik heb geen “geluk”

                                            Hopsatee Uh. Helemaal niet. Ik heb met bloed zweet en tranen enorme K projecten gedraaid. Ik heb geduld, ik ben bij het begin begonnen. Ik heb geen “geluk”

                                            Hopelijk zeg je dit ook gewoon hardop tegen haar? :p

                                                iMoeder Oh zo is mijn schoonzus ook… Jullie hebben alles. Jullie hebben geld.
                                                Eh ja omdat we sparen en het niet uitgeven aan onzin. En we hebben het idd goed omdat we daar fucking hard voor gewerkt hebben. En ook dingen voor gelaten hebben.

                                                  Bob_Ross Nou eerlijk gezegd stond ik toen met mijn mond vol tanden want ik ben niet gewend dat mensen zo lelijk tegen me doen 🤣 Maar een hele fijne collega van mij ging in mijn plaats nogal tekeer (was tijdens lunch)

                                                    iMoeder Ja lekker makkelijk inderdaad. Maar tegenwoordig lijkt misschien door Social media dat sommige mensen alles maar zo binnen handbereik hebben maar dat is natuurlijk niet zo. Over het algemeen zal je nog steeds hard moeten werken om ergens (waar dan ook) te komen.

                                                      Hopsatee ja maar jij hebt altijd geluk en krijgt alle leuke projecten dus natuurlijk krijg jij dit ook weer.

                                                      Ach wat een zielig slachtoffer 🙄.

                                                      Ooit zo collega gehad. Ik had makkelijk praten volgens haar, want ik had altijd geluk in mijn leven en mij kwam alles aanwaaien. Stomme muts, dit is niet enkel geluk. Ik heb overal keihard voor gewerkt en ik heb net zoals vele anderen ook mijn portie shit wel gehad in het leven. Niet iedereen kruipt bij tegenslagen passief weg in een hoekje om te gaan zitten wachten totdat het vanzelf beter wordt. De meesten staan weer op, gaan door en werken net even wat harder.

                                                      Ik geloof best dat er ook wel wat geluk bij komt kijken in de zin van bijv geboren worden met een aanleg voor gemiddelde/ bovengemiddelde intellectuele en/ of sociale ontwikkeling, maar het is nog steeds wat je daar zelf mee doet.

                                                      Dit soort opmerkingen komen voort uit afgunst, onzekerheid en/ of het verwende prinses op de erwt syndroom. Het pygmalion effect/ self-fulfilling prophecy zorgt vaak wel voor de rest 🤐

                                                        8 dagen later

                                                        Hopsatee oei ja dat soort mensen zijn niet zo grappig vind ik. Ze denken dan dat alles maar komt aanwaaien! Nou nee, maar sommige mensen werken er net zo hard voor maar die zeuren/ klagen er minder om!

                                                        iMoeder imposter syndroom. Goede naam inderdaad! Geeft het wel goed weer! Jouw baan lijkt mij ook heel spannend. Die verantwoordelijkheid die je hebt. Maar hey, je kan dit! Want anders was je er ook echt niet voor uitgekozen! Je hebt laten zien dat je het kan!

                                                            Bloem Is het dan toch dat je als je jonger bent een soort jeugdige overmoed hebt? Ik weet niet zo goed wat het is.

                                                            Ik herken dit ook wel. Terwijl ik mezelf toch niet bepaald als overmoedig zou beschouwen. Maar het werk wat ik een paar jaar geleden deed, toen ik net als functioneel beheerder ging werken, ik zou daar nu niet op durven solliciteren, als ik denk aan de impact op mensen als het niet goed gaat, dat je potentieel echt levens van mensen kunt verruïneren... Ik had dat in eerste instantie echt niet zo door, lekker naïef 🙂 Maar het werkt wel prettig als je je daar niet zo bewust van bent.

                                                            Verder is het imposter syndrome ruimschoots in mij aanwezig, of misschien ook wel niet, want het imposter syndrome impliceert dat je dingen eigenlijk wel kunt maar dat je onterecht onzeker bent daarover, en ik wéét gewoon ik veel dingen helemaal niet goed doe terwijl iedereen denkt dat ik dat wel doe. Dus misschien ben ik eerder vooral lui en snel afgeleid, want ik werk helemaal niet hard. Ik neem me altijd voor om dat te doen, maar het lukt me maar heel zelden, en nadenken over de ingewikkelde onderwerpen waar ik over na zou moeten denken lukt me überhaupt niet echt, ik kom nooit verder dan: 'ja, ingewikkeld' en herhalen wat anderen al zeiden. En dan ondertussen krijg ik te horen dat ik te bescheiden ben, ik vind dat heel vreemd. Anderzijds, als ik eerlijk ben, ben ik ook niet zo heel erg onder de indruk van het werk dat de meeste collega's leveren, dus misschien is de standaard die ik bedacht heb gewoon niet heel reëel.

                                                            Anyways, veel succes morgen @iMoeder! Ik denk dat de combinatie het moeilijkst wordt, de functie zelf ga jij heus kunnen!

                                                                © 2021 Alles voor de Kids.

                                                                Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer